Kristof Calvo (Groen) past voor nog een termijn als parlementslid

KIJK. Dit waren de opvallendste momenten uit de politieke carrière van Kristof Calvo

“Wie mij kent, is niet verrast. Stel een vraag over Mechelen en ik begin enthousiast te vertellen en weet van geen ophouden. Ik hou van onze stad. Ze is af noch perfect. Maar het is wel een plek van hoop, ambitie en samenhorigheid. Dat is ze geworden dankzij samenwerking over partijgrenzen heen”, zo verwoordt Calvo zijn keuze voor Mechelen. Hij ontkent dat hij zo voor de zijlijn kiest. “Lokale politiek is dicht bij mensen. Het gaat om concrete daden in plaats van loze beloftes of straffe kreten. Zoals elke mens wil ik iets kunnen opbouwen in plaats van te moeten afbreken. Ik wil een actor zijn, geen commentator. Niet cynisch worden, maar een voluntarist blijven.”

Calvo gold altijd als een politiek beest. “De nationale politiek zal mij altijd blijven boeien”, zegt hij nog. “Komende maanden wil ik als Kamerlid nog alles uit de kast halen om enkele doorbraken te forceren. Prioriteit is de beloofde hervorming van de partijfinanciering. Dit dossier vraagt om hardnekkige volksvertegenwoordigers. Zo zal ik mij dus ook opstellen.”

Hij belooft niet stil te zitten. “Op dit ogenblik werk ik aan een plan voor een radicale renovatie van ons politiek systeem, een voorzet voor dialoog en debat. In het najaar komt mijn derde boek uit met progressieve vergezichten over democratie, klimaat en gelijkheid. De titel kan ik alvast verklappen: ‘Staat van vertrouwen’. Op termijn droom ik van een denktank, een ontmoetingsplek voor progressieve mensen binnen en buiten de politiek. Dat schrijven, denken, praten, ontmoeten en samenwerken is nodig in deze tijd. Een nieuwe Zwarte Zondag kondigt zich aan, een pikzwarte deze keer. Ons politiek systeem is oud, moe en versleten. ‘We moeten revolutie maken voordat die uitbreekt’, zei Nederlands politicus Hans Van Mierlo ooit. De revolutie staat op uitbreken. De tijd om ze nog zelf te maken, wordt steeds korter.”

Calvo is het zesde parlementslid bij Groen dat past voor een parlementair mandaat en zich toelegt op de nationale politiek. Vlak voor hem liet ook Vlaams parlementslid An Moerenhout weten dat ze stopt met nationale politiek. Eerder kondigden Vlaamse parlementsleden Björn Rzoska en Elisabeth Meuleman aan dat ze niet opnieuw nationaal zullen opkomen en zich willen toeleggen op de lokale politiek. In de Kamer kondigde Barbara Creemers ook al haar vertrek aan. En in het Brusselse parlement stopt ook Juan Benjumea na een legislatuur als parlementair voor Groen. Elke parlementair bij Groen heeft z’n eigen overwegingen, maar het is pijnlijk voor een partij die het al op allerlei vlakken moeilijk heeft.

Het wil ook iets zeggen over de werking van onze parlementen vandaag. Ook parlementsleden zoals Jessika Soors (Groen) en Jan Bertels (Vooruit) wisselden hun parlementszitje in voor een andere job. En N-VA-Kamerlid Valerie Van Peel stopt ook in 2024 als parlementslid en in het algemeen met de politiek. Net als haar partijgenoot Lorin Parys in het Vlaams parlement.