Belgian Cats schrijven na thriller tegen Frankrijk met eerste EK-finale basketbalgeschiedenis

Een finale halen: Frankrijk weet wat dat betekent. Ze bereikten het op een EK al tien keer. Sinds 2013 stonden Les Bleues zelfs al elke keer in de finale, maar winnen, dat dateert intussen wel al van 2009. Dan oogt het rapport van de Belgen wat magertjes: nul finales. Nog nooit. Jamais. Daar wilden de Cats in de Stožice Arena verandering in brengen. Tijd om die nul van de tabel te vegen en de Fransen van het parket.

De Cats gingen er op voorhand van uit dat het niet vanzelf zou gaan, dat het geen walkover zou worden zoals in de kwartfinale tegen Servië. Geen enkel team verdedigt tenslotte zo hard als de Fransen: ze kregen gemiddeld maar 55,3 punten binnen, terwijl de Belgen er gemiddeld 89,3 scoorden. Fysiek zijn Les Bleues, zesde op de wereldranking, impressionnantes. Niet zozeer in centimeters, maar vooral in présence. Ze maken het elke speelster moeilijk en zo bleek ook - van bij de eerste seconden was het hard tegen hard.

En dat speelde in het nadeel van Linskens, die al na drie minuten met een tweede fout naar de bank moest. Niet dat de Cats moesten onderdoen: het bleef op en af gaan, vooral met dank aan een meesterlijke Meesseman alweer. Na één kwart had ze al twaalf punten achter haar naam staan. Aan de andere kant was het vooral ‘good old’ Sandrine Gruda die Frankrijk in het spoor van de Cats kon houden.

En de driepunters, dat gevaarlijke wapen van de Cats? Julie Vanloo had negen minuten nodig en een vrijworp voor het vizier eindelijk op scherp stond. En dan was er geen houden meer aan. De shooting guard knalde de ene driepunter na de andere binnen - vijf aan de rust - terwijl Les Bleues veel minder goed bij schot waren. Intussen bleef ook Meesseman op volle toeren draaien: of het nu ‘gewone’ shots, driepunters, assists of rebounds waren - de kapitein van de Cats was nog maar eens leading by example.

Wie ook met onderscheiding naar de kleedkamer kon: Bethy Mununga, de ontdekking van de Cats sinds een maand. De 26-jarige forward domineerde onder de borden: 8 rebounds - alsjeblieft - en doe daar ook nog maar twee steals bij. Straf voor een debutante. En toen ook Julie Allemand en Antonia Delaere vanop afstand raak schoten, was de kloof gemaakt: 44-30 aan de rust.

Een gewonnen zaak? Lang niet. In het basket kan het snel keren en dat was nu niet anders. Les Bleues profiteerden van missers en balverliezen van Meesseman en Vanloo om het verschil tot negen punten te herleiden (47-38). De partij groeide steeds meer uit tot een fysieke clash waarbij de speelsters elkaar geen centimeter ruimte meer gunden. Chartereau smeet wel twee driepunters binnen, terwijl de Cats vooral met vrijwerpen tot scoren kwamen - tien punten in een kwart, dat was hun laagste tot dusver op het EK.

Met nog één quarter te gaan, was alles nog mogelijk (54-46). De ‘vijandelijkheden’ begon met een knal van Vukosavljevic, maar Allemand repliceerde meteen. Gruda schoot binnen, Allemand deed dat met een drive. Minpunt bij de Belgen was dan weer dat Linskens al weer snel in foutenlast kwam. Uitgespeelde kansen kwamen er steeds minder en Meesseman werd stevig in de tang genomen - ze moest zich letterlijk wurmen naar de korf.

De Fransen knaagden beetje bij beetje aan hun achterstand en zo werd de spanning stilaan ondraaglijk (63-58). Wie bleef het koelbloedigste, wie had nog het meeste in de tank? Met nog één minuut op de klok was Frankrijk genaderd tot op twee punten. Een uitstekende verdediging van Meesseman en Linskens op de ultieme Franse aanval maakte het verschil. Allemand mocht het met twee vrije worpen afmaken.

Julie Vanloo kon haar emoties amper de baas. De Oostendse was met 18 punten vooral in het tweede quarter sterkhouder. “Op het einde konden we bijna niet meer functioneren. We bezweken een beetje onder de druk. Het enige wat ik dacht: ik wil die finale, die finale. De Fransen bleven komen. Wij werden een beetje moe en we maakten fouten. Maar, hey, we did it. We geloofden erin van minuut één, al starte ik wel nerveus aan de match. Ik miste enkele shots. Maar nadien vielen ze wel.”

Antonia Delaere was dolblij met de historische EK-finale. “We zeggen van in het begin dat we de finale willen halen. Met Servië en Frankrijk kregen we het moeilijkste parcours. Maar we hebben het gedaan. In de eerste helft speelden we heel goed. Daar maakten we een kloof. In de tweede helft begonnen we te twijfelen. De Fransen verdedigden heel agressief en ook de refs hielpen niet. Het werd een rollercoaster op het einde. De wedstrijd was gelukkig net op tijd voorbij. We hebben het als ploeg gedaan. Verdedigend stonden we er. Offensief hadden we een geweldige Julie Vanloo en Emma Meesseman. Morgen dan die finale, we willen die winnen.”

Quarters: 18-8, 44-30; 54-46, 67-63

Stats:

Emma Meesseman: 24 punten - 6 rebounds - 5 assists

Julie Vanloo: 18 punten - 5 rebounds - 4 assists

Julie Allemand: 10 punten - 3 rebounds - 3 assists

Kyara Linskens: 7 punten - 6 rebounds - 2 assists

Antonia Delaere: 3 punten - 5 rebounds - 1 assist

Bethy Mununga: 2 punten - 9 rebounds - 1 assist

Maxuella Lisowa 2 punten - 1 rebound - 2 assists

Laure Resimont 1 punt - 1 rebound - 0 assists