Het succes wordt toegeschreven aan de twee jonge, creatieve dames Noëlla Venken en Karolien Hommers. Op hun eentje zetten ze vorig jaar de processie terug op de rails. Ze wisten een groep dames te motiveren om alle deelnemers van gepaste kledij te voorzien.Voor de naai- en strijkploeg geen gemakkelijke opdracht, omdat er zich meer deelnemers zich aanboden dan oorspronkelijk verwacht. De processie moest daarom met nieuwe groepen worden uitgebreid. Er werd zelfs een aanwervingsstop ingevoerd. Uiteindelijk stapten 275 figuranten anderhalf uur voorbij de honderden toeschouwers in het centrum van Stokkem.Een groep ruiters te paard ging de 22 groepen vooraf. Eerst volgden de misdienaars, zij droegen het processiekruis. Veel aandacht ging naar de figuur van Mozes (uitgebeeld door de oudste deelnemer Pol Venken) met de twee stenen tafels waarin de tien geboden gegraveerd waren.Waardig en gedisciplineerd evoceerden de deelnemers de belangrijkste episodes uit het evangelie. De jongste deelnemers, als page- en de bellemannetjes, kondigden de groepen aan die de grote verhalen van de bijbel uitbeeldden, zoals de Heilige familie, Jezus de kindervriend, O.L. van Lourdes en Bernadette, de twaalf apostelen, Johannes de Doper…

De val van Jezus onder het kruis

Nieuw waren de vier evangelisten, evenals de drager van het kruis (Bouduin Rob) en Simon van Cyrene (Conings Tom), die hem weer rechtop hielp. Onder de last van het kruis viel de drager meermaals en dit beangstigde de toeschouwers. Het was nochtans een ingestudeerde scène en om geen paniek te veroorzaken waren de leden van het Rode Kruis en brandweerlieden ingelicht. Deze ‘val van Jezus onder het kruis’ had als gevolg dat de ingetogen stilte meermaals onderbroken werd door handgeklap. De schutterij had de eer om het baldakijn, waaronder de priester de monstrans droeg, te escorteren.Muzikaal werd de processie opgeluisterd door ensembles van de twee plaatselijke harmonies, terwijl tijdens de zegen aan de rustaltaren de heraut (Urlings Nico) het ‘Te velde’ blies.Het comité had zich gewapend tegen de voorspelde hittegolf. In laatste instantie werden petjes en hoedjes gekocht om de kleinste deelnemers te beschermen tegen de zon. Aan elke groep werd een waterdrager toegevoegd en halfweg het parcours was er drinken voorzien voor de paarden.De processie eindigde op de trappen van de kerk met een laatste zegen.