"Mijn wereld is ingestort en ik kan er met niemand over praten": hoe is het om mama, partner of broer te zijn van iemand met pedofiele gevoelens? 

Hulplijn Stop It Now! heeft voor de nieuwe campagne "de dag die ik nooit meer vergeet" zes getuigenissen verzameld. Allemaal vertellen ze in dagboekvorm over de dag waarop ze ontdekten dat iemand in hun naaste omgeving pedofiele gevoelens had of misbruik gepleegd had. Opvallend: deze campagne focust zich op de familie en omgeving van mensen die pedofiele gevoelens hebben of kindermisbruik pleegden. Want, zo zegt Stop It Now!, dit is een groep die vaak vergeten wordt. 

De dag dat mijn broer opgepakt werd, ben ik aan mezelf beginnen twijfelen. Zo begint het verhaal van Arne*, de jongere broer van Jens*. Toen hij in het vijfde middelbaar zat werd zijn broer - die al studeerde - opgepakt. "Een eerste schok ging door mijn lijf. Een tweede volgde enkele seconden later. "Hij wordt beschuldigd van...." Mijn vader kreeg het niet over zijn lippen. "Seksueel grensoverschrijdend gedrag met minderjarigen", fluisterde mijn moeder snikkend. Het was alsof de grond onder mijn voeten wegzakte. Ongeloof, woede en heel veel vragen volgden. [...]" Arne vertelt hoe hij overspoeld werd door twijfel. "Kan ik nog overal komen? Gaat iedereen me bekijken als een crimineel? Is het erfelijk? Zal ik ooit seks kunnen hebben zonder iets mis te doen?"

De dag dat ik een brief kreeg uit de gevangenis. Maya* had nog maar net een relatie met Bert* toen hij opeens van de aardbol verdween. "Ik kon hem maar niet bereiken en niemand wilde me iets zeggen. Tot de dag dat ik een brief kreeg van Bert. Vanuit de gevangenis. Dat hij gevoelens heeft voor kinderen. Mijn gedachten gingen alle kanten uit. Had hij aan mijn kids gezeten? Hoe kon ik niet gezien hebben wat er in zijn hoofd speelde? Welke moeder brengt zo haar kinderen in gevaar? Bert bleek op chatsites ook dingen geschreven te hebben over mijn zoon. Gelukkig bleken het enkel fantasieën. Zieke fantasieën."

De dag dat mijn zoon me bekende: "Mama, ik val op kinderen.". Ook Els* werd van heel nabij geconfronteerd met de problematiek. Op een dag gaat de bel en staan er twee agenten voor de deur. Ze denkt meteen aan een ongeval. Maar het gaat over haar zoon. "Er was een klacht ingediend tegen hem, hij had iets mispeuterd met twee van zijn spelertjes in de voetbalclub. Ik begreep er niks van. Daan* is een goede student, overal graag gezien, een geliefde voetbaltrainer. [...] Toen hij die dag 's avonds terugkwam van het verhoor zei hij de woorden die geen enkele moeder ooit wil horen: "Ik val op kinderen, ik ben pedofiel"." Nog steeds kan ze het niet geloven. "We zijn nu 6 maanden verder. Als moeder probeer ik er te zijn voor Daan. Hij blijft immers mijn zoon, ik blijf zijn moeder. Maar hoe meer ik hem steun, hoe meer ik wegdrijf van mijn man. Mijn wereld is ingestort en ik kan er met niemand over praten."

Er is ook het verhaal van Sara*, van wie de partner op een ochtend door de politie uit bed gelicht werd. Of dat van Ellen*, die een bakkerij heeft en waar de politie op een dag een van haar werknemers kwam oppakken. Of Clara*, die al jaren weet dat haar partner ook van tienerjongens houdt, en die vecht tegen die gevoelens. 

De voorbije zes jaar werd er al bijna 2.500 keer contact opgenomen met de hulplijn. Ongeveer een vierde van die oproepen komt van een naaste die bezorgd is. Dat gaat dan om partners, vrienden, familieleden, collega's... "Het is minder ver van ons bed dan we soms denken", zegt projectverantwoordelijke Minne De Boeck. "Kindermisbruik is nog steeds een zeer groot probleem. Er is altijd de omgeving, van het slachtoffer, maar ook van de (potentiële) pleger. Die omgeving verdient niet alleen een luisterend oor en hulp, maar kan ook een belangrijke rol spelen in de preventie van seksueel misbruik." De Boeck wijst wel op een fundamenteel onderscheid tussen enerzijds mensen die worstelen met pedofiele gevoelens, en anderzijds mensen die effectief strafbare feiten plegen. 

"Als naaste is het een hoge drempel om bijvoorbeeld naar de huisarts, naar de psycholoog te stappen. Elk verhaal is uiteraard anders, maar vaak kampen naasten met gevoelens van schaamte of van angst, maar ook bijvoorbeeld een schuldgevoel. Het is vaak een onzichtbaar lijden."

En daarvoor wil Stop It Now! een luisterend oor bieden. "We willen het signaal geven dat ze met die emoties bij ons terechtkunnen, de drempel verlagen." Stop It Now! is er dus niet alleen voor mensen die worstelen met die pedofiele gevoelens, maar ook voor hun omgeving. Er is de hulplijn, maar ook een nieuwe website, die gericht is op de naaste omgeving. Daarnaast is er ook een lotgenotengroep, waar familie en vrienden in contact kunnen komen met elkaar. Online biedt Stop It Now! ook specifieke informatie aan die kan helpen om bijvoorbeeld het gesprek aan te gaan.