Met rooddoorlopen ogen en vechtend tegen de tranen voerden de agenten vrijdag in de Hasseltse rechtbank de gehandboeide Truienaar af. En dat is uitzonderlijk. Het is dan ook niet min waaraan hij is schuldig bevonden: verkrachting en aanranding van een meisje jonger dan tien jaar. Zelf had het slachtoffertje de feiten omschreven als ‘seksen’ en ‘wat liefjes moeten doen’.

Ook verwees ze naar ‘zijn ding’. Op 5 oktober 2021 ging de bal aan het rollen. Het meisje ging regelmatig spelen met de kinderen van de dader, haar buurman. Toen ze een keertje bleef slapen, plaste het slachtoffertje in haar broek. “Toen heb ik haar bij mij in bed gelegd. Ik heb haar geen onderbroek van mijn kinderen gegeven wat ik in principe had moeten doen. Nooit heb ik dat meisje aangeraakt”, verdedigde de dader zich op zijn proces.

Hardnekkig ontkennen

Daar bleef het niet bij. Het misbruik speelde zich immers meermaals af tussen maart en september 2021. Een zoon van de man vertelde dat hij en zijn broer op andere dagen naar beneden en buiten moesten, als de man boven met het meisje was. Een camera, opgehangen na een diefstal, had geregistreerd dat de zonen buiten moesten blijven. Tijdens het proces viel de hardnekkige en ontkennende houding van de man op.

Het parket had vijf jaar cel gevorderd, maar de rechter klopte vrijdag af op zeven jaar omdat hij de verklaringen van het meisje als geloofwaardig en zeer gedetailleerd beschouwde. “Het gaat om de herhaaldelijke verkrachting van een jong kind, waarbij beklaagde misbruik maakte van het vertrouwen dat in hem werd gesteld als buurman en van de band die er was tussen zijn eigen kinderen en het slachtoffer”, aldus de rechter in het vonnis. “Enkel een effectieve gevangenisstraf is gepast.”

Recidive en vluchtgevaar

De ouders vertelden dat het meisje sinds de feiten serieus veranderd was en sukkelt met nachtmerries. Bovenop de zeven jaar cel is de Truienaar ook voor vijf jaar zijn rechten kwijt. Nadat hij een tijd in voorhechtenis zat, vliegt de veertiger meteen terug de cel in. Dat gebeurde vrijdag dus al onmiddellijk in de rechtbank. De rechter achtte de kans op recidive en op vluchtgevaar groot.

“Als moeder kijk ik natuurlijk met veel emotie terug op alles. Zeker om nog steeds op dezelfde plek te wonen waar je dagelijks herinnerd wordt aan hetgeen zich allemaal heeft afgespeeld. Ergens zijn we opgelucht dat er toch enige gerechtigheid is geweest al is 7 jaar niet lang”, aldus de moeder van het slachtoffer.