De makers van “Blind Getrouwd” zijn in de wolken over de twee koppeltjes die ook na het programma nog altijd stand houden. Na twee seizoenen brengt dat het voorlopige resultaat op drie. Op de eerste baby die uit “Blind Getrouwd” is gegroeid, is het nog wachten.

Peanuts in vergelijking met Boer zkt Vrouw, dat tien jaar lang werd gemaakt door productiehuis Fremantle. Daar stond de meter bij een laatste berekening op 26 blijvende relaties, 12 trouwfeesten en 16 baby’s. Twee andere zwangerschappen zijn uitgerekend voor september. En dat zonder een groep professionele matchmakers. “Ik moet bekennen dat ik het niet meer bijhoud”, lacht Dina Tersago, die het succesprogramma van VTM presenteerde van de eerste aflevering in 2004 tot de allerlaatste, tien jaar later, presenteerde.

Als “Boer zkt Vrouw” de boerenstiel weer sexy heeft gemaakt in Vlaanderen, dan is Dina Tersago degene die als onvermoeibare koppelaarster voor het nageslacht heeft gezorgd. In sommige kringen wordt ze sindsdien terecht de patroonheilige van de landbouwers genoemd. Het is dan ook leuk dat de ex-miss België in september zal bevallen van een tweede kindje - net als twee andere kandidaten uit ‘Boer zkt Vrouw’. “Dat wordt een gezellige boerenbabyborrel”, lacht ze.

“Ik ben geen Cupido”

“Ik heb dat programma supersupergraag gedaan”, zegt Dina Tersago. “Niet dat ik een geboren koppelaarster ben. Ik zal dat bijvoorbeeld nooit doen met vriendinnen. Die zitten wellicht ook niet te wachten op mijn advies. Cupido spelen, is nooit een droom geweest. Maar soms moet je in je leven iets zots doen en springen. Zoals toen ik deelnam aan Miss België in 2001 (en ook won, red.). Ik vond het gewoon heerlijk om die mensen gelukkig te maken door mee te helpen een partner voor hen te vinden.”

“Het was ook een voorrecht om in hun leefwereld ondergedompeld te worden. Gedurende de opnamen en soms ook nog later was ik er vriend aan huis. Die boeren stelden hun hart voor me open. Sommige kandidaten waren echt eenzaam en woonden nog altijd bij hun ouders, ook al waren ze al de dertig ver gepasseerd. Als je dan jaren later een geboortekaartje krijgt van die deelnemer, dan maakt je dan intens gelukkig. Daarvoor deden we het, hé. Voor het leven van sommige boeren zijn we echt bepalend geweest.”

“Ik koos de verkeerde”

Een van de boeren voor wie het leven heel anders was gelopen zonder Boer zkt Vrouw is Filip Boulliard. 38 is hij nu. Negen jaar geleden nam hij deel aan het programma “Ik ben er ingerold”, zegt hij. “Het jaar voordien had mijn jongste broer me voor de grap ingeschreven op 1 april. Toen ik het jaar nadien telefoon kreeg van het programma, dacht ik dat het weer een grap was.”

Filip werkte op dat moment op de boerderij van zijn vader in Hulshout, samen met een broer en een zus. “Ik heb toen overlegd met mijn familie of het wel een goed idee was om aan Boer zkt Vrouw deel te nemen. Vooral mijn vader was een groot voorstander.”

Heel wat vrouwen schreven een brief naar boer Filip. “Ze kwamen zich allemaal voorstellen op het erf . De keuze over met wie ik op reis zou gaan, werd uiteindelijk herleid tot twee kandidates: Sofie en Cathleen. Maar ik koos de verkeerde”, lacht hij.

“Tijdens de reis met Sofie voelde ik dat zij niet de ware voor me was. Cathleen daarentegen bleef door mijn hoofd spoken. Ik was van het begin gevallen voor haar karakter, intelligentie, uiterlijk en levenservaring, maar had uiteindelijk toch niet voor haar gekozen omdat zij uit een vroegere relatie al twee kinderen had. Ik was daar misschien wat bang voor en ik had het voor haar kinderen ook niet tof gevonden dat ik met hun mama op tv zou komen en ik dan achteraf toch niets met haar zou beginnen. Ik wou niet dat zij daarvoor in de klas uitgelachen zouden worden.”

Nadat Filip echter van een kale reis met Sofie was teruggekeerd, nam hij opnieuw contact op met de vrouw die hij eerst een klein beetje had afgewezen. “Dat klikte meteen en kort daarna hebben we de stap gezet om te gaan samenwonen als nieuw samengesteld gezin.”

Ondertussen lopen daar vier kinderen rond : de twee van 16 en 14 jaar van Cathleen en sinds enkele jaren ook nog Medard (6) en Renée (4) van Filip en Cathleen samen.

Geen prijsbeest op de liefdesmarkt

“Dertien jaar geleden was niet makkelijk om dat programma op te starten”, zegt Dina. “Het beroep van boer was allesbehalve aantrekkelijk. Het imago zat niet goed. We kwamen pas uit het boer-Charel tijdperk waarin boeren werden geschetst als wereldvreemde eenzaten. Er is heel veel tijd in de voorbereiding van dat programma gekropen en ik was daar van bij het begin intensief bij betrokken. Ik wou toffe boeren vinden en we moesten er alles aan doen opdat die in hun waarde werden gelaten. Ook de beelden van de boerderij moesten mooi zijn.”

“ Voor het eerste seizoen hebben we veel deelnemers echt moeten overtuigen mee te doen. Ze waren bang dat ze belachelijk zouden overkomen. Zeker dat eerste jaar heb ik alle deelnemers iedere week opgebeld om te vragen hoe het was geweest en om bij te sturen als het nodig was. Dat apprecieerden ze heel hard. Dat het programma meteen aansloeg en een kijkcijfersucces was, heeft natuurlijk geholpen.”

Tot dan was de gemiddelde boer niet meteen een prijsbeest op de liefdesmarkt. “Een boer zit ook de hele dag op zijn erf, hé”, zegt Dina Tersago. “Er was een deelnemer die me zei dat als in de zomer een vrouw in badpak pattatten op de boerderij kwam halen, hij dat als een hoogdag beschouwde. En ik herinner me ook een zus van een landbouwer die bijna smekend schreef: “Hebt u nog vrouwen in de aanbieding?”

Maar toen de brieven begonnen binnen te stromen van vrouwen die een date met een deelnemer wel zagen zitten, veranderde alles.

Staf, de knuffelboer

“Er zijn deelnemers en momenten die ik nooit zal vergeten”, zegt Dina. “Zoals boer Kristof uit het vijfde seizoen die niet was geselecteerd bij de vijf overblijvers maar dan ineens bezoek kreeg van een van de vrouwen die haar brief persoonlijk wou komen afgeven. Het was liefde op het eerste gezicht. Ze zijn uiteindelijk getrouwd en hebben nu twee kindjes.”

“Ik heb ook fantastische herinneringen aan boer Fons, die in het zuiden van Frankrijk woonde. Als een echte Tarzan slingerde die aan een touw boven zijn vijver. Ik weet nog hoe hij daar bezoek kreeg van een briefschrijfster. Ze was al flink in de vijftig en had het figuur van Sophia Loren. Zonder boe of ba trok ze haar kleren uit en sprong in haar string pardoes in het water. Die hadden de tijd van hun leven, en wij ook.”

De herinneringen aan boer Staf zijn Dina even dierbaar, maar op een heel andere manier. “Staf had een zorgboerderij waar mensen met een beperking terecht konden voor hippotherapie (therapie met paarden, redactie) of om met dieren te knuffelen. Staf had een gouden hart, we noemden hem ook de knuffelboer. Toen mijn zoontje Isak werd geboren, kreeg ik van hem een haakwerkje met een boer, een boerin en een bloemkool waar een kindje uit komt. Het hangt hier nog altijd in mijn keuken. Kom zeker ’s langs met je kindje, vroeg hij me. Ik was het van plan maar voor het ervan kwam, is Staf gestorven. Ik heb iets voorgelezen op zijn begrafenis in Hakendover. Heel het dorp was daar. Ja, Staf zal me altijd bijblijven.”

Blijvertjes

En dan waren er natuurlijk de koppeltjes. “In het eerste seizoen was het nog niet gelukt maar daarna zijn er toch heel wat gevormd, waarvan er bij mijn laatste telling nog altijd zesentwintig overeind zijn gebleven. Mooi, toch?”

Dina denkt spontaan aan boer Wouter. “Hij was wat teleurgesteld omdat hij niet zoveel brieven had gekregen. Het programma was voor hem dan ook geëindigd zonder partner. Maar na het programma werd hij aangesproken door een vrouw die weliswaar geen brief had geschreven maar toch onder de indruk was gekomen van zijn verschijning op televisie. Wel, zij woont nu nog altijd op zijn boerderij en ze hebben ook kindjes.”

“En dan waren er natuurlijk Natalie en Geoffrey. Hij zorgde voor een absoluut hoogtepunt van het laatste seizoen door voor de camera Natalie ten huwelijk te vragen. Ze zijn nu getrouwd en verwachten hun eerste kind.”

Buiten de lijntjes kleuren

Voor een specialleke moeten we terug naar de vierde jaargang van de reeks. Boerin Marie-Harry en boer Olivier waren daarin twee deelnemers. Maar in plaats van zich netjes aan de regels van het programma te houden en onder de briefschrijvers op zoek te gaan naar een partner, zochten ze toenadering tot elkaar.

“Tja, hoe gaat dat?”, zegt Marie-Harry. “Je zit in hetzelfde schuitje en aangezien de televisie-uitzendingen altijd met vertraging worden uitgezonden, kan je alleen bij elkaar terecht om je verhaal kwijt te kunnen. Je krijgt ook veel respons van je omgeving op het programma en dan heb je soms iemand nodig om je daar door te sleuren. Telkens we iets hadden meegemaakt, belden Olivier en ik met elkaar. Zo is er een band gegroeid. Eerst vriendschap en dan verliefdheid.”

Marie-Harry benadrukt wel dat ze de partners met wie ze op reis trokken in het programma nooit hebben misleid of bedrogen. “De verliefdheid en onze relatie is pas na de reis ontstaan. “

Marie-Harry en Olivier vormen tien jaar later nog altijd een paar en ze hebben ook twee kinderen, Alexander (6) en Sebastien (3).

Echte ondernemers

Omdat ze allebei een boerderij hadden, honderd kilometer uit elkaar, besliste Marie-Harry de bescheiden boerderij van haar mama in Asse vaarwel te zeggen en in te trekken in het grotere melkvee- en akkerbouwbedrijf van Olivier in Ravels. Marie-Harry, een romanist van opleiding, werkt zelf niet op de boerderij maar geeft Nederlands aan volwassen anderstaligen.

“Ik heb door het programma heel veel respect voor het landbouwersberoep gekregen”, zegt Dina Tersago. “De moderne boer is een echte ondernemer die op technologisch vlak mee moet zijn. Camera’s in de stallen, automatische melkrobots, stappentellers voor koeien om te meten wanneer ze tochtig zijn, het hoort er allemaal bij nu. Om maar te zwijgen van de bergen administratief werk waar ze zich doorheen moeten worstelen en die ze allemaal stuk voor stuk vervloeken. En ondanks het vele harde werk, zien ze soms nog zwarte sneeuw. Ik zal dan ook nooit nog een biefstuk of een appel kopen die uit het buitenland komt.”

“En toch blijft het beroep ook zijn romantiek bewaren. Hun dieren zijn geen nummers. Ik herinner me nog hoe een van hen liefdevol kon spreken over Wolkje, zijn lievelingskoe. Vaak zijn ze emotioneel betrokken bij hun dieren. En een kind laten opgroeien op een boerderij blijft toch iets hebben, vind ik.”

Klets op de poep

Filip koos ervoor om uit het beroep te stappen. “Ik vond het moeilijk om samen met mijn vader en broer een boerderij te runnen”, zegt hij. “Als ik iets leid, wil ik het liever alleen doen. Daarom ben ik glasplaatser geworden in dienst van een baas. Maar het blijft kriebelen en ik sluit niet uit dat ik toch weer een boerderij begin. Ik blijf actief naar boerderijen kijken.”

Hij ondervond dat zelfs tien jaar later de herinnering van de Vlaming aan Boer zkt Vrouw nog altijd niet is vervlogen. “Regelmatig word ik nog herkend als ik ergens glazen aan het plaatsen ben”, zegt hij. “Da’s altijd positief.”

“In het begin vroegen toevallige passanten ons echt om samen met hen op de foto staan”, zegt Marie-Harry. “Nu zijn we geen BV’s meer maar af en toe vraagt iemand me nog: ken ik jou niet van ergens? n vorige week op een feestje sloeg een vrouw me hard op mijn poep en riep: Boer zkt vrouw!”

Gestopt op hoogtepunt

Plannen voor een terugkeer van Boer zkt Vrouw zijn er voorlopig niet, zegt Dina Tersago. “We zijn niet gestopt omdat er geen inschrijvingen meer waren of de kijkcijfers naar beneden gingen. Integendeel, op het einde keken wekelijks nog altijd 800.000 mensen. Maar we wilden op een hoogtepunt stoppen.”

“Af en toe raadt iemand me aan om hetzelfde programma te maken voor een ander beroep, zoals truckchauffeur. Wie weet komt het er ooit nog van. Maar voorlopig zijn er geen concrete plannen voor een nieuw programma. Laat me nu maar enkele maanden uitgebreid genieten van mijn zwangerschap.”