Shari Bossuyt hoopt snel te bewijzen dat ze geen valsspeler is: “Ik had zelfs nog nooit van Letrozole gehoord”

Bossuyt bevestigt dat ze een afwijkend resultaat aflegde bij het product Letrozole Metabolite. “Momenteel loopt de procedure nog en moet ik aan het AFLD (het Franse antidopingagentschap, red.) uitleggen hoe het product in mijn lichaam terecht is gekomen. Iets wat vandaag enorm moeilijk blijkt aangezien ik nog nooit in aanraking ben gekomen met Letrozole en het ook nooit bewust heb gebruikt. Dit was zelfs de eerste keer dat ik van Letrozole had gehoord. Gelukkig word ik momenteel goed ondersteund. Ik hoop dat we snel duidelijkheid kunnen scheppen. Maar vooral: dat we kunnen bewijzen dat we geen valsspelers zijn. Ik heb in samenspraak met de ploeg beslist om de komende weken niet te koersen. Voornamelijk omdat mijn hoofd er niet naar staat. Alles wijst er op dat we te maken hebben met een contaminatie. Daarom wil ik alle instanties oproepen dat we mogelijk met een onderliggend probleem te maken hebben. Ik blijf verder trainen zodat ik snel weer in competitie kan treden.”

Bij onze redactie verdedigde manager Prévost al haar renster. “Shari is geen dopinggebruikster. Ze is 22 jaar en is al jaren bij de federatie gekend. Ze is opgepikt door het talentdetectieprogramma van de bond, ze wordt al jaren van kortbij opgevolgd, ze volgt een heel mooie en natuurlijke evolutie als renster. Ze wil het spel zelf ook eerlijk spelen. Wij twijfelen niet aan haar: er zat iets in haar lijf, maar dit is geen intentioneel dopinggebruik.”

De entourage van Bossuyt noemt haar “een slachtoffer” van een groter probleem. Dat is ook wat haar collega Toon Aerts zegt (zie hieronder). Waarover gaat het dan concreet? Prévost: “Door de zaak van Toon zijn we ons in de materie gaan verdiepen en weten we nu dat letrozole metabolite in de veeteelt gebruikt wordt om de ovulatie bij koeien te regelen. Dat is legaal en er wordt niet op gecontroleerd door de voedselinspectie, omdat het geen gezondheidsrisico’s meebrengt, maar het kan wel voor contaminatie in melk of vlees zorgen.”

Dat zou dan zijn zoals met clenbuterol. Herinner u de ‘cero cero-zaak’ met Alberto Contador: die werd in de Tour 2010 betrapt met 0,000 000 000 05 gram van het hormoon per milliliter in zijn bloed, volgens hem na het eten van een besmette biefstuk. Het management van Bossuyt vermoedt dat er bij haar iets gelijkaardigs is gebeurd met letrozole. Kan dat? Peter Van Eenoo, dopingexpert van de Universiteit Gent, wil en kan zich niet uitspreken over de concrete geval van Bossuyt, maar schetst het theoretische kader: “Alles wat gebruikt wordt, kan sporen nalaten, ook letrozole.”

De hoeveelheid letrozole die bij Bossuyt werd teruggevonden is laag, slechts de helft van wat Aerts in zijn lijf had, en dat was ook al geen hoge hoeveelheid. De concentratie ligt zelfs onder wat sommige dopinglabo’s officieel moeten kunnen detecteren - kunnen ze nog fijner en nauwkeuriger meten, is dat natuurlijk altijd beter. Bovendien: “Letrozole wordt nooit in grote hoeveelheden gebruikt”, zegt Van Eenoo.

Prévost denkt dat het geen toeval is dat Aerts en Bossuyt positief hebben getest op hetzelfde middel na een passage in dezelfde streek in Normandië. Aerts werd betrapt na de wereldbeker veldrijden in Flamanville, de foute plas van Bossuyt volgde de dag na de rit met aankomst in Flamanville. Volgens hun theorie zou daar dus letrozole gebruikt worden in de veeteelt. Een vermoeden dat vraagt om hard bewijs, want als dat zo is, zouden er meer positieve gevallen op letrozole in de regio moeten zijn.

Dat lijkt voorlopig niet het geval. Dat twee atleten uit hetzelfde management positief testen op hetzelfde product is opvallend. Prévost: “Shari en Toon hebben niks met mekaar te maken: zij woont in West-Vlaanderen, hij in de Kempen. Zij rijdt op de piste en op de weg, hij is veldrijder. Ze hebben geen gemeenschappelijke dokter of verzorger. Er is niks, maar er zullen altijd mensen zijn die hen niet geloven.”

Als er geen kwaad opzet in het spel is, dan is er het voordeel dat zij de krachten kunnen bundelen. Aerts is in ieder geval van plan om al zijn kennis over de materie te delen met Bossuyt. “De lange periode die ik al zit te werken aan het dossier, alles wat ik al geleerd heb over procedures, letrozole en alles wat erbij komt, zal ik aanreiken aan Shari zodat voor haar hopelijk niet hetzelfde lot dreigt als mezelf”, laat hij weten.

“Er is voortschrijdend inzicht”, zegt Prévost. Gingen ze anderhalf jaar geleden bij Aerts nog uit van een besmetting via een gecontamineerd voedingssupplement, dan zitten ze nu vol op de piste van besmet vlees of besmette melk. De beoordeling van clenbuterolgevallen bewijst dat ook de medische wereld haar visie kan bijsturen. Met de hoeveelheden die destijds bij Contador gevonden werden, zou hij vandaag niet meer positief zijn. “Er wordt nu in zones gewerkt”, legt Van Eenoo uit. “Erg lage concentraties hoeven niet meer gemeld te worden. Bij iets hogere concentraties wordt bijkomend onderzoek gevraagd. Bij nog hogere concentraties spreken we over een positieve test.”

Er is aangetoond dat er een probleem is met clenbuterol in rundsvlees in (voornamelijk) China, Mexico en Zuid-Amerika. Is er iets vergelijkbaars aan de hand met letrozole? Prévost hoopt dat in de toekomst sowieso anders wordt omgegaan met de tests op letrozole. Nu bestaat er maar één beoordeling: zero tolerance. Vraag is of Bossuyt en co. kunnen bewijzen of het in haar/hun geval inderdaad over een ongewilde besmetting gaat, en waar die dan vandaan komt. En twee: als de regels ooit aangepast worden, komen die dan nog op tijd voor haar?

Bossuyt is samen met Lotte Kopecky de huidige wereldkampioene in de ploegkoers. In februari snelde ze naar Europees zilver in de puntenkoers. Op het Belgische kampioenschap tijdrijden veroverde ze in 2022 zilver.

Toon Aerts heeft ook gereageerd op het nieuws. Hij schrikt niet. In januari 2022 werden bij hem dus eveneens sporen gevonden van het product. Hij schreeuwde altijd zijn onschuld uit en wijst naar een vervuild supplement. Aerts kreeg een schorsing van twee jaar. Die vecht hij momenteel aan. “Eigenlijk wist ik dat dit ging gebeuren. Ik had er voor gewaarschuwd. Als dit mij kon overkomen, dan kan iedereen dit meemaken. Nooit heb ik risico’s genomen met medicatie of supplementen die contaminatie zouden kunnen hebben. En toch geraak ik betrokken in een dopingdossier. Met deze wetenschap was het dus gewoon wachten op het volgende slachtoffer. We zijn een jaar later. Ik zit nog steeds diep in de miserie, en daar is dan helaas het volgende geval. Ik kan me goed voorstellen wat Shari nu allemaal meemaakt. Dit zou niet mogen gebeuren! Nog een atleet, die ook een mens is, die met haar hele familie door een heel diep dap zal gaan. Zonder ook maar iets fout te hebben gedaan.”