Het worstcasescenario waarbij Den Bosch twaalf punten voor kwam (en dus virtueel een ronde verderging) voltrok zich al snel in het eerste kwart, maar dankzij zijn veerkracht boog Bears de 23-11 om in een 41-42-voorsprong bij rust, waarbij de Leuvenaars het gros van hun turn-overs perfect benutten. Die voorsprong hield Leuven gans het derde luik vast en gaf het pas een eerste keer weer weg bij 69-68 in het vierde luik, met nog vier minuten op de klok.

Den Bosch werd vooral op het vlak van vrijworpen – Leuven Bears wierp loepzuiver – en driepunters overtroefd door Leuven. Net als in de Sportoase kwam Den Bosch met een dramatische run uit de kleedkamer, afgedwongen door een klaarkijkend Bears, dat overliep van vechtlust.

Guards als gesels

Met 56 van de 74 punten waren de Leuvense guards de gesel van de Bosschenaren. Allen voegde dertien, Heath veertien en – hoeft het nog te verbazen? – Pritzl niet minder dan 29 punten toe en daarmee stelden ze de zege veilig.

Pritzl. Tovenaar Pritzl. De blonde Amerikaan met de lange lokken ontbond weer zijn duivels op de cruciale momenten. Hij joeg de 63-68 door het net – ondanks dat er zwaar op hem werd verdedigd – en toverde even voordien een onnavolgbare spin move uit zijn hoed, en maakte dat Leuven toch weer over Den Bosch wipte in het slot. Daarmee dwong hij de thuisploeg tot de aartsmoeilijke taak nog tien punten goed te maken in twee minuten, wilde ze niet uitgeschakeld zijn. Brevin Pritzl. De naam klinkt in Leuven en tot ver daarbuiten als een klok. Wat een klasbak. Hopelijk voor dit Leuven worden zijn haren nooit kortgeknipt, want misschien verliest hij dan zijn wel zijn onversneden (driepunts)kracht, net zoals Samson. Zou het geheim hem daarin zitten?

Aanvoerder met de grote A

Eveneens kwelduivel van de Bosschenaren: Josh Heath. De Amerikaanse spelverdeler was het toonbeeld van niet-aflatendheid in de Maaspoort. Aanvoerder met de grote A, die alweer als Achilles vooropging in de strijd.

Verdedigend hield Bears het slot goed op de deur, al werd het in het slotkwart wel nog ongemeen spannend: bij 61-65 mocht KeVaughn Allen gaan douchen, want kreeg zijn vijfde persoonlijke fout. Een weinig nadien, bij 65-68, was John Fulkerson hetzelfde lot beschoren. Leuven zag in een oogwenk twee strijders verloren gaan.

Desalniettemin: Tiago Nunes had de eer om vanaf de vrijworpstip finaal het doek te laten vallen voor de zeventienvoudige landskampioen van Nederland. Erik Braal, de meest succesvolle coach van Nederland, alweer gestopt door die dekselse Leuvenaren. Dat moet balen zijn voor de man die zichzelf autodidact noemt en het vuur van de uittredende landskampioen sinds de cross-borderfase langzaam zag uitdoven.

Tiago Nunes: “We konden de averij algauw beperken in Den Bosch, en zelfs de tien punten die we op zak hadden van in de thuismatch konden ze ons niet ontfutselen. Pritzl is een fenomenaal goeie shotter, dat heeft ie nogmaals geëtaleerd. Zelf ben ik zeer tevreden met mijn 25 minuten speeltijd. De coach vroeg me vooral Austin Price aan banden te leggen. We hebben onze turn-overs uitstekend benut. De eer om de kroon op het werk te zetten, einde wedstrijd vanaf de vrijworplijn, was best wel speciaal.”