Ellemieke Vermolen (46) openhartig over hoe ze beviel van Josha*. “Ik was moeder, maar van een dood kind”

“Ik ben Julie Van den Steen en ik ben 1 op 6. Op 18 juli 2022 ben ik mijn kindje verloren.” In haar podcast gaat Julie langs bij andere vrouwen die jammer genoeg hetzelfde meemaakten. “Het helpt me om het verlies een plekje te geven. Zeker na het gesprek met Ellemieke.”

Zes jaar geleden verloor Ellemieke Vermolen haar zoontje Josha*. Om het verdriet te verwerken schreef de ex-vrouw van chef Sergio Herman er dit jaar een boek over: ‘Kom weer in je kracht na verlies’. Op 39 weken moest ze bevallen van haar zoontje. Maar zijn hartje klopte niet meer. “Ik was klaar om te bevallen en had ontsluiting”, vertelt Ellemieke rustig aan Julie.

“Alles leek er goed uit te zien. Tot op het moment dat ik naar het ziekenhuis ging voor een finale check en er geen hartslag meer was. Ik zei een paar keer tegen de arts: ‘dit kan niet, kijk nog een keer, alsjeblieft.’ Ze zei: ‘Sorry Ellemieke, maar hij is er echt niet meer. Hij is dood.”

“Het nieuws kwam wel binnen, maar niet in mijn hart. Ik moest meteen huilen, maar ik ging snel in overlevingsmodus.”

“Diezelfde dag ben ik bevallen”, getuigt Ellemieke. “Je vertrekt zwanger naar het ziekenhuis en opeens zit je zonder kindje. De hele tijd spookt de vraag door je hoofd: wat is er gebeurd?!”

“Heel veel mensen hebben totaal geen beeld bij een dood kindje en of je dat wel of niet kan vasthouden. Maar hij was volledig ‘af’, het leek gewoon of hij sliep. Hij was een prachtig baby’tje. Ik telde zijn teentjes, vingertjes, en keek naar zijn haar. Maar hij was stil. Hij lag op mijn borst, een mooi moment. Ik was toen gewoon moeder, van een dood kind. Iedereen was aan het huilen in die kamer.”

Het gevoel dat Ellemieke had was ongelooflijk dubbel, legt ze uit. “Je voelt heel veel liefde, want je bent net moeder geworden. En tegelijk heel veel verdriet, want je kindje leeft niet. Dat contrast is zo raar.”

Na een nacht in het ziekenhuis, mocht Ellemieke naar huis. Waar haar twee andere jongens Zenna (14) en Noah (12) op haar wachten. “Ik kwam thuis en ging meteen de vaatwasser uitruimen. Iets heel banaal, maar ik wilde doorgaan en me sterk houden. Ik was mezelf daardoor even kwijt. Tot ik besloot om de pijn aan te kijken en erin te duiken, maar dat deed ik natuurlijk niet binnen een week.”

Want eerst ging Ellemieke maanden door op automatische piloot. Daarna zocht ze manieren om het verlies te verwerken. “Ik mocht verdriet tonen, maar het mocht niet voor altijd de bovenhand nemen.”

Naast het schrijven van haar boek zijn er nog manieren die haar hielpen bij de verwerking. “Je moet tijd nemen voor jouw rouwreis”, zegt Ellemieke. “En oordeel niet over jezelf. Niemand kan zeggen: ‘niet weer huilen’. Moet je huilen of ben je boos? Dan is dat zo. Volg je lichaam en hart daarin. Als je dat doet, dan kom je er wel. Met hoogtes en laagtes.”

VTM-gezicht Lies Vandenberghe is veranderd door dit traumatische verlies. “Ik voel me gefaald. Nog altijd”

Dit gaf Ellemieke Vermolen (46) rust na het overlijden van haar zoontje: “Het verdriet maakte me dankbaar”

LUISTER. Julie en Tine Embrechts over hun zwangerschapsverlies: “Soms is een vruchtje niet sterk genoeg”