Gerben Thijssen bezorgt Limburgers zege in jubileumeditie: “Toch nog voldoende in de tank”

Ewan versus Merlier versus Thijssen. De 75ste editie van de Ronde van Limburg kondigde zich aan als een strijd tussen twee gevestigde spurttitanen en een opkomende Limburgse lefgozer. En het was die laatste die op de Eeuwfeestwal in Tongeren met krachtige slagen naar de finish denderde. Een gouwgenoot die de jubileumeditie van de grootste eendagskoers van zijn provincie wint? Dat is nog eens Limburgse geschiedenis schrijven.

Gerben Thijssen: “Ongelooflijk wat er met me gebeurt als ik de finishlijn ruik. Weet je dat ik me de hele wedstrijd absoluut niet goed voelde? Ik durfde het nauwelijks te zeggen tegen mijn ploeggenoten, maar het ging gewoon niet. Uiteindelijke biechtte ik het wel op bij Boy van Poppel, die vervolgens de hele wedstrijd op me inpraatte. Ook in de laatste ronde nog. ‘Komaan Gerben, als jij je niet goed voelt, dan zijn er veel die zich niet goed voelen. Kijk maar eens hoe weinig volk er nog in het peloton zit.’ Dat klopte ook, de groep was zwaar uitgedund. Nu moet ik hem dus helemaal gelijk geven (lacht). Blijkbaar zat er inderdaad nog voldoende in de tank om de zege binnen te halen.”

Bocht

Er zijn twee sprinten in Tongeren. Eentje voor de bocht op 200 meter van de meet en eentje naar de finishlijn. Die eerste sprint werd overduidelijk gewonnen door het Soudal - Quick Step van Merlier, dat met een versmachtende snelheid de meute op een rij zette. Merlier had bij het ronden van de bocht zelfs wat voorsprong, maar moest vol in de remmen toen de gele boarding plots veel dichterbij kwam dan gewenst. En dat was het moment van Thijssen: “Ik zag het inderdaad gebeuren. Opnieuw speelde Boy van Poppel een centrale rol in mijn aanpak van die bocht. Hij peperde me tot twintig keer toe in dat ik van links naar binnen moest afsnijden, om dan snelheid te pakken in het oplopende stuk. Dat was een totaal andere lijn dan Merlier, die de binnenbocht nam, maar aan de buitenkant moest wijken voor de nadarafsluiting. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe Boy me vandaag en al zo vaak door de koers heeft geleid.”

Wisselfestival

De Ronde van Limburg was een feest, een festival van blije Limburgers die hun koers steeds meer appreciëren. Het was over de koppen lopen in het zomerse weer. Rondedorp Borgloon ontplofte van de gezelligheid, de springkastelen en terrasjes rond het parcours schoten als paddenstoelen uit de grond. Qua wielervibes voor het nakende EK van 2024 in Limburg kon dit al tellen. Thijssen: “Het volk langs de weg was fantastisch. Het is voor mij voor het eerst dat mensen me herkennen en mijn naam roepen. Dat is een nieuwe ervaring waar ik aan moet wennen. Ook aan mijn status binnen de ploeg trouwens. Het blijft vreemd dat men alles in het werk stelt om mij te bedienen: als ik moet plassen, stoppen ze. Wil ik drinken, dan halen ze het. Dat is leuk, maar het is meteen ook de druk die op een kopman ligt. Vroeger had ik het daar moeilijk mee, maar nu kick ik er werkelijk op.”

Fietswissels

Er was trouwens nog een ander festival aan de gang onderweg: een festival van fietswissels bij Caleb Ewan. Op zes kilometer van de meet kreeg de Australiër af te rekenen met pech, waardoor hij de fiets kreeg aangereikt van Jarred Drizners, een veel grotere ploegmaat. ‘Oei, hij kruipt op een stelling’, liet Sven Nys zich ontvallen in de live-uitzending. Ewan: “De fiets was inderdaad veel te groot. Uiteindelijk heb ik tot drie keer toe gewisseld en ben ik weer op een eigen exemplaar terechtgekomen. Maar toen had ik al enkele sprintjes getrokken, waardoor het niet meer mogelijk bleek om Gerben Thijssen te remonteren. Het was bovendien een erg zware aankomst. Normaal ligt dit me wel, maar de geleverde inspanningen waren er te veel aan. Jammer. Ik moet tevreden zijn met plek twee.”