“Party time in Izegem”: dolblije Remco Evenepoel viert Belgische titel met ploegmaats en vrouw Oumi

“Een revanche voor het feit dat het donderdag niet lukte in de tijdrit, zat niet in mijn hoofd”, opende Evenepoel zijn flashinterview. “Maar het was wel een mooi doel. Het was een super lastige wedstrijd. Het was ook meteen koers, het warme weer daar dan nog eens bij... Na het BK tijdrijden heb ik het altijd lastig om enkele dagen later meteen top te zijn in de wegrit. Ik kon bij wijze van spreken niet volgen de eerste twee uren. Maar ik begon met steeds beter te voelen. Het was ideaal voor mij en Tim (Merlier, red.) dat Lampaert en Van Aert - beiden waren vrij fenomenaal vandaag - zoveel werk op hun schouders namen.”

In de twee laatste lokale lussen in en rond Izegem liet Evenepoel zich dan een eerste keer zien. “Ik voelde mij toen super. Ik zei ook in mijn oortje dat ik iets ging proberen. Na mijn tweede prik kwam ik voorop met Alec (Segaert, red.). Het was zijwind langs links en ik probeerde vanuit laatste positie te demarreren. Maar ik zag dat Alec nog achter me kwam zitten. Slim gezien van hem. Daardoor reden we met z’n tweeën weg. Ik wist niet of hij aan het spelen was door in mijn wiel te blijven zitten. Maar ik kan hem helemaal niets kwalijk nemen. Het is enorm sterk van hem.”

In de sprint bleek Evenepoel uiteindelijk de snelste. “Ik heb me niet druk gemaakt met Alec in mijn wiel en gewoon vertrouwd in mijn sprint. Ik heb nog nooit zo lang moeten sprinten. Gelukkig had ik nog wat explosiviteit over.”

Zijn erelijst is al indrukwekkend op 23-jarige leeftijd en daar komt nu een Belgische titel op de weg bij. “Ik plaats dit heel hoog”, zei Evenepoel er zelf over. “Ik weet dat het moeilijk wordt om begin augustus mijn wereldtitel te verlengen in Glasgow. Dit is een mooie back-up. Ik heb nu twee van de drie kampioenstruien. Alleen de Europese ontbreekt nog. Kampioen van je land zijn, kunnen niet veel renners zeggen. Dat ik hier win, in mijn regenboogtrui, is onvergetelijk.”