Is dat potje hummus uit de supermarkt écht gezonder dan een klassieke kip-curry?

Het basisingrediënt van hummus zijn kikkererwten: een bron van eiwitten, vitaminen, mineralen en vezels. Zelfgemaakte hummus bevat - naast olijfolie, kruiden, citroensap en sesampasta - zo’n 70 procent kikkererwten. Maar in een supermarktpotje durft dat nogal variëren. Sommige merken bevatten volgens het etiket 32 procent kikkererwten, andere 70 procent. Wat weet je daar als consument mee?

“Onze hummus bevat 45 procent kikkererwten”, schetst Christer Elfving van Deldiche. “En ik verkoop hem ook in Israël, dus dat bewijst dat onze hummus goed gemaakt is. De kikkererwten waarmee wij werken, zijn tot in de perfectie gestoomd. Daardoor blijft alle smaak en voedingswaarde bewaard, maar blijven ze wel redelijk droog. Als je deze kikkererwten zou mixen, krijg je iets wat qua textuur lijkt op broodkruimels. Wij hebben dus wel wat water nodig om er een smeuïge pasta van te maken. Daardoor is het gehalte aan kikkererwten in ons eindproduct eerder laag. Andere producenten werken met kikkererwten uit blik, die meer water bevatten en zwaarder zijn. Of ze gebruiken goedkopere, gebroken kikkererwten, die tijdens het koken meer water absorberen. Zij zullen door dat hoger gewicht dus ook een hoger percentage kikkererwten op hun verpakking kunnen zetten dan wij, maar de kwaliteit en smaak is niet beter. Integendeel.”

Toch draait alles uiteindelijk om verhoudingen, want de kikkererwten in hummus worden aangevuld met water en olie. Voegt een producent (te) veel olie toe, dan krijg je eerder een soort vette mayonaise met kikkererwtensmaak. Die hoeveelheid olie is dus belangrijk, maar wordt niet altijd meegedeeld in de ingrediëntenlijst. “Werp in dat geval een blik op de tabel met voedingswaarden en vergelijk etiketten”, tipt diëtiste Sofie De Niet. “Weet dat 100 gram verse hummus gemiddeld zo’n 320 calorieën, 25 gram vet (waarvan 4 g verzadigd vet), 5,5 gram vezels, 7,5 gram eiwitten, 12 gram koolhydraten en zo goed als geen suiker bevat. Idealiter zit je potje daarbij in de buurt.”

Deldiche-producent Christer Elfving zegt dat hij als chef nooit iets zou kunnen maken waar hij zelf niet achter staat. Daarom werkt hij met verse look in plaats van lookpoeder en de beste tahin (sesampasta) die hij kan vinden. Toch bevat ook zijn hummus, net als alle potjes in de supermarkt, ook verschillende additieven. Die verlengen de houdbaarheid of zorgen ervoor dat het product altijd helemaal hetzelfde is. Zo’n additieven of E-nummers zijn goedgekeurde voedingsstoffen die je niet meteen hoeven te verontrusten. Maar een heel boeket aan E-nummers en ingrediënten die je thuis niet zou gebruiken in je hummus, kan je wél aan het denken zetten.

Zo vermeldt een bepaalde supermarkthummus als één van de negentien ingrediënten aardappelvlokken. Daarmee kan een producent meer volume creëren met minder kikkererwten en een smeuïge textuur bekomen, maar dat staat natuurlijk mijlenver van het oorspronkelijke recept van hummus. Hoe ernstig neemt een producent die zijn toevlucht neemt tot dat soort trucjes de kwaliteit van zijn product?

“Supermarkthummus is een ultrabewerkt product”, zegt De Niet. Die voeding bevat vaak meer zout, vet en suiker dan verse producten en je eet er vaak meer van dan je zou doen bij zelfgemaakt voedsel. Daarom raden gezondheidsorganisaties aan om zoveel mogelijk onbewerkt of minimaal bewerkt voedsel te eten. “Toch kan je ultrabewerkte hummus niet over één kam scheren met ultrabewerkte pizza”, vervolgt De Niet.

“Uiteraard is zelfgemaakt beter, want dan kan je bijvoorbeeld zelf beslissen hoeveel zout je erin doet. Maar ik ben niet tegen supermarkthummus als die iemand helpt om een eerste stap te zetten naar een evenwichtig, meer plantaardig eetpatroon. Als je je broodje belegt met supermarkthummus in plaats van met kip-curry die voor de helft uit mayonaise bestaat en die vaker toegevoegde suikers bevat, is dat zeker de betere keuze.”

Is supermarkthummus dan gezond? Net zoals altijd bij voeding gaat het antwoord verder dan je keuze in de supermarkt. “Gezonde voeding omvat een heel eetpatroon, niet één potje hummus”, gaat De Niet verder. “Het sleutelwoord is variatie. Wissel de supermarktpotjes dus gerust eens af met zelfgemaakte hummus. Moeilijk is dat niet, en je kan afwisselen wat je er zelf allemaal indoet.”

Belgisch-Libanese chef proeft 10 keer hummus uit de supermarkt en deelt een 2/10 uit: “Ruikt naar mayonaise” (+)

“Sommige huismerken zijn identiek aan A-merken”: hoe herken je dezelfde producten? En waarom zijn huismerken dan goedkoper? (+)

Nog aardbeien op overschot? Zo maak je er verse confituur mee in 8 simpele stappen: “In amper een halfuur lukt het je al” (+)