Zijn erelijst wordt almaar indrukwekkender (enkel Tour en Ronde van Zwitserland ontbreken nog): Giro-winnaar Primoz Roglic in 12 markante cijfers

Eén aanval, die naam waardig, plaatste ‘Rogla’ in deze Giro. Op ‘I Cappuccini’, in de finale van rit acht naar Fossombrone. Het leverde hem welgeteld... nul seconden winst op op Geraint Thomas, die samen met Geoghegan Hart aan zijn wiel kleefde. Roglic droeg óp de fiets uiteindelijk ook maar één dag het roze. Thomas nefen dagen, Leknessund vijf, Evenepoel drie en Armirail twee.

De Ronde van Italië is na zijn drie gewonnen Vuelta’s (‘19, ‘20, ‘21) zijn vierde eindzege in een grote ronde. Daarmee zet Roglic voet naast Tony Tominger, Roberto Heras en Vincenzo Nibali. En nadert hij stilaan de top tien aller tijden. Eddy Merckx (11) blijft ook hier ‘De Allergrootste’ vóór Bernard Hinault (10) en Jacques Anquetil (8).

Parijs-Nice (2022), Tirreno-Adriatico (2019, 2023), Ronde van Catalonië (2023), Ronde van Baskenland (2018, 2021), Ronde van Romandië (2018, 2019) en Dauphiné (2022). Negen keer al scoorde Roglic in één van de belangrijkste WorldTour-rittenkoersen net onder de drie Grote Ronden, de zogenaamde ‘Big 7’. Dat zijn er meer dan Merckx (8). Alleen de Ronde van Zwitserland ontbreekt hem. Bij de G3 is dat enkel de Tour.

Veertien seconden overschot had Roglic in Rome op ‘runner-up’ Thomas. Dat is het op drie na kleinste tijdsverschil ooit tussen de nummers één en twee. In 1948 won Fiorenzo Magni met 11 seconden voorsprong op Ezio Cecchi. Merckx hield in 1974 Baronchelli af met 12 tellen. En in 1955 bedroeg de kloof tussen Magni en Coppi 13 seconden.

De klimtijdrit op Monte Lussari was zaterdag Roglic’ vierde ritzege in de Ronde van Italië ooit, zijn zeventiende in de drie Grote Ronden (drie in de Tour, tien in de Vuelta). Daarmee blijft hij nog een heel eind uit de buurt van recordhouder Eddy Merckx (63), Mario Cipollini (57) en Mark Cavendish (54).

Vijfenvijftig keer droeg Roglic tot dusver de leiderstrui in één van de drie Grote Ronden. Dat plaatst hem op de tiende plaats in de ‘all-time ranking’. Merckx (182), Hinault (121) en Anquetil (107) bezetten ook hier de top drie.

Het algemene gemiddelde waarmee Roglic deze Ronde van Italië naar zijn hand zette, oogt niet bepaald duizelingwekkend. Liefst tien edities kenden in het verleden een sneller verloop. De Giro van 2018, gewonnen door Chris Froome, blijft met 40,105 km/u nog altijd de snelste.

De Giro-eindzege was Roglic’ 74ste individuele overwinning als prof, waarmee hij zevende is in de ranking van nog actieve renners. Op nummer één hier: Mark Cavendish, zondag goed voor zijn 164ste triomf. Peter Sagan (121) en Arnaud Démare (92) volgen op respectabele afstand.

Mitja Meznar heet de man die Roglic op Monte Lussari een duwtje in de rug gaf nadat zijn ketting er was afgelopen. Een oude bekende! “En een supergoeie vriend. Mitja maakte deel uit van het Sloveense kwartet waarmee ik in 2007 wereldkampioen schansspringen werd bij de junioren. We waren ‘roomies’ toen.”

De voorlopige einddatum van het lopende contract van Primoz Roglic bij Team Jumbo-Visma. De Nederlandse WorldTour-ploeg waarvoor hij in 2016 als prof debuteerde en dus minstens tien jaar lang zal hebben gekoerst. Roglic kreeg in dat decennium twee verlengingen: in 2019 voor vier jaar, in 2021 voor nog eens twee extra jaar.

In euro: het totale prijzengeld van Primoz Roglic in deze Giro. Thomas strandt op 171.719 euro, Remco Evenepoel (als achtste) op 37.875 euro. In de teamranking eindigt Jumbo-Visma op één, met 303.318 euro. De eindzege op zich levert Roglic 265.668 euro op. Ter vergelijking: de winnaar van het Franse Grand Slam-tennistoernooi op Roland Garros rijft straks... 1.650.000 euro binnen.

Is volgens meerdere bronnen (Business AM, Calcio e Finanza, Loonwijzer.be) het jaarsalaris van Roglic bij Jumbo-Visma. Daarmee komt hij niet eens voor in de top tien van best betaalde wielrenners ter wereld. Het nummer één, zijn landgenoot Tadej Pogacar, zou drie keer meer verdienen en ook Wout van Aert staat (iets) hoger gerangschikt.