plusartikels
donorzaad
Dertiger wil DNA-staal van gynaecoloog die vermoedelijk eigen sperma gebruikte
© rr
Een man uit West-Vlaanderen die een sterk vermoeden heeft dat hij verwekt is met sperma van een gynaecoloog uit Torhout, heeft deze arts gedagvaard om een DNA-staal af te staan. De arts had de ouders verteld dat hij donorzaad zou gebruiken.
De dertiger in kwestie diende eerder een strafklacht in tegen de gepensioneerde arts wegens medische fout, maar die klacht werd geseponeerd omdat de verjaringstermijn verstreken was. Hij dagvaardt de arts nu voor een burgerlijke rechtbank. Daarbij vraagt hij de rechtbank om de arts te bevelen een DNA-staal af te leveren, en zo zijn afstamming al dan niet bevestigd te zien.
Prinses Delphine
Het is een primeur voor ons land, zegt zijn advocaat Joris Beernaert. ‘In het buitenland zijn al dergelijke zaken gevoerd, onder meer in Nederland, waar aan het licht kwam dat dokter Jan Karbaat vele tientallen zogenaamde donorkinderen met eigen sperma had verwekt. In ons land zijn er geen vergelijkbare precedenten. In de welbekende rechtszaak van prinses Delphine tegen koning Albert II is wel geoordeeld dat verjaring niet van toepassing is op de vraag naar genetische afstamming.’
De zaak kwam vorig jaar aan het licht, nadat de eiser via een zoektocht in commerciële DNA-databanken had ontdekt dat hij genetisch verwant is met directe familieleden van de arts. Geert V., de arts in kwestie, werkte jarenlang als gynaecoloog aan het Sint-Rembertziekenhuis in Torhout, dat intussen is opgegaan in het AZ Delta. Hij is gepensioneerd.
In gesprekken met journalisten zei hij vorig jaar dat hij ‘niet kan bevestigen maar ook niet wil ontkennen’ dat hij bij vruchtbaarheidsbehandelingen zijn eigen sperma heeft gebruikt. Hij verwees daarbij naar de toenmalige ‘tijdsgeest’.
Feit is dat de ouders van de dertiger hiervan niet op de hoogte waren. Zij gingen voor een fertiliteitsbehandeling met donorsperma. De ouders verzwegen dit tegen hun zoon, die jarenlang in de waan verkeerde dat hij genetisch verwant was met zijn beide wettelijke ouders. Pas toen hij bij het opruimen van oude documenten in de kelder een soort van contract vond tussen zijn ouders en de gynaecoloog, over de uitgevoerde fertiliteitsbehandeling, wist hij dat hij een donorkind was. Ondanks die ontdekking, blijft het nog altijd een familiegeheim, zoals in veel heterogezinnen die donorkinderen hebben.
‘Niet om het geld te doen’
De dertiger zelf, die anoniem wenst te blijven, ging wel op zoek naar zijn genetische afstamming. Met de hulp van Donorkinderen vzw stelde hij verwantschap vast met familieleden van de arts, die dezelfde familienaam dragen als deze arts, of de naam van de moeder van de arts. Dat zijn strafklacht geseponeerd werd, ontgoochelde hem zeer. Daarom dagvaardt hij de arts nu voor een burgerlijke rechtbank.
‘Mijn cliënt vermoedt sterk dat de arts zijn genetische vader is, en wil dat bevestigd zien. Hij vermoedt ook dat de arts dit meer dan eens heeft gedaan, want zijn DNA matcht deels met dat van andere donorkinderen’, zegt Beernaert. ‘Let wel, het is hem niet om geld te doen, hij is niet uit op een erfenis. Weten van wie je afstamt, is een fundamenteel mensenrecht, dat vastgelegd is in het Kinderrechtenverdrag en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.’
De advocaat wijst er ook op dat deze klacht niets te maken heeft met de wettelijk verankerde anonimiteit van donoren: ‘De fertiliteitswet bestond nog niet in de jaren 80, toen mijn cliënt verwekt werd. Bovendien kan deze arts niet als donor beschouwd worden. De anonimiteit van donoren werkt in twee richtingen: de donor mag ook niet weten welke kinderen hij heeft verwekt, en hoeveel. Als een arts eigen sperma gebruikt, treedt hij die regel met de voeten.’
De inleidingszitting in de burgerlijke rechtbank vindt volgende week plaats.
