Ambitieuze ‘Dungeon Drafters’-game gooit veel ingrediënten in de pan, maar ondanks veel liefde smaakt de hutsepot iets te flauw

Toch kan deze game mij niet echt overtuigen. Het spel combineert héél wat facetten, die naar mijn mening, hetzij soms afzonderlijk, allemaal beter tot hun recht komen in andere games.

Zo is het deckbuilding-element een van de mindere facetten van het spel. Een pak kaarten is ongeïnspireerd en voelt generisch aan. Je beginnerdeck hóórt crappy te zijn in zo’n game, maar hier voelt het gewoon echt niet goed aan. Er zijn deckbuilders waar dit aspect veel beter tot uiting komt, zoals ‘Slay The Spire’ of ‘Monster Train’, waar je heel snel je deck kan upgraden en elke kaart belangrijk kan aanvoelen.

De rest van het spel is een beetje in hetzelfde bedje ziek. Het bevat veel elementen die oké zijn, maar nergens krijg ik het gevoel dat dit het nieuwe spel is waar ik weer een deel van mijn leven aan zal verkwanselen.

De pixelartstijl is een verworven smaak die ik wel kan pruimen en die is hier best mooi gedaan. Niet te vergelijken met zaken als de ‘Octopath Traveller’-games, maar zeker een pluspunt. Net als de soundtrack trouwens. Ook niet top, maar niet repetitief en op momenten zelfs verfrissend.

Het sterkste punt van het spel is ongetwijfeld het tilebased combatsysteem. Elk gevecht speelt zich af in een arena waar je een aantal tegels per beurt mag bewegen, spells en actiekaarten kan gebruiken, of een mix van beide. Daarna is het de beurt aan een hele resem originele vijanden om hetzelfde te doen. De juiste kaarten kiezen is één aspect van het combatsysteem, maar minstens even belangrijk hier is het positioneren van je held. Het doel is om het spel te slim af te zijn en op deze manier voelt het meer aan als een strategiespel. Het is hier dat ‘Dungeon Drafters’ eindelijk zijn originaliteit toont.

De verschillende zones hebben elk een eigen sfeer en dat maakt wel dat het spel genoeg variatie bevat om interessant te blijven. Voeg daar de puzzelkamers aan toe die je tussen de gevechten door even gas laten terugnemen en je hebt best nog wel fijne gameplay.

Een minder punt is de interface. Je moet echt je cursor over elk klein detail houden om alle afzonderlijke tooltips te lezen. Het zou veel gemakkelijker zijn om deze te combineren in enkele grotere plaatjes informatie. Het is ook even zoeken waar je in het spel naartoe moet nadat je voor het eerst in de centrale hub terechtkomt. Echt duidelijke instructies krijg je hier nergens.

Ook het roguelite-element is niet op punt. Het spel voelt eerder aan als een roguelike, aangezien je al je loot verliest wanneer je sterft. Het enige wat je meeneemt is je ervaring. Vooral in het begin van het spel is dit echt een tegenvaller. Het spel zou veel meer drive krijgen indien je tenminste een deel van de loot zou kunnen behouden, al was het maar om je deck net dat kleine beetje te kunnen tweaken zodat het interessant wordt.

Let op, ‘Dungeon Drafters’ is zeker geen slecht spel, maar eerder een degelijke middenmoot. Aan de volledige prijs kan ik het niet aanraden, maar indien je het kan oppikken tijdens de solden zou ik het zeker doen, al is het maar om een paar daagjes mee te verslijten.

De game is beschikbaar voor Nintendo Switch, PlayStation 4, Xbox One, Windows en Linux.