Geel: Adam Yates (GBr)

Groen: Adam Yates (GBr)

Bolletjes: Neilson Powless (VSt)

Wit: Tadej Pogacar (Slo)

Hoe kwam de zege tot stand?

Adam Yates was de eerste aanvaller op de Pike en sloop daarna weg met zijn broer. In het klimmende slot in Bilbao zelf was de tank leeg van tweelingbroer Simon die de kopman is van Alula-Jayco. Zo is de rechterhand van Tadej Pogacar de eerste ritwinnaar en leider.

De Pike Bidea deed wat van deze ‘muur’ verwacht werd. Daar ontplofte de voorwacht van het peloton. Adam Yates luidde de aanval in. Alleen Tadej Pogacar, Jonas Vingegaard en Victor Lafay hadden bij deze versnelling een reactie in huis. Adam Yates liet het daarna gaan en zo kregen we dus de twee Tourfavorieten meteen al, samen met de Fransman van Cofidis die de verrassing was. Omdat de kandidaten-Tourwinnaars niet doorreden, kregen we op acht kilometer van het einde ineens zowel Simon als Adam Yates op kop, de Britse tweeling, maar daarachter zat een heel indrukwekkende groep met alle Tourtenoren. Dat in een finale die ingeleid werd door Mikkel Bjerg op de Vivero, een col van tweede categorie.

LEES OOK. Adam Yates in de zevende hemel met gele trui na broederduel: “Eerst wist ik niet of ik wel samen moest werken met hem”

De Deen van UAE Team Emirates ging zo hard tegen deze berg aan dat de deur achterin openstond. Neilson Powless sprintte zich daar in de eerste bolletjestrui. De Amerikaan was net iets sneller dan de Duitser Georg Zimmermann, de Colombiaan Esteban Chaves en Dylan van Baarle die zich simpelweg niet mengde in dit klassement, maar de weg baande voor Jonas Vingegaard.

Hoe spannend de finale was, zo monotoon waren de eerste koersuren van deze Tour. Wie goesting had om in de aanval te gaan, kreeg vrije baan. Dat waren dus na nog geen kilometer koers Pascal Eenkhoorn (Lotto-Dstny), Jonas Gregaard (Uno-X), Valentin Ferron (Team Totalenergies), Simon Guglielmi en na twee kilometer jagen kwam ook Lilian Calmejane (Intermarché-Circus-Wanty) voorin. Ze kregen na tien kilometer anderhalve minuut voorsprong, toen kilometer verder was dat al twee en een halve minuut. Maar dan organiseerde het peloton zich. Snoeihard ging het ook niet, want de eerste drie uren werd amper een gemiddelde van 39,5 km per uur gehaald.

Jonas Gregaard had een missie. De Deen – winnaar van het bergklassement in Parijs-Nice – wou zijn allereerste Tourdag ooit op het podium. De debutant van Uno-X wou die bolletjestrui, maar hij kwam Pascal Eenkhoorn tegen die hem perfect counterde en na het tweede colletje al drie punten had. Terwijl Gregaard zich misrekende. De Nederlandse ex-kampioen van Lotto-Dstny won ook de tussenspurt van de dag, dus kwam er sowieso wat geld in het bakje van het Belgische Proteam. Het waren de enige opwindende momenten van het koersbegin. Tachtig kilometer van het einde had het peloton de vluchters al voor zich, maar de grote tenoren wachtten nog dertig kilometer om ze op te slokken.

Op 40 km van het einde, richting een col van vierde categorie, werd de snelheid opgedreven. Daar verloren we alle pure sprinters die zich groepeerden in de gruppetto, want pas maandag kunnen ze een eerste keer aan het werk. De Noor Jonas Abrahamsen (Uno-X) pakte daar een punt mee voor de bolletjestrui. Het ging oerendhard naar de Vivero die een col van tweede categorie is. Daar haakte Christophe Laporte af die de hele dag door had gejaagd op het vijftal.

Wat deden de Belgen?

Wout van Aert zat in de achtervolgende groep, maar uiteindelijk was hij zo gesloopt door het laatste koersuur dat hij niet tot sprinten toe kwam. Een gemiste kans, maar dat kwam omdat de Yates-tweeling een koppeltijdrit hield.

LEES OOK. Teleurgestelde Wout van Aert had de benen niet om mee te sprinten (voor ereplaats): “Op 200 meter van de finish begonnen ze pijn te doen”

Victor Campenaerts begon als eerste aan deze 110de editie van de Tour de France, maar de ex-werelduurrecordhouder kreeg geen rood licht. In tegenstelling tot zijn ploegmaat Eenkhoorn die op de eerste heuvel een allereerste puntje voor de bergtrui mee graaide.

Tim Declercq zal meteen goed slapen. In functie van Julian Alaphilippe hield ‘El Tractor’ de vlucht binnen schot. Dat deed hij met de hulp van de Zwitser Dillier voor Alpecin-Deceuninck en Christophe Laporte voor Wout van Aert.

Jasper Philipsen werd derde in de eerste tussenspurt van deze Tour. Uiteindelijk ging het slechts om de zesde plaats, want er waren er vijf weg. Mads Pedersen won vlotjes voor Sagan en de ‘Vlam van Ham’. Met Jordi Meeus (4 punten) en Jasper Stuyven (2) zetten zich nog twee landgenoten meteen in het klassement om het groen.

Nathan Van Hooydonck reed in functie van Jonas Vingegaard snoeihard naar de voet van de Pike Bidea, maar uiteindelijk verloor Jumbo-Visma de eerste slag van UAE Team Emirates.

Wat deden de favorieten?

Tadej Pogacar kwam met het zegegebaar over de finish. Niet alleen omdat zijn rechterhand Adam won, maar hij zelf ook mentaal de winnaar was van Jonas Vingegaard.

In Bilbao kon je de Tour niet winnen, maar wél verliezen. Dat was het geval voor Mas en Carapaz die in de afzink van de Vivero ten val kwamen.

De kopman van EF Education-EasyPost vervolgde minuten later zijn weg met een geblesseerde linkerknie, terwijl Enric Mas nog altijd aan het discussiëren was met ploegleiders José Vicente Garcia Acosta en Yvon Ledanois en uiteindelijk uit koers stapte.

Egan Bernal had al last met zijn fietscomputer nog vooraleer de vliegende start was gegeven. De Colombiaan van Ineos-Grenadiers bleef lachen, hij is véél te gelukkig dat hij er opnieuw bij is na zijn zwaar trainingsongeval van januari 2022. En hij was er ook nog makkelijk bij op de Vivero waar het zeer hard ging.

Verder nog iets dat je moet weten?

* Simon Guglielmi (Arkéa-Samsic) vierde niet alleen zijn Tourdebuut met een eerste aanval, maar ook zijn 26ste verjaardag. Andere feestvarkens waren Matteo Jörgensen (24) en Jordi Meeus (25).

* De eerste lekke band van deze Tour was voor Fred Wright, de Britse kampioen van Bahrain Victorious. Dat gebeurde nog binnen het eerste dik halfuur. Ook Benoît Cosnefroy zag zijn achterband nog voor de tweede hindernis van de dag leeglopen en sukkelde op een bepaald moment één minuut achter het peloton. Er volgden best wat lekke banden (Lutsenko, Latour...)

* Torsten Traeen zorgde ook voor een primeur. Op een recht stuk weg op dik 83 km van de finish viel hij helemaal alleen in het peloton, maar kon met een nieuwe fiets zijn weg verderzetten.