Net in de match waarin hij ook een Guinness World Record pakt: Cristiano Ronaldo scoort late winner

Zeg nooit dat records nooit worden verbeterd, maar zeker is wel dat niet veel voetballers in de toekomst de magische kaap van 200 interlands gaan ronden. CR7 bereikte de mijlpaal dinsdagavond als eerste. In de EK-kwalificatiewedstrijd tegen IJsland maakte hij zijn jubileumfeest compleet toen hij een minuut voor tijd de winnende goal maakte: 0-1.

Op een avond waarin hij wanhopig zocht naar zijn 123ste interlandgoal, moest Ronaldo tot het einde wachten voor hij kon juichen. Al werd dat vieren met uitstel, want toen hij binnentikte op aangeven van Goncalo Inacio werd die goal niet meteen gevalideerd. Na een VAR-interventie wees ref Siebert naar de stip, waarop een uitzinnige Ronaldo richting cornervlag liep om er uit te pakken met zijn ‘Siu’-viering.

In maart werd Ronaldo met zijn 197ste interland, tegen Liechtenstein, al de voetballer met de meeste caps achter zijn naam. Bader Al-Mutawa uit Koeweit is sindsdien recordhouder af. Met 123 doelpunten is Ronaldo ook de speler die het vaakst scoorde voor zijn land. “Ik jaag geen records na, de records jagen op mij. Het motiveert me wel om op het hoogste niveau te blijven acteren. Nooit had ik durven dromen dat ik dit allemaal ging verwezenlijken.”

Ronaldo speelde zijn eerste duel voor Portugal op 20 augustus 2003 tegen Kazachstan, toen bondscoach Felipe Scolari hem meteen na rust liet invallen voor Luis Figo. Wie beter dan Roberto Martínez om in Ronaldo’s nadagen bondscoach van Portugal te zijn. In IJsland gunde hij zijn ster weer een hele match. Zijn vijfde goal in vier matchen onder Martínez.

Het was natuurlijk niet de Catalaan die de avond van Ronaldo ging verpesten. “Amazing. Een ongelofelijke verwezenlijking”, sprak Martínez achteraf. Dat hij dan ook nog die winner lukt, maakt het nog wat meer speciaal. We speelden niet goed, maar in het voetbal komt het soms louter op die ene goal aan. En ik vond dat we die goal verdienden.”

Ronaldo liet eerder al weten dat hij Portugal en zijn ploegmaats nooit de rug zou toekeren. “Als ik niet meer voor Portugal speel, zal het zijn omdat ik niet meer geselecteerd ben. Vrijwillig ga ik geen afscheid nemen. De kleuren van mijn land verdedigen, is immers altijd een droom geweest. Tweehonderd interlands spelen, is niet iedereen gegeven. Het toont aan hoe groot de liefde voor mijn land en de Seleçao is.”