Roze trui: Primoz Roglic (Slo)

Paarse trui: Jonathan Milan (Ita)

Blauwe trui: Thibaut Pinot (Fra)

Witte trui: João Almeida (Por)

Hoe kwam de zege tot stand?

Primoz Roglic was van begin tot einde de snelste in deze klimtijdrit van 18,6 km. Na het tweede tussenpunt liep zijn ketting wel nog even af, maar in zijn ‘thuismatch’ midden een meute landgenoten zou niets of niemand hem tegenhouden. In het tweede gedeelte van de klim nam hij definitief afstand van Geraint Thomas. De Brit van Ineos Grenadiers zat al opvallend te knoeien in de wisselzone. Het duurde een eeuwigheid vooraleer hij van helm had gewisseld.

Met deze imposant sterke chrono heeft de Sloveen van Jumbo-Visma zijn revanche beet voor de Tour die hij drie jaar geleden in een ongeveer gelijkaardige klimtijdrit naar La Planche des Belles Filles verloor van Tadej Pogacar.

Uiteindelijk kwam hij 40 seconden sneller binnen dan Geraint Thomas. Hij was ook de enige die in deze immens zware proef boven de 25 kilometer per uur haalde. João Almeida, derde na vrijdagavond, werd ook derde in de klimtijdrit, op 42 seconden van Roglic.

De klassementsrenners bewezen ook dat ze in dé uitdaging van deze Giro veruit de besten waren. Een tijdrit op de voorlaatste dag van een grote ronde is nu eenmaal altijd the survival of the fittest. En dat was Primoz Roglic!

We kregen een superlang voorspel vooraleer de gladiatoren op het toneel verschenen. Na de eerste heat – bestaande uit renners die helemaal achterin zijn geklasseerd – zat Thibaut Guarnelec in de hot seat. De Fransman van Arkéa-Samsic liep 1’41” vroeger binnen dan de Brit Stevie Williams van Israel-Premier Tech. Omdat er logistiek zoveel problemen waren, bestond de tijdrit uit drie waves waarbij er telkens tussen de laatste van de eerste groep en de eerste van de volgende groep 1 uur 46 minuten verschil zat. Dat was nodig om alle motards en ploegmecaniciens opnieuw naar beneden te laten komen.

Het was Thomas Champion die zijn landgenoot uit de hot seat haalde. De winnaar van de ‘Fuga Pinarello’ (de prijs voor de meeste vluchtkilometers) reed 19 seconden sneller dan Guarnelec en was de eerste die meer dan 23 km per uur haalde over de 18,6 km. De Fransman zat amper neer of de 21-jarige Matthew Riccitello verpulverde Champions tijd. Het Amerikaanse vedergewicht deed er nog eens 1’57” af en haalde als eerste een gemiddelde van 24 km per uur. De benjamin van deze Giro zat bijna twee uur in de hot seat (een smal stoeltje) en verdween na de nieuwe besttijd (min 3 seconden) van Jay Vine. Maar de net achter hem gestarte ploegmaat Brandon McNulty verpulverde ook Vines tijd met 46 seconden.

De Amerikaan van UAE Team Emirates haalde een gemiddelde van 24,527 km per uur, maar daar ging Sepp Kuss nog twee seconden onder. Op dat moment stonden drie Amerikanen in de eerste vier, maar dan was het de beurt aan de klassementsrenners. Daar deed Thibaut Pinot nog eens zes seconden af, maar dat was niet voldoende voor een plaats in de top drie.

Wat deden de favorieten?

Uitdager Primoz Roglic won de tweestrijd van een letterlijk lijkbleke Geraint Thomas en pakte daarmee na drie keer de Vuelta nu ook de Giro.

Bij de winnaars in de top tien zaten ook Thibaut Pinot, die een plaats steeg en zijn allerlaatste Giro als vijfde zal eindigen. Ook Thymen Arensman klom van zeven naar zes. De Noor Andreas Leknessund steeg dan weer van negen naar acht.

Dé grote verliezer van Monte Lussari was natuurlijk Geraint Thomas, maar verloor ook nog van zijn pluimen: Eddie Dunbar, die van de vijfde plaats naar de zevende stek zakte. Het was al een paar dagen duidelijk dat de Ier aan het einde van zijn Latijn was. Voor de klassementsrenner van Jayco-Alula was deze Giro ook één lange ontdekkingstocht.

Ook Lennard Kämna schoot er nog een plaats bij in en wordt dus de negende van Rome. Voor de Duitser van Bora-hansgrohe was het na het uitvallen van kopman Aleksandr Vlasov ook de allereerste keer dat hij voor een klassement in een grote ronde ging. En dan was er Damiano Caruso die geruisloos zijn vierde plaats in de eindstand verdedigde, zij het op afstand van de top drie van deze Giro die dus op een puur secondespel zal eindigen.

Wat deden de Belgen?

Laurens De Plus verzekerde zich gemakkelijk van de tiende plaats in de eindstand. De 27-jarige Ninovieter bewees dat hij na al het afbeulen voor kopman Geraint Thomas niet leeggereden was. Hij eindigde twaalfde op Monte Lussari en was met zijn eindtijd één seconde sneller binnen dan Ilan Van Wilder. Waarmee de luitenant van Remco Evenepoel na de tijdrit van de dertiende naar de twaalfde plaats steeg. De Opwijkenaar ging voorbij Santiago Buitrago, de ritwinnaar van Tre Cime di Lavaredo. Hij was 48 seconden sneller dan de Colombiaan, die vrij snel na de start wel een schakelprobleem kende, maar dat verklaart niet volledig zijn achterstand ten opzichte van de 23-jarige prof van Soudal-Quick-Step.

Iedereen die erbij was op Monte Lussari onthoudt ook de doortocht van Laurenz Rex. De prof uit Duitstalig België animeerde dit circusnummer met enkele acts. Midden de dolenthousiaste massa vol Sloveense vlaggen en rookbommen trok de prof van Intermarché-Circus-Wanty-Gobert een zeer lange wheelie en herhaalde dat nog eens op de steile aankomststrook. Tot jolijt van de tifosi.

Verder nog iets dat je moet weten?

* Veel ploegen kozen voor geen verkenning. Niet alleen omdat hun benen dan stuk zouden zijn, maar om zo enkele uren extra te kunnen slapen. Velen kwamen vrijdagavond pas om 22 uur aan in het hotel en om te verkennen moest je al om 6.30 uur richting startplaats Tarvisio.

* Filippo Fiorelli was de eerste van de dag die niet wisselde en gewoon met de racefiets meteen de tijdrit afwerkte. De Italiaan van Green Project-Bardiani-CSF-Faizanè had er zin in want met 4’28” minder dan de eerste starter Nicolas Dalla Vale was hij de eerste die een tijdlang in het mudvol Monte Lussari in de stoel van de voorlopige leider van de chrono mocht.

* Mark Cavendish koos voor een pleziertocht en had aan de finish nog tijd om met de rechterarm alle toeschouwers te groeten.

* Salvatore Puccio wisselde niet alleen van fiets, maar ook van helm. De Italiaanse helper van Geraint Thomas reed met een aerodynamische helm op de tijdritfiets het vlakke gedeelte en ging dan met een lichter exemplaar de klim op.

* Ben Healy deed het nog anders: de Ierse kampioen tijdrijden wisselde van tijdritfiets naar een gewoon exemplaar maar hield wel zijn aerodynamische helm op.

* Sebastian Berwick showde dan weer met opengeritste trui zijn ‘Aero-Bridge Base Layer’ van het sportmerk Huub dat door Eurosport uitgebreid in beeld werd gebracht. Dat is een bovenstukje dat aerodynamischer zou zijn. De Australiër lachte bij de finish breeduit: hij had zijn doel bereikt.

* Alessandro De Marchi haalde dan weer bij de finish als kind van de streek de blauwe vlag met gele adelaar van de regio Friuli-Venezia-Giulia uit zijn achterzak. Qua spektakelwaarde was deze klimtijdrit een openluchtfestival op wielen.

* De wisselzone leverde prangende situaties op: zo wisselden Nico Denz en Will Barta gewoon gelijktijdig.

* Door de tussenpauzes tussen de verschillende groepen renners was de klimtijdrit naar Monte Lussari qua evenement zowat de langste tijdrit in de moderne tijden. De eerste renner startte om 11.30 uur en de laatste om 17.14 uur. Of een spektakel van zes uur lang voor de talrijke toeschouwers in deze uithoek van Italië.

* Het was ook de eerste tijdrit waarin de tijdrijders niet met een tijdritfiets naar boven mochten op Monte Lussari. De reden zou geweest zijn dat dit soort type fiets niet in de cabines past van de kabelbaan die de renners opnieuw naar beneden bracht.

* Jonathan Milan is zo goed als zeker van de puntentrui. De ‘Reus van Buja’ moet alleen zien te finishen in Rome.

* Thibaut Pinot staat als winnaar van de bergtrui ook op het eindpodium. Terwijl ontsnappingskoning Derek Gee de eindlaureaat werd in de tussenspurten.