Guns N’ Roses, die ken je van klassiekers als Sweet Child o’ Mine, Paradise City en November Rain. Hun succesperiode situeert zich van 1987 tot en met 1992. Maar veel van de nummers die ze toen hoog in de hitparade en recht in vele rockersharten zongen, staan vandaag nog als een huis.

LEES OOK. DE INSIDER. De ultieme tips voor de festivalzomer: “Die band mag je echt niet missen. Vorige keer sloeg de zanger een tand uit bij zichzelf”

Philippe Smet (46) uit Belsele (Sint-Niklaas) was een tiener toen de hardrockers op het hoogtepunt van hun roem stonden. “Ik ben als 16-jarige na een concert van Guns N’ Roses nog naar een Rode Kruispost op het festivalterrein van Werchter moeten gaan, nadat iemand tijdens het stagediven nogal onzacht met zijn Combat-schoenen tegen mijn hoofd had getikt”, grinnikt hij. (Lees verder onder de foto)

“Dat was geen leuk moment, en toch heb ik heel goede herinneringen aan dat concert. Liedjes als Welcome to the Jungle en Sweet Child o’ Mine hebben nog niets aan kracht ingeboet. Ik kan daar nog steeds volledig los in gaan. De jongste jaren delen mijn vrouw Claudia en ik onze passie voor Guns N’ Roses met onze zoon Renzo, die nu 15 jaar is. Hij hoort die muziek bijvoorbeeld in de auto en zingt dan mee. Het is prachtig om onze passie te kunnen doorgeven.”

Met de trein naar Praag

Philippe, Claudia en Renzo gaan twee of drie keer per jaar naar een concert van Guns N’ Roses. “We reizen met de trein door Europa om de band te zien”, zegt Philippe. “Dit jaar ga ik bijvoorbeeld naar Graspop, op 3 juli gaan we met ons drietjes naar Frankfurt en op 13 juli zien we de groep in Parijs.” (Lees verder onder de foto)

“Met de trein reizen, is rustig en aangenaam. Het vergt wel een hele organisatie. Toen we met de trein naar een concert in Praag gingen, zijn we thuis om halfzeven ’s ochtends vertrokken, overgestapt in Brussel, Frankfurt én Dresden, en zijn we uiteindelijk om negen uur ’s avonds in Praag aangekomen. We koppelen dikwijls enkele dagen vakantie aan zo’n concert. Dat komt dan in de plaats van grote of lange reizen, die maken we niet.”

Hond genoemd naar gitarist

Ook Tijs Vanneste (44), onder meer bekend van tv-programma’s als De Kemping en Meneer Vanneste, kijkt uit naar het optreden van Guns N’ Roses. “Ik heb mijn hond Izzy zelfs naar een van de groepsleden genoemd (naar gitarist Izzy Stradlin, die intussen uit de groep is gestapt, red.). Izzy heeft geweldige songs zoals You Could Be Mine en Mr. Brownstone geschreven.”

LEES OOK. Helmut Lotti debuteert op metalfestival Graspop: “Er zijn mensen die nu pas vaststellen dat ik écht kan zingen”

“Vandaag vind ik de meeste albums van Guns N’ Roses nog steeds heel goed, met hun debuut Appetite for Destruction als absoluut hoogtepunt. Guns N’Roses speelt nog altijd vuile rock-’n-roll, met een randje eraan. Als gitarist Slash per ongeluk een fret te ver gaat op zijn gitaar en zijn solo dus een beetje vals klinkt, dan is dat niet erg. Want je voelt dat het écht is. Er loopt geen muziekband mee, zoals dat bij veel andere groepen wel het geval is.”

Vernietigende recensies

De afgelopen jaren kwamen de concerten van Guns N’ Roses nochtans niet altijd positief in het nieuws. Een van de dieptepunten was hun optreden op het Swe­den Rock Festival vorig jaar. De Zweedse recensies waren vernietigend. Het meest positieve element in de verslagen was dat de groep ‘slechts’ een halfuur te laat aan de set begonnen was. Want bij sommige concerten loopt de vertraging tot meer dan een uur op. (Lees verder onder de foto)

Het tijdschrift Sweden Rock Magazine schreef dat de stem van zanger Axl Rose (61) niet als Axl Rose klonk, dat hij er eerder uitzag als een flodderige festivalbezoeker en dat hij uitstraling miste. De krant Aftonbladet stelde vast dat het publiek na elk lied een beetje verder uitdunde, en dat het nummer I Wanna Be Your Dog, een cover van The Stooges, het beste van de hele set was omdat Axl Rose voor dat lied de zang overliet aan bassist Duff McKagan.

“Niet slecht, gewoon anders”

Maar veel fans van Guns N’ Roses vinden die kritiek zwaar overdreven. “Ja, de stem van Axl Rose klinkt niet meer zoals vroeger”, zegt Philippe Smet. “Hij is ouder geworden, maar wij ook. En het is niet dat hij slecht zingt, hé. Het is gewoon anders. Het punt is dat de muziek van toen ook vandaag nog altijd als een huis staat. In de tien keer dat ik Guns N’ Roses al heb gezien, ben ik nog nooit ontgoocheld geweest. En op al die concerten is Axl Rose maar één keer een uur te laat gekomen.”

LEES OOK. Keuzestress voor de festivalzomer: onze muziekredactie gidst je langs alle opties

Tijs Vanneste blijft ook fan. “Axl Rose heeft natuurlijk een ego van hier tot in Tokio, maar dat heeft ook zijn charmes”, zegt hij. “Mede door zijn ego is hij trouwens jarenlang zonder kernleden zoals Slash moeten doorgaan, en hij heeft ook wel ingezien dat dit niet hetzelfde was. En wat zijn stem betreft: eigenlijk vind ik dat die vandaag zelfs beter is dan in de beginjaren. Je hoort er veel minder drugs en veel meer focus in. Axl heeft zich compleet herpakt. Ik kijk enorm uit naar zijn concert.”