plusartikels
Olivier Vandecasteele dankt medestanders in brief: ‘Diep ontroerd door alle steun, het gaat goed met me’
Voor het eerst sinds de gevangenenruil met Iran heeft Olivier Vandecasteele van zich laten horen. De man zegt in een persbericht ‘diep ontroerd’ te zijn door alle steun die hij ontvangen heeft. ‘Ik kom stilaan weer in contact met een andere realiteit.’
‘Ik ben nu vijf dagen terug in België en het gaat goed met me’, schrijft Vandecasteele in het persbericht. Hij werd afgelopen vrijdag weer naar ons land gevlogen, na geruild te zijn met de Iraanse terrorist Assadolah Assadi. ‘Na vijftien maanden onterechte opsluiting kom ik stilaan terug in contact met een andere realiteit, namelijk die van een mooie week in ons geliefd democratisch België. Het contrast is groot. Ik word nauw opgevolgd door een medisch team dat mij professioneel bijstaat. Ik bedank hen hier hartelijk voor.’
Vandecasteele besefte tijdens zijn gevangenschap in Iran niet hoeveel steun hij vanuit ons land kreeg, schrijft hij nog. ‘Omdat ik geen enkele directe toegang had tot informatie van de buitenwereld tijdens mijn eenzame opsluiting gedurende dertien opeenvolgende maanden, had ik geen enkel idee van de mobilisatie in België en het buitenland. Ik ben diep ontroerd door de omvang van uw steun. Ik sta versteld van al jullie acties en attenties - klein en groot. Ik ontdek nu alle forums, petities, columns, spandoeken, tekeningen, kaartjes en brieven van vrienden, collega’s, leerlingen, academici, kunstenaars, sporters, enzovoort. Kortom, van alle Belgen en Europeanen die in actie zijn getreden om mij mijn geliefde vrijheid terug te schenken.’
Volgens Vandecasteele heeft die steun, net als de inspanningen van de regering, ertoe geleid dat zijn verhaal een goede afloop kende. ‘Deze steun was ook essentieel om mijn familie en vrienden door deze storm te loodsen. Ik zal hen nooit genoeg kunnen bedanken dat ze het vijftien maanden lang hebben volgehouden. Ik zou echt heel graag weer contact hebben met jullie allemaal, maar ik zal dit stilletjesaan moeten doen. Langzaam maar zeker, zo luidt het spreekwoord.’
‘Tot slot wil ik jullie van harte bedanken voor de vriendelijkheid waarmee mijn familie en mezelf omringd worden sinds mijn terugkeer. Er is veel liefde, waardoor we rustig en discreet kunnen herenigen. Laten we de strijd voor de vrijlating van andere onschuldige gijzelaars overal ter wereld voortzetten en laten we actief steun verlenen aan projecten die de waarden van menselijkheid, solidariteit en hoop promoten. Deze wereld, die soms vreselijk cynisch is, heeft dat hard nodig.’
