Verkeer

Minister Peeters laat wegwijzers weer aanpassen: na ‘Liège’ rijden we toch opnieuw richting ‘Luik’

Volgens de taalwetgeving moet de taal op het bord dezelfde zijn als de locatie waar het bord staat en niet als dat van de bestemming.© Joris Herregods

Minister Lydia Peeters (Open VLD) eist dat het Agentschap Wegen en Verkeer enkele nieuwe wegwijzers weer vervlaamst, conform de taalwetgeving. Aan het knooppunt Antwerpen-West wordt op dit moment de taal van de bestemming gebruikt: Namur en Liège dus, in plaats van Namen en Luik.

Bart Brinckman

De fonkelnieuwe verkeersborden aan het knooppunt Antwerpen-West kunnen op de schop. De wegwijzers richting Liège zijn niet conform de taalwetgeving, zegt Vlaams minister van Mobiliteit Lydia Peeters (Open VLD). Ze sommeerde het Vlaams Agentschap Wegen en Verkeer om de borden prompt weer weg te halen. ‘Dit was een louter operationele beslissing. We werden daarvan nooit op de hoogte gebracht. We lazen het ook alleen maar in de krant’, merkte haar woordvoerder op over de beslissing van Wegen en Verkeer.

‘De taalwetgeving is er om gerespecteerd te worden. Ik vraag dan ook om de desbetreffende verkeersborden aan het nieuwe knooppunt Antwerpen-West dringend aan te passen conform de taalwetgeving. Het zal dus opnieuw Luik en Namen worden’, klinkt het in een mededeling van Peeters.

‘Gebrek aan continuïteit’

Katrien Liekens van Wegen en Verkeer had eerder al verduidelijkt dat er geen vergissing in het spel was bij de nieuwe borden. ‘Volgens de richtlijnen die we hanteren, wordt de taal van de bestemming gebruikt om steden aan te duiden op wegwijzers langs snelwegen. Alleen zie je zulke borden nog niet zo vaak, omdat ze geleidelijk aan worden ingevoerd.’

‘Aanduidingen zoals Rijsel (Lille) of Gand (Gent), die we nu nog vaak zien, verzwaren de bewegwijzering zonder een significante meerwaarde te bieden’, zei Liekens. ‘Dat leidt soms tot verwarring. Vooral autosnelwegen in de omgeving van de taalgrens lijden aan een gebrek aan continuïteit in de bewegwijzering doordat de taal geregeld wisselt.’

Met die redenering veegt het kabinet-Peeters de vloer aan. De beslissing van het Agentschap is flagrant in strijd met de taalwet, klinkt het. ‘Vandaar dat we heel kordaat hebben gereageerd. In Vlaanderen wordt het Nederlands als officiële taal gebruikt. Het is nooit anders geweest. We vragen ons ook af waarom het Agentschap die wetgeving over het hoofd heeft gezien.’

Ook het argument van de continuïteit gaat de prullenmand in. ‘Wat verderop verwijst een bord nog steeds naar Luik. Het is ons niet duidelijk of het Agentschap ook dat bord zou vervangen’, besluit de woordvoerder van Peeters.

Interne richtlijn

Kennelijk baseerde het Agentschap zich op een interne richtlijn van twintig jaar geleden. Die bleef onopgemerkt omdat de borden tot dusver niet werden aangepast. Pas nu komt aan het licht dat die interne regels vloeken met de taalwet­geving. Die wet bepaalt dat de taal op het bord dezelfde moet zijn als de locatie waar het bord staat en niet als dat van de bestemming. Al mag de anderstalige naam er ­tussen haakjes achter.

Taal blijft een uiterst delicaat thema in België. Het duurde tientallen jaren voor die taalstrijd gepacificeerd raakte. Een vaste Commissie van Taaltoezicht waakt over de toepassing van dat taalgebruik en levert adviezen af. België telt vier taalgebieden: het Nederlandse, het Franse, het Duitse en het tweetalige gebied Brussel-Hoofdstad (Nederlands en Frans). Het Nederlandse taalgebied is eentalig. Privé mag iedereen de taal gebruiken die hij of zij wenst. Maar op het vlak van bestuurszaken, onderwijs, ­gerecht, openbaar gezag, onderwijs en het bedrijfsleven kan enkel het Nederlands worden gebruikt.