LEES OOK. Na de wereldtitel, nu ook de Belgische: Remco Evenepoel knalt op straffe wijze naar de zege voor sterke Alec Segaert

Met nog twee ronden voor de boeg hadden Yves Lampaert en Wout van Aert 55 seconden voorsprong op het peloton. Bij het binnenrijden van Kachtem, op 28 kilometer van de eindmeet, was het verhaal van Yves Lampaert en Wout van Aert over en uit. Evenepoel ging versnellen, Dries De Bondt trok meteen met de wereldkampioen mee. Zij kregen bij het intrekken van de laatste ronde versterking van Cedric Beullens en Victor Campenaerts. Achter dit viertal trokken Jasper Stuyven, Jasper De Buyst, Dries Devenyns, Alec Segaert, Stan Dewulf, Tiesj Benoot, Christophe Noppe en Daan Soete in de tegenaanval. Voor Soete ging het plots te snel en hij liet lopen.

Toen Remco Evenepoel het bordje van de laatste tien kilometer zag, ging die vol op de trappers door. Enkel Alec Segaert was bij machte om de wereldkampioen te volgen. Achter dit duo reden Campenaerts, Stuyven, Dewulf, De Buyst en Benoot. Het tweetal trok onder de rode vod met een voorgift van 20 seconden en mocht in een sprint uitmaken wie de tricolore trui zou krijgen. Evenepoel zette de spurt van ver in en kwam niet meer in de problemen. Hij volgt zo ploegmakker Tim Merlier op als Belgisch kampioen.

“Dit zat niet meteen in mijn hoofd”, gaf de wereldkampioen toe in het flashinterview. “Het was wel een mooi doel, maar met dit weer en het stevige begin was het super lastig. Ik had een sterke Lampaert en ook Van Aert was mee, maar zij moesten net te vroeg wat te veel werk op hun schouders nemen. Dat was op zich ideaal voor ons, voor Tim ook. Ik voelde mij wel super slecht in het begin. In de eerste twee uur kon ik zelfs bijna niet volgen, zeg maar (lacht). Dat heb ik altijd na een Belgisch kampioenschap tijdrijden. Dat is een uur à blok en daar herstel je niet zomaar van. Ik kwam er eigenlijk pas in de laatste twee ronden door, net zoals vorig jaar. Ik heb dan in mijn oortje gezegd dat ik het ging proberen. Het was twee keer en twee keer goed.”

Segaert bleef in het wiel zitten bij Evenepoel, maar dat nam de wereldkampioen zijn talentvolle landgenoot niet kwalijk. “Ik wist niet of Alec een spelletje aan het spelen was of niet beter kon. Het zal wel een combinatie van de twee geweest zijn. Maar ik neem hem niks kwalijk, dit is enorm sterk van hem. Dik respect, twee keer tweede worden op het BK in je eerste profjaar. Ik heb er me niet druk in gemaakt en gegokt op mijn sprint. Het was wel een lange spurt, misschien wel de langste die ik al deed en dan nog wind op ook. Maar ik had nog een tikkeltje explosiviteit over.”

“Dit is een heel mooie om te winnen en schat ik dus ook hoog in”, aldus Evenepoel nog. “Ik weet dat het straks moeilijk zal zijn om mijn regenboogtrui te verlengen, dus dan is dit een mooie back-up. Ik heb nu twee van drie truien gewonnen, bij de Europese ben ik ook al dicht geweest. Een nationale titel pakken, is niet makkelijk. Het zijn altijd dezelfde namen die winnen. Dit is dus erg leuk, zeker na de teleurstelling van donderdag.”

Vroulief Oumi kijkt uit naar een paar rustige dagen. Komende zaterdag wacht dan ‘R.EV Ride’. Evenepoel nodigt op 1 juli al zijn fans en fervente fietsers uit voor de eerste editie. Het parcours van deze “unieke toertocht” volgt zijn favoriete trainingsroutes door het Pajottenland, de Vlaamse Ardennen en de Pays des Collines. Start en aankomst liggen in Evenepoels thuisbasis Schepdaal. De wereldkampioen rijdt uiteraard zelf ook mee.

Er zijn vier afstanden: 160 km, 130 km, 85 km en een family ride van 30 km. Met de Congoberg (vanaf 85 km), de Muur van Geraardsbergen en Bosberg (vanaf 130 km), de Kanarieberg, Leberg en Berendries (vanaf 160 km) wacht de deelnemers flink wat mooi klimwerk.

“Dit was mijn langste koers ooit”

Donderdag al tweede in het Belgisch kampioenschap tijdrijden, zondag opnieuw tweede in het Belgisch kampioenschap op de weg. Dat verwezenlijkte de 20-jarige Alec Segaert. De man van Lotto Dstny uit Lendelede verraste opnieuw vriend en vijand. Toen hij op het tweede schavotje plaats mocht vatten, kreeg Segaert een oorverdovend applaus. De student burgerlijk ingenieur mag terugblikken op een schitterende nationale titelstrijd.

“Ik heb een schitterende en fantastische week achter de rug. In twee Belgische kampioenschappen sta ik telkens als tweede op het podium. We zaten in die ruime kopgroep met drie mannen van de ploeg, want naast mezelf waren ook nog Victor Campenaerts en Jasper De Buyst mee. Ik wist dat er zeker nog iemand iets ging proberen en dan is Remco Evenepoel natuurlijk de uitgelezen man om iets te ondernemen. Ik probeerde me daarom zo veel mogelijk in zijn wiel te nestelen. Je weet dat wanneer hij gaat versnellen, je direct mee moet zijn of anders is hij sowieso gaan lopen. Daarin slaagde ik dus en ik kon met hem meeglippen”, stelde Alec Segaert.

De laatste tien kilometer maakten Remco Evenepoel en Alec Segaert met hun tweetjes rond en werd er in een sprint beslist wie Belgisch kampioen zou worden. “Vanuit de volgwagen kreeg ik de raad mee aan Remco te zeggen dat er nog volk van mijn ploeg op komst was. En dat ik op die manier niet mee kon en mocht werken. Maar dat was ook effectief zo. Tot vanochtend was de langste wedstrijd die ik ooit, reed 205 kilometer lang. Nu kwamen daar nog een pak kilometers bij en dat in een drukkende hitte. Ik heb het voordeel dat ik wel goed tegen de warmte kan. Ik had het ook niet echt te warm tot de laatste twee ronden. Ik gebruikte een pak ijs en water om mijn lichaam koel te houden. Ik hoopte dat Evenepoel door al dat werk wat minder explosief uit de hoek zou komen, maar dat was dus niet het geval”, lachte Segaert.

“Met een goed gemoed naar de Tour”

Net als in 2017 (Antwerpen), 2018 (Binche) en 2022 (Middelkerke) werd Jasper Stuyven zondag in Izegem derde op het Belgisch kampioenschap wielrennen op de weg. Een vierde bronzen medaille dus voor de renner van Trek-Segafredo die de sprint won van een achtervolgende groep op Remco Evenepoel en Alec Segaert.

“Remco heeft nog maar eens laten zien wat hij allemaal kan. Hij is de terechte kampioen. Het ging al mooi op de kant toen hij zijn versnelling plaatste. Ik maakte daar de grote fout om als tweede man te zitten. Dit achter de rug van Dries Devenyns die dus bewust was gaan versnellen. Ik wist dat de aanval van Remco Evenepoel op die manier er zat aan te komen. En dat was ook zo. Ik hoopte dat de mannen als Stan Dewulf en Tiesj Benoot zouden reageren, maar dat gebeurde niet. Lotto Dstny had Alec Segaert mee met Evenepoel, dus die zouden de kloof eveneens niet dichten en dus zat ik helemaal gevangen”, wist Stuyven te vertellen.

Het Belgisch kampioenschap werd in broeiend hete omstandigheden verreden. Dat zorgde voor een enorme uitputtingsslag. “Ik heb nog geen waarden gezien op mijn fietscomputertje, maar ik weet wel dat we uitzonderlijk snel binnen waren in Izegem. De warmte heeft zeker zijn rol gespeeld in dit BK. Driemaal die lus met de Kemmelberg en de Monteberg zorgden voor afmatting en dat in combinatie met de warmte had ik wel verwacht dat het geen sprint zou worden. Ik ben best tevreden met deze derde plaats. Ik heb ook een goede Baloise Belgium Tour achter de rug en kan dus met een goed gemoed naar de Tour de France afzakken.”

“Deed dit voor mijn fantastische supporters”

Yves Lampaert bezorgde zijn fans zondag op het BK een memorabele dag. Hij reed met Wout van Aert een tijdlang aan de leiding en zorgde voor magische taferelen in de buurt van zijn supporterscafé in Ingelmunster. Daar hadden ze zelfs een reus gemaakt van de geletruidrager van Kopenhagen. Lampaert zou uiteindelijk 51e worden in Izegem, maar deelt wel mee in de feestvreugde met zijn teamgenoot Remco Evenepoel.

“Ik zag Remco na zijn overwinning staan en ben direct naar hem toegereden. Als wereldkampioen ook het Belgisch kampioenschap winnen, dat is toch uniek? Bovendien was dit een loodzware koers met die hitte. Enkel kampioenen komen dan naar boven en Evenepoel is dus een echte kampioen”, meldde Yves Lampaert.

Maakte dit alles deel uit van een tactisch plan bij Soudal Quick-Step? Yves Lampaert mee in een vlucht steken om dan Remco Evenepoel nog uit te spelen in een aanval, of Tim Merlier in de sprint? “Het was de bedoeling dat we de koers helemaal gingen laten ontploffen op de Kemmelberg. Dat lukte maar deels. Ik had graag wat meer mannetjes meegehad in de groep. Dat was dus niet het geval. Achter onze groep gingen mijn ploegmakkers in het peloton aan de slag. Ik kon mij zo sparen, want er zaten wel drie Jumbo’s bij mij. Samen met Wout van Aert ben ik dan gaan aanvallen. Wij hebben het er vooral over gehad dat we over onze limiet zaten. Wij gingen all-in en probeerden vol door te gaan. Achter mij zat de ploeg in een zetel. De hitte maakte het lastig en was onze grootste tegenstander. Soms reed je echt tegen een muur. Het was wel een fantastisch gevoel, zo hevig aangemoedigd worden door je fans. Ik deed dit voor mijn supporters. Ik ben alvast blij dat de trui ook binnen de ploeg blijft.”