Rauwe emoties op Roland Garros: een jaar nadat depressieve Pouille kampte met alcoholverslaving, plaatst hij zich voor hoofdtabel

In de volgestouwde tribunes op court nummer 14 lieten zijn partner Clémence, zijn broer en twee trainers de emoties de vrije loop en ook Pouille zelf kon het nauwelijks vatten. In tranen op zijn bankje, terwijl de fans zijn naam scandeerden. Nadat hij de eerste set met 1-6 nog kansloos had verloren van Rodionov, een Oostenrijker met Wit-Russische roots, knokte hij zich terug in het tweede bedrijf (7-5). Om in de beslissende set er weer helemaal te staan: 6-0. In de catacomben vormde er zich een menselijke erehaag voor Pouille, met zijn dochtertje in de armen.

De ellende voor Pouille, winnaar van de Davis Cup in 2017 en halve finalist op de Australian Open in 2019, begon met een elleboogblessure waarvoor in coronajaar 2020 een operatie noodzakelijk was. Twee jaar later bereikte hij de bodem en overwoog hij te stoppen met tennis. “Ik kreeg steeds meer sombere gedachten, ‘s nachts kon ik niet meer slapen. Nog amper een uur. Ik dronk vooral, op m’n eentje”, vertelde hij over zijn depressie aan L’Équipe. “Ik bevond me echt in een verschrikkelijke toestand, ik zag er niet meer uit. Waarna ik toch beslist heb dat het moet stoppen, dat drinken. Voor mijn mentale gezondheid. Anders was ik in een gekkenhuis beland.”

In oktober vorig jaar vertelde hij Clémence nog dat hij zijn laatste partij ging spelen, maar daar wou zij niet van weten. “Ik heb hem gezegd dat hij moest blijven tennissen. Voor zichzelf, voor onze dochter... Ik heb hem meegenomen naar Bercy waar we David Goffin gezien hebben en Gilles Simon. En na een training met Pierre-Hugues Herbert zei hij me dat hij er terug zin in had.” Als overlever uit de kwalificaties bestaat de kans dat hij meteen tegen het Spaanse topreekshoofd Carlos Alcaraz aan de slag moet. De Court Chatrier is nu al in blijde verwachting.