Nadat hij in Canada een eerste werkervaring had opgedaan, besloot de jonge architect Brett Patychuck een extra jaar gaan studeren in Estland. “Maar mijn ouders, afkomstig uit Oekraïne, vonden dat geen prettig idee omdat het land zo dicht bij de oorlogszone ligt. Ik zocht verder en botste zo op een masterjaar interieurarchitectuur aan de UHasselt. Studeren in België had ik tot dan nooit overwogen, maar ik heb er geen seconde spijt van.”

Op 16 maart 2022 werd het theater in Marioepol aangevallen door de Russen. “Een tragedie met zeshonderd doden, waaronder veel kinderen. Omdat ik mij door mijn roots extra met hen verbonden voel, wil ik de Oekraïners helpen met het terugclaimen van deze plaats. Op de fundamenten van de ruïne ga ik aan de slag met haalbare materialen om een gebouw te ontwerpen dat veel meer is dan een theater, maar ook bijvoorbeeld een bar, een bibliotheek en een feestzaal. Het ontwerp bevat ook een bezinningsruimte, want het leed mag niet genegeerd worden.”

Met dat ‘haalbare’ doelt hij op het gebruik van onder andere stellingbouw en containers: daarmee kan je niet alleen snel handelen om er weer een multifunctioneel gebouw van te maken, het biedt ook een systeem van aanpak aan die in andere conflictzones kan worden toegepast.

“Ik denk dat het vermogen om een ramp om te buigen tot iets positiefs ook kan helpen om erover te geraken. En het is een soort middelvinger naar Rusland: ‘Wij zijn hier nog steeds, op de plaats die jullie probeerden te vernietigen’.”

Hoewel zijn ontwerp vertrekt vanuit een gedetailleerde studie over het theater in Marioepol, zien we zijn ontwerp toepasbaar in verschillende urgente contexten.

De jury