NIET TE GELOVEN! Na waanzinnige slotfase schenkt Toby Alderweireld met fantastisch schot Antwerp historische landstitel

De zomerzon. Een titelmatch tussen Racing Genk en Antwerp. Een helikopter die ergens tussen Brussel en Limburg in de lucht zweeft - drama hing in de lucht. Antwerp was het beste aan de wedstrijd begonnen. Na een minuut of twee werd een schot van Balikwisha afgeblokt.

Op de perstribune klonk dan al een luide vloek. Ritchie De Laet en Calving Stengs, geblesseerd en geschorst, volgden de wedstrijd tussen de media. Hun hartslag zal niet veel lager gelegen hebben dan die van de spelers op het veld.

Vincent Janssen kwam nog dichter bij de openingsgoal. Bijna kopieerde hij zijn doelpunt van vorige week tegen Union - net naast deze keer. Verder regeerde de nervositeit.

Op vlak van intensiteit zette Racing Genk zijn voet wel naast die van de bezoekers. Op de flank vocht Paintsil verbeten duels uit tegen Avila, tot bloedens toe. Academisch was het niet meteen. Het soort voetbal dat rechtstreeks van een speelplaats komt.

Knikkeren. Bikkelen. Vincent Janssen speelde verstoppertje - zijn lampje stond duidelijk op spaarstand.

Op de speelplaats komen de straatvoetballers altijd wel bovendrijven. Voor Antwerp draaide Kerk rond zijn as. De keuze om nadien voor te zetten was niet de beste. Om het met de woorden van Calving Stengs op de perstribune te zeggen: “Schieten, jongen.”

Bij Racing Genk kwam Bilal El Khanouss steeds meer bovendrijven. Net 19 geworden. Nam het de voorbije maanden niet altijd even nauw met de discipline - pleintjes-DNA, weet uwel. Maar tegen Antwerp nam hij zijn middenveld bij de hand.

De 1-0 was verdiend. Zonder groots te voétballen had Genk Antwerp wel tegen de muur geduwd.

Het begon niet toevallig bij El Khannouss. De bal veroveren, meedrijven op een heerlijke counter langs de rechterflank, en dan de bal panklaar leggen voor Tolu. Knap afgewerkt van de Nigeriaan. De Cegeka Arena ontplofte.

Virtueel gingen de Limburgers plots als kampioen de kleedkamer in. Op een handvol seconden van plaats drie naar plaats één.

Lang duurde die roze wolk niet. Er was amper afgetrapt voor de tweede helft of Union had gescoord tegen Club Brugge. De boodschap bleef dezelfde: Antwerp moest komen. Al maakte de Great Old niet meteen de indruk dat het zich klaarmaakte voor een stormloop.

Antwerp is een lepe ploeg. Kan moeilijk anders met een trainer als Mark van Bommel. Alles gezien en gewonnen bij Barcelona, AC Milan en Bayern München. Een bijter die pas opgeeft wanneer het helemaal gedaan is.

Uit het niets maakte Antwerp gelijk. Arteaga werkte een bal verkeerd weg, Kerk profiteerde en duwde de 1-1 binnen. Tiens - was dat niet exact wat er in de reguliere competitie óók was gebeurd bij Genk-Antwerp?

Van Bommel riep Janssen meteen bij zich. Niet om extra tempo te maken. Een beetje liplezer las: ‘We hebben nog tijd.’

Twintig minuten voor tijd stonden enkel, tussen aanhalingstekens, verliezers op het veld. Twee ploegen die tijdens de wedstrijd geproefd hadden van de smaak van de titel, maar door de tussenstanden met lege handen stonden.

Paintsil schreeuwde om een penalty maar kreeg geel. Van Bommel bracht Muja in voor Ekkelenkamp. Veel kansen waren er niet. Tot dit keer Genk opeens scoorde. Bryan Heynen - wat een seizoen heeft die gespeeld - schoot van dichtbij de 2-1 binnen.

KIJK. Paul Gheysens komt het veld op voor titelviering Antwerp

Van Bommel had dan wél haast. Het alles-of-niets-spel leverde Antwerp behalve een matige trap van Vincent Janssen niets meer op. Racing Genk kon niet anders dan bidden dat Club Brugge nog zou scoren in het Dudenpark.

Wanneer dat dat zowaar ook nog gebeurde, veranderde de Cegeka Arena in een vulkaan. Decibels die het geluid van een naderende helikopter ruimschoots overtroffen. Mannen, vrouwen en kinderen daalden de tribunes af en beklommen de dranghekken.

Waanzin.

Racing Genk was kampioen. Wie had dát acht dagen geleden nog durven voorspellen?

Tot Toby Alderweireld de bal kreeg op twintig meter van het Genkse doel. De man met de kathedraal op zijn lijf. Natúúrlijk was het Alderweireld die het onmogelijke deed. Een bal snoeihard in de kruising jagen.

Niét Union. Niét Racing Genk. Maar Antwérp is kampioen.