Chef. TV-persoonlijkheid. Ondernemer. Vrouw van Wim. Mama van Grace. Baasje van Billy. Sofie Dumont (48) is het allemaal. Hoe ze al haar rollen combineert, welke waardes ze hoog in het vaandel draagt en hoe ze ondertussen ook nog eens zorg draagt voor haar mentale en fysieke gezondheid vertelt ze in dit interview.
We videobellen Sofie Dumont op een donderdagavond in de herfst. Na ons gesprek moet ze naar het oudercontact van dochter Grace, de volgende ochtend vertrekt het gezin Dumont naar Costa Rica, waar ze een stuk grond hebben gekocht. ‘Enkele jaren geleden reisden we twee weken door Peru’, vertelt Dumont enthousiast. ‘Nadien belandden we in Santa Teresa, een kleine badplaats in Costa Rica. Het was er zalig chill en relax en ze hadden er heerlijk eten – die taco’s! -, goeie koffie en wijn … (droomt weg) Toen een vriend van ons vertelde dat er een stukje grond te koop stond, besloten we het te kopen. We willen er een tiny house opzetten om te verhuren en gaan nu op prospectie.’ Dat Sofie, Wim en Grace levensgenieters zijn en van pluk de dag doen, is het minste wat we kunnen zeggen. Hoog tijd voor een gesprek.
Vorige zomer kwam met ‘Happy Moments’ je laatste kookboek uit. Wat ik er zo tof aan vond, is dat de recepten een hoog doe maar gewoon-gehalte hebben. Best verfrissend, na de stroom aan dieetboeken die we de voorbije jaren over ons heen kregen.
‘Ik wil niet meedoen met voedingstrends. Mijn genre van eten? Gewoon eten, met échte ingrediënten. Wil je gezond leven en zijn? Gebruik dan ook je gezond verstand. Iedereen weet ondertussen dat je niet elke dag frieten moet eten. Dat moeten we toch niet meer herhalen? Eet je pasta? Combineer dat dan met veel groenten. Eet je vlees? Kies dan voor vlees dat verantwoord geproduceerd wordt. Ik ben een chef. Tijdens mijn opleiding aan de hotelschool leerde ik om smaken en texturen te combineren. Dat probeer ik nu … (denkt even na) zo toegankelijk mogelijk te maken op mijn digitaal platform Sofie & Friends.’
Kun je iets meer vertellen over Sofie & Friends?
‘Ik heb altijd geprobeerd om in mijn tv-programma’s en op mijn website haalbare familiegerechten te combineren met een flinke scheut joie de vivre. Met Sofie & Friends verwelkom ik op mijn site vier nieuwe toptalenten die niet alleen dezelfde passie delen, maar ook de liefde voor lokale, seizoensgebonden ingrediënten en echt vakmanschap. Luca Fabozzi beheert de kunst van het perfecte pizzadeeg, Sidney Lauwers – oftewel Chef 3000 – maakt de heerlijkste vegetarische gerechten en Tijs Boelens geeft tips om duurzaam te koken. Last but not least is ook mijn dochter Grace een van mijn friends. Zij is een geboren entertainer en toont op het platform hoe leuk kidsproof koken kan zijn.’
‘Ik wil niet meedoen met voedingstrends’
Sofie Dumont
Grace is negen. Wat geef je haar in haar opvoeding mee over gezonde voeding?
‘Ik ben diegene die neut dat ze genoeg groenten en fruit moet eten. Met haar papa gaat ze dan weer regelmatig een zak snoep halen bij Kruidvat. De balans zit dus goed. (lacht) Ik wil ook niet hard doorslaan op vlak van gezonde voeding.’
Waarom vind je dat belangrijk?
‘Ik krijg op Instagram heel veel berichten van jonge meisjes. ‘Sofie, wat is er gezond?’, vragen ze me dan. Of: ‘Kun je mij helpen?’ Ik denk dat ik makkelijk aanspreekbaar ben omdat ik de drempel niet te hoog leg. Omdat ik niet te perfectionistisch ben en leer om gelukkig te zijn met mezelf. Proberen te lijken op iemand anders, da’s een strijd die je nooit kunt winnen. Er zijn veel meisjes die zichzelf niet graag zien. Ik vind dat een ramp. We kennen anorexia, we kennen zelfdoding … maar er zit nog zoveel tussen. Meisjes die enorm in de knoop zitten met zichzelf; een gigantisch probleem. De boodschap die ik aan mijn dochter wil meegeven? Laten we het échte leven vieren. Laten we diversiteit vieren. Grace is negen jaar oud en ik wil dat ze gelukkig is. Los van hoe ze eruit ziet. Ik wil dat ze 100% zichzelf is. Mensen vragen mij wel eens wat ik aan mezelf zou willen veranderen. Maar mijn mama en papa hebben mij zo gemaakt. Waarom zou ik anders moeten zijn?’
Stond je altijd al zo sterk in je schoenen?
‘Nee, maar ik heb in mijn leven al heel wat meegemaakt. Zo verloor ik mijn vader vijftien jaar geleden aan een agressieve kanker. Da’s pas erg. We moeten echt stoppen met zagen over onze billen en onze buik. (op dreef) Dat is het slechtste voorbeeld dat je je kinderen kunt geven. We moeten daar vanaf en groot en klein vieren. Onlangs hoorde ik dat er op Grace’s school gelachen werd met een Afrikaans jongetje. Ik heb haar gezegd: ‘Dat ik je nooit hoor of zie lachen met iemand die er anders uitziet!’.’
Hoe reageerde ze?
‘Ze begrijpt dat wel. (op dat ogenblik komt Grace binnen gelopen) Grace, hoe reageer jij als mama zegt dat je niet mag lachen met kinderen die er anders uitzien?’
Grace: ‘Iedereen is anders en da’s keispeciaal!’
‘Diversiteit maakt het leven ook veel interessanter. Mocht iedereen er hetzelfde uitzien … Hoe saai zou dat zijn?’
‘Proberen te lijken op iemand anders, da’s een strijd die je nooit kunt winnen’
Sofie Dumont
Wat probeer je Grace verder nog mee te geven?
‘Dat ze zichzelf graag moet zien. Dat ze zelfredzaam moet zijn. Zo snijd ik ’s ochtends niet haar appel om mee te nemen naar school, maar pakt ze die zelf. Zeker als het druk is. Ik werd zelf ook heel zelfstandig opgevoed. Niet zozeer door mijn mama, maar wel door mijn papa. En dat heeft mij geen windeieren gelegd. Ik zeg niet dat ik de perfecte mama ben, maar ik doe mijn best en dat is goed genoeg. Met vallen en opstaan. Ook praten vind ik belangrijk. Ik ben zelf echt een tetterkous en probeer Grace mee te geven dat ze moet communiceren. Als ik zie dat ze droevig is, zeg ik: ‘Schatje, als je wilt, ben ik er om jou te helpen. Maar als je mij niet vertelt wat er aan de hand is, kan ik je niet helpen. Wil je iets, dan moet je praten.’ Communicatie is zo belangrijk. Ik vind het supergoed dat er tegenwoordig veel instanties zijn waar kinderen en jongeren terechtkunnen. Om te praten en om zich te laten helpen.’
Ben je zelf ooit met een professional gaan praten?
‘Ik heb mij ooit laten coachen, ja. Op liefdesvlak. Ik wist het niet goed meer. Ik vind het belangrijk dat je iemand zoekt en vindt die niet zegt wat je moet doen, maar die je oplossingen laat zoeken. Die je een ander perspectief geeft. Die je een spiegel voorhoudt en je laat nadenken.’
Waarover zoal?
‘We moeten meer leren omgaan met verdriet en slecht nieuws … Dat zijn dingen waar ik graag aandacht aan geef, omdat verdriet nu eenmaal deel uitmaakt van het leven. Neem nu mensen die zeggen: ‘Ik neem geen hond, want ik zou te verdrietig zijn als hij sterft.’ Je mag het plezier en de onvoorwaardelijke liefde die je krijgt van zo’n dier niet vergeten. Onze hond Billy – een bull terriër – maakt echt deel uit van ons gezin. Meer zelfs: hij maakt ons leven volledig.’
‘Ik doe mijn best en dat is goed genoeg’
Sofie Dumont
Een laatste vraag: ben je sportief?
‘Vroeger niet, nu wel. Ik doe aan power pilates. Voor mijn core, voor mijn rug. Ik ben groot, dus ik sta dikwijls gebukt. Maar als je core stevig is, heb je nergens last van. Ik begon er vijf jaar geleden mee. Als ik voel dat ik ergens last van begin te krijgen, is dat meestal omdat ik al even niet meer geweest ben … Pilates is een sport die je moet volhouden. Ook mentaal doet het veel voor mij. Als ik pilates doe, zit ik helemaal in het moment. Heerlijk!’