Jobstudent Samia (19) ontslagen door Walibi “omdat ze niet genoeg glimlachte”: “Walgelijk hoe ze studenten behandelen”

De 19-jarige Samia solliciteerde meer dan een jaar geleden voor een studentenjob bij Walibi. Afgelopen februari mocht ze eindelijk op gesprek komen. “Ik keek er echt naar uit om daar te werken. Ik kreeg het voorstel om twee weken tussen 22 mei en 26 juni te komen, met de mogelijkheid om ook in juli en augustus te blijven”, vertelt ze. Volgens Samia verliep alles vlot tijdens haar eerste werkdagen. “Ik had toezicht op de parkeerplaats, moest bezoekers begeleiden en verwelkomen, en ruimde ook op.”

Maar de “vlotte” werksfeer was van korte duur. Na amper vijf dagen kreeg Samia te horen dat de managers van het pretpark haar wilden spreken. “Toen ik hun kantoor binnenkwam, merkte ik meteen dat de sfeer gespannen was”, zegt ze. En daar was een duidelijk reden voor: de drie managers verzochten Samia immers om onmiddellijk ontslag te nemen.

“Ze hadden de indruk dat ik de job niet graag deed en ze vonden dat ik te weinig glimlachte”, vertelt de jobstudent. Ze probeerde de managers nog van het tegendeel te overtuigen, maar tevergeefs. Voor Samia, die “geschokt” was, zat er niets anders op dan haar ontslagbrief te tekenen. “Terwijl ik mijn handtekening zette, keken ze me met z’n drieën aan, zonder enig medeleven.” De Brusselse begrijpt er niets van. “Ik was altijd op tijd en maakte geen fouten. Ik vind het walgelijk dat ze studenten zo behandelen”, klaagt ze.

Walibi-woordvoerder Guillaume Morghen heeft gereageerd op het incident en ontkent dat Samia gedwongen ontslag heeft moeten nemen. “Ze heeft op drie verschillende afdelingen voor ons gewerkt. Ze was vrij verlegen en stil tegenover de bezoekers en na een gesprek heeft ze zelf besloten om het contract stop te zetten”, aldus Morghen. “We zouden onze werknemers nooit pushen om op te stappen”, benadrukt hij.

Samia vermoedt daarentegen dat niet alleen haar “verlegenheid” de boosdoener was. “Tijdens een eerdere ochtendbriefing hadden ze ons gezegd dat we in de zomer geen verlenging moesten verwachten omdat het aantal bezoekers te laag was. Er waren dagen dat we helemaal niets te doen hadden. Tegelijkertijd hadden sommige vaste medewerkers een negatief saldo en moesten ze hun uren inhalen. Ik denk dat ze me daarom hebben aangemoedigd om te vertrekken, vooral omdat ik één van de laatsten was die er was bijgekomen”, besluit ze.