KIJK. Belgian Cats bouwen feestje op Grote Markt in Brussel, Emma Meesseman na 2 uur signeren door politie gevraagd om op te houden

Eddy Merckx. Justine Henin. De Rode Duivels. De Red Lions. Remco Evenepoel. Het is niet veel nationale sporthelden gegeven om op het balkon op de Grote Markt gehuldigd te worden, zo zei de Brusselse burgemeester Philippe Close gisteren. Hij vergat zo wel de olympische helden die op z’n balkon paradeerden in september 2021, maar wat maakt het uit: de Belgian Cats, het eerste Belgische vrouwenteam dat zich tot Europees kampioen kroonde, verdienden het eerbetoon.

Na een receptie bij premier Alexander De Croo ging het richting stadhuis, waar een lichte stress zich toch wel meester maakte van Julie Allemand, zo bekende de Luikse. “Ik was een beetje bang dat er niet veel volk zou opdagen. Toen ik zag dat de markt voor een deel was afgesloten dacht ik: ‘Misschien komt dat nog goed uit. Dan valt het minder op.’ Maar intussen heb ik begrepen dat er toch veel supporters naar Brussel zijn gekomen. Ik ben benieuwd...”

En of ze met veel waren. 3.500 supporters maakten er een fijn feestje van. Vooral toen kapitein Emma Meesseman met de trofee verscheen, ontplofte de Grote Markt. “MVP! MVP! MVP!”, scandeerden ze. De Meest Waardevolle Speelster van het EK genoot ervan. “We beseften nog niet wat we realiseerden. Maar nu ik dít zie... Wat hébben we gedaan?” Julie Vanloo, duidelijk in haar nopjes, vroeg de supporters om dan de naam van Kyara Linskens te brullen, die net als Resimont ontbrak omdat ze al op reis was vertrokken. “Kiki is mijn beste maatje en ik wil een video voor haar maken. Dus iedereen nu: ‘Ki-ki! Ki-ki! Ki-ki’” Vanloo werd op haar wenken bediend.

Zowat elke Cat geloofde haar ogen niet. In Israël en Slovenië speelden ze voor soms lege tribunes, zo wisten ze niet echt hoe het EK bij de Belgen leefde. “Ik had écht niet gedacht dat er zoveel volk zou zijn,” kirde Vanloo. “Ik ging altijd zelf Club Brugge toejuichen op de markt als ze kampioen werden en nu maak ik dat zelf mee. Hoe zot is dat! Echt een droom die uitkomt.” Ook Allemand daalde met glinstertjes in de ogen weer de trappen af. “Que du bonheur. Niets dan geluk. Het was in een vingerknip voorbij, maar het is toch een dag die we niet snel zullen vergeten. Om dit te kunnen delen met de fans... want die beker is ook van hen.”

En Meesseman? Die stopte niet met handtekeningen te geven, in filmpjes verjaardagswensen in te spreken, selfies te nemen, interviews te geven - het leek wel eindeloos. Haar moeder, Sonja Tankrey, die zag het geamuseerd aan. “Ik durf wedden dat ze straks, in het donker en als ongeveer iedereen al weg is, nog als enige handtekeningen aan het geven zal zijn. Tot de allerlaatste fan. Maar ja, da’s Emma, hé.” Une grande dame. In alle betekenissen van het woord. “En nu?” Meesseman haalde schouders op. “Rusten. En genieten. Want geschiedenis kunnen schrijven, dat is echt wel het allermooiste.”

En of Emma Meesseman de daad bij het woord voegde. De kapitein van de Belgian Cats bleef signeren voor veelal jonge fans op de Grote Markt in Brussel. In die mate zelfs dat de polite haar vroeg om na 2 uur te stoppen met handtekeningen uitdelen. Het was immers hoog tijd dat de Grote Markt weer ontruimd werd.

KIJK. Politie kijkt toe hoe Meesseman handtekeningen uitdeelt

KIJK. Trotse Emma Meesseman op de huldiging