Stootten we bij dit socialemedia-onderzoekje op groot nieuws? Is de Belgische premier op zoek naar een nieuwe job? Alexander De Croo (Open VLD) heeft een grote schare volgers op Facebook (236.000), maar op LinkedIn is hij onbetwistbaar de numero uno. Met 131.000 geeft er al zijn collega’s in de Wetstraat het nakijken.

Elke partij heeft een account op LinkedIn, maar slechts een handvol politici zijn echt bezig met het sociale netwerk. N-VA-voorzitter Bart De Wever heeft er een aanzienlijke groep volgers, maar die is maar een derde zo groot als die van De Croo. ‘De Flanders Technology & Innovation-trein staat stevig op de rails’, schreef De Wever dinsdag boven een foto van een trein, zijn 41.000 volgers zagen die post op hun tijdlijn passeren. De Croo postte er onlangs zijn ontmoeting met zijn Nederlandse collega Mark Rutte en de Oekraïense president Volodimir Zelenski of zijn openingsspeech op de World ­Incubation Summit in Toronto.

Want, ja, LinkedIn is de voorbije jaren geëvolueerd van een vacaturesite naar een socialemediaplatform dat zich richt op professionals. ‘Aanvankelijk was LinkedIn het platform voor rekruteerders van bedrijven of mensen die zichzelf in de markt ­wilden zetten om een job te vinden’, legt socialemedia-expert Sofie Verhalle uit. ‘Je postte er je cv of scrolde zelf door cv’s. Maar de voorbije jaren is LinkedIn meer naar Facebook ­opgeschoven. Je kunt er berichten posten op je profiel of je bedrijfs­pagina, en mensen die in je netwerk ­zitten, kunnen daarop ­reageren.’

Inspirational quotes

Het oude idee dat Linkedin nog altijd een pure vacaturesite is, is ­wellicht een belangrijke reden waarom zo weinig politici erop inzetten. Van Vooruit-voorzitter Conner Rousseau, die zweert bij Instagram, is op Linkedin geen profiel van betekenis terug te vinden. De Tiktok-toppers van de PVDA, Raoul Hedebouw en Jos D’Haese, duiken er zelfs niet op. Nochtans is Linkedin volgens de ­Digimeter van 2022 in Vlaanderen groter dan pakweg Twitter: 18 procent van de Vlamingen is actief op Linkedin, op Twitter is dat maar 14 procent. Het is een plek om – in het jargon van de site – business te doen, good practices met anderen in je sector te delen, om top of mind te worden bij potentiële klanten en je bedrijf te branden.

‘Linkedin is de voorbije jaren wel meer of Facebook gaan lijken, maar het is nog altijd Facebook niet’, zegt Verhalle. ‘Er zijn ook mensen die er raadseltjes of inspirational quotes posten, maar over het ­algemeen staat de werkcontext centraal.’

Een opvallend cijfer in de Digi­meter is dat van de ondervraagden met een hoog inkomen 33 procent zegt Linkedin te gebruiken, terwijl dat bij mensen met een laag inkomen slechts 10 procent is. Op Linked­In zijn gebruikers doorgaans ook minder vaak ­actief dan op Facebook, ze doseren hun consumptie beter. ‘Ook op Facebook gaat het over het werk. En wie bijvoorbeeld mensen in de horeca zoekt, zet beter een Facebook-campagne op. Ongenuanceerd gezegd is Linkedin white collar en Facebook blue collar: Linkedin is kantoor, Facebook meer arbeider’, aldus Verhalle.

‘Minder toxisch dan Twitter’

Ook professor politieke communicatie Peter Van Aelst (UA) heeft Linked­In zien evolueren van een vacaturesite naar een platform waar mensen geregeld berichten posten en met ­elkaar chatten over hun professionele bezigheden. ‘Ik merk dat Linkedin ook bij ons op de universiteit opgang maakt als middel om contact te houden met mensen uit je professionele cirkel en als plek om professionele ervaringen te delen. Het is echter niet het ultieme campagne-instrument of platform om nieuwe kiezers te winnen.’ Wel vult Linkedin een leegte in. ‘Je ziet dat mensen een alternatief zoeken voor Twitter, omdat de sfeer daar vaak toxisch is. Dat alternatief is er nog niet echt, maar ­Linkedin neemt een deel van dat ­publiek over.’

‘Omdat de sfeer er positiever is dan op Twitter, kunnen politici er wat rustiger over hun bezigheden berichten, zonder de negatieve of spottende reacties die je op Twitter hebt. Wat je zegt, wordt minder betwist’, vindt Van Aelst. Dat Alexander De Croo het er goed doet, verbaast hem niet. ‘Het medium sluit mooi aan bij zijn functie. Als premier doet hij heel wat formele activiteiten. Als hij wil tonen dat hij een buitenlandse leider ontmoet heeft, is Linkedin daar een ideaal platform voor.’ De Croo vindt er, ook als liberaal, zijn publiek.

Dat bevestigt Bram Delen, de woordvoerder van de premier. ‘Linkedin past goed bij de persoonlijkheid van Alexander. Hij was bij de start van Linkedin (in 2003, red.) een van de early adopters. Nu zitten er positieve mensen die geïnformeerd willen worden. Bovendien is het een medium dat gericht is op economisch nieuws en laat dat nu net een van de sterktes zijn van onze premier. Het zijn boodschappen waar geen conflict in zit en die je in de reguliere media niet kwijt krijgt.’

En dus post De Croo op Facebook een foto met zijn zonen op Vaderdag en op Linkedin een filmpje om de Belgische ­expertise in nanotechnologie internationaal te promoten.

Als het geen stemmenmachine is, heeft het voor politici dan wel nut om in te zetten op Linkedin? Ver­halle vindt van wel. ‘Op Facebook spreek je rechtstreeks met je kies­publiek. Linkedin is niet zo’n stem-op-mij-machine, maar je kunt er heel doelgericht werken aan je ­personal branding. Je zegt: kijk eens hoe sympathiek ik ben, kijk eens wat ik allemaal verwezenlijk. Zo creëer je vertrouwen en kun je op stemgedrag inspelen.’ Zonder er expliciet naar te solliciteren.

Lees ook

 Hoe Vlaams Belang Vlaanderen online in een aanhoudende campagnestrijd duwde