Jacob Scott, Kane Richards, Frederik Muff en Björn Frederik Sörensen zorgden voor de eerste vlucht van de dag. Met nog 69 kilometer voor de boeg werden ze gegrepen. Drie De Bondt ontbond daarop zijn duivels. Hij kreeg Sander De Pestel en Thomas Bonnet mee in de aanval. Florian Vermeersch, vorig jaar winnaar, zag het gevaar en stoof naar de drie koplopers, met Looienaar Quinten Hermans en Kozenaar Timo Kielich in het wiel.

De verstandhouding bij de zes leiders was meteen goed. Een groep met tien renners, waar onder anderen Jens Reynders, Gianni Vermeersch en Tom Van Asbroeck deel van uitmaakten, volgde op 15 kilometer van de eindmeet op 15 seconden. Gianni Vermeersch, de winnaar van 2020, reed op 10 kilometer van de finish lek en verdween zo uit de achtervolgende groep.

De Bondt wou een sprint met zes niet afwachten en ging er op acht kilometer van de finish op kousenvoeten vandoor. Zijn teamgenoten Timo Kielich en Quinten Hermans blokten elke tegenreactie af. De 31-jarige Bondt kwam niet meer in de problemen en pakte zo zijn eerste zege van het seizoen, de zevende in zijn carrière.

De Bondt: “Sukkelde nochtans op grindstroken”

“De laatste vijf kilometer waren de lastigste uit mijn hele carrière. Ik mocht niet opgeven, maar het was zo ontzettend zwaar”, verklaarde Dries De Bondt na zijn zege. “Quinten Hermans en Timo Kielich ben ik veel dank verschuldigd voor het afstoppingswerk. Dit was een echte teamprestatie.”

“Ik denk dat de sterkste man in koers Florian Vermeersch was”, was de gewezen Belgisch kampioen wel eerlijk. “Ik was ook wel goed, maar de meeste mannen van onze kopgroep hebben een geschiedenis in het veldrijden. Ik niet. Ik denk ook dat de toeschouwers vragen hadden over de manier waarop ik aan het sukkelen was op die grindstroken. Maar dat ging me alsmaar beter en beter af. Ik wist op dat moment dat ik het niet tot een sprint met zes mocht laten komen.”

“In volle finale konden wij het ploegenspel uitspelen. Het was aan Florian Vermeersch, Sander De Pestel of Thomas Bonnet om de kloof te dichten. Lukte hen dat, dan konden Quinten Hermans of Timo Kielich hun kans gaan en moesten die anderen weer in de tegenreactie. Maar mijn aanval was meteen de juiste. Ik heb dit seizoen al mijn deel van de pech gehad, nu vielen de kaarten wel goed.”