Nadat de zeventiger een minnelijke schikking betaalde, werd hij door Animal Rights toch nog voor de Tongerse rechtbank gesleept. Zij dienden een klacht met burgerlijke partijstelling in omdat ze vonden dat de jager zwaar gestraft moest worden voor de dood van een vossenwelp. “Gewoon voor het plezier op een vossenwelp loeren en het doodschieten, kan niet”, klonk het. Volgens hen had de zeventiger geen toestemming om op het dier te jagen. Zij eisten een schadeclaim van 1.000 euro.

Anonieme getuigenverklaring

Op 1 juni 2020 tipte een anonieme getuige aan de natuurinspectie dat de 74-jarige jager een dag eerder in de buurt van een vossenburcht in Riemst een welp had gedood. Toen de schutter opnieuw gezien werd, ging de natuurinspecteur ter plaatse. “Er volgde een spontane verklaring van de beklaagde”, sprak de procureur, die tijdens de zitting een maand cel en een geldboete van 800 euro vroeg.

Maar meester Bert Partoens, advocaat van de jager, wees de rechter erop dat de tussenkomst van de inspecteur niet correct verliep. “Hij confronteerde mijn cliënt meermaals met de feiten en hij wees hem op de getuigenverklaringen. Toen mijn cliënt zich verdedigde, werd hij opnieuw geconfronteerd. Dat was dus geen normaal gesprek, maar een verhoor waarbij mijn cliënt niet op zijn rechten is gewezen”, sprak Partoens. “De getuige is verder niet ondervraagd, noch wordt zijn naam in het dossier genoemd. Waarom niet? Schrik voor represailles? Misschien kan hij mijn client niet luchten?”

Vrijspraak

De Tongerse rechter volgde Partoens en haalde het verhoor door de inspecteur als bewijsmateriaal uit het dossier. “Toen de beklaagde de feiten ontkende, hield de natuurinspecteur voet bij stuk door het voertuig te doorzoeken. (…) Hij confronteerde beklaagde opnieuw met de verklaring van de getuige die hem had zien en horen vuren. Hieruit blijkt dat dit meer was dan louter het verzamelen van inlichtingen.”

Volgens de rechter ging het niet om spontane verklaringen, maar om gerichte vragen zodat de man zou bekennen. Volgens de rechtbank is dat niet wettelijk, waardoor de verklaring uit het dossier geweerd moet worden. “Aangezien dit het enige bewijsmateriaal is, wordt de beklaagde vrijgesproken. Er zijn geen andere gegevens die zijn schuld vaststellen.”