LEES OOK. Lotte Kopecky sprint met de vingers in de neus naar de zege en is voor de derde keer Belgisch kampioen

Donderdag in de pletsende regen in Herzele, drie dagen later in de verzengende hitte van Izegem, het kon Lotte Kopecky niet deren. Als Kopecky in een peloton met alleen maar Belgische meisjes aan de start verschijnt, is de winnares bijna met zekerheid op voorhand gekend. “In de tijdrit geloofde ik er meer in dan vandaag”, zei Kopecky daarover. “Deze keer moest alles echt meezitten en had ik echt wel een goede dag nodig om in aanmerking te komen voor de zege. Dus wie denkt dat dit een logische zege was? Zo logisch was het niet.”

En dat had alles met de getallen te maken. Kopecky moest het letterlijk en figuurlijk in haar eentje opnemen tegen de rest. Waar ze doorgaans kan rekenen op het imposante blok van SD Worx, dan was er deze keer niemand om haar bij te staan. En dan mag je bij de beste klassieke rensters van de wereld behoren, het blijft ook dan een aartsmoeilijke opdracht. “Toch ben ik blij met hoe de wedstrijd vandaag verlopen is”, analyseerde ze het koersverloop. “De grote blokken reden in het eerste deel van de wereld een beetje tegen elkaar wat mij de kans gaf om krachten te sparen. De laatste anderhalve ronde werd het natuurlijk een ander verhaal en moest ik inspanning na inspanning leveren om te vermijden dat er een gevaarlijke groep zou wegrijden.”

Geen keuze

Want net dat was wat haar vorig jaar overkwam: een schijnbaar ongevaarlijke groep reed weg en werd niet meer teruggepakt door het peloton. “Dat mocht deze keer niet gebeuren”, aldus Kopecky. “Veel keuze had ik dus niet, ik moest inspanningen leveren. Dat er aanvallen zouden komen, lag voor de hand maar ik wilde de kloof nooit te groot laten worden. Een gat van vijftien seconden dichtrijden kost nu eenmaal minder krachten dan een kloof van een halve minuut dichten. Ja, Julie De Wilde zat altijd in mijn wiel. Maar dat was haar volste recht. Mocht ik Julie zijn, ik had hetzelfde gedaan.”

Paniek is er nooit geweest, aldus Kopecky. “Omdat er nooit iemand een grotere voorsprong heeft gehad dan vijftien seconden”, klonk het. “Totale controle is er nooit geweest, dat is onmogelijk als je op je eentje zit. Af en toe moest ik gokken, het juiste moment zoeken om een inspanning te leveren. Maar ik heb het altijd redelijk goed onder controle kunnen houden. De sprint zelf verliep perfect. Ik zag Fenix-Deceuninck opschuiven en besefte meteen dat ik in hun wiel moest zitten, ook al omdat er tegenwind stond. Helaas hadden ze in de gaten dat ik in hun wiel zat en zijn ze te vroeg gestopt met rijden. Daarna was het voor mij zaak om het tempo hoog te houden en de rest op te vangen. Schrik? Neen, ik voelde meteen dat er nog kracht op zat. Ik vreesde nochtans Julie De Wilde.”

Aan kop in de Tour

Kopecky rijdt de komende weken nog wat wedstrijden bij de juniores, trekt nog op stage naar de Ardennen alvorens naar de Ronde van Frankrijk af te zakken. “Het zal deugd doen om nog eens in die driekleur rond te rijden, al zal dat niet het geval zijn als ik bij de juniores meedoe. In de Tour denk ik dat je mij in mijn trui vaak aan de kop van het peloton zult zien rijden. Wat logisch is met Demi Vollering en Lorena Wiebes in de ploeg.”

Kopecky was de vijfde (!!) renster van Team SD Worx - na Vollering (Nederland), Vlas (Hongarije), Reuser (Zwitserland) en Majerus (Luxemburg) - die dit weekend een nationale titel won. Lorena Wiebes is dan weer de regerend Europees kampioene. “Je gaat veel verschillende truitjes zien tijdens de Tour”, grijnsde Kopecky. “Maar of dat een mooi zicht zal zijn, betwijfel ik.”