Kadewerkers in St John’s in Newfoundland deden hun best om meteen alle brokstukken met zeilen te bedekken, maar sommige fragmenten waren nog steeds duidelijk herkenbaar. Zo werd onder meer de neuskegel van de duikboot uit het water gehesen. Daar waar normaal een kijkvenster zit, werd nu de kraan doorgestoken. Wat er met het acrylraam dat normaal in het venster zat, is gebeurd, is niet duidelijk. Het raam is één van de onderdelen van de duikboot waar experten hun zorgen over hebben geuit. Mogelijk was het niet bestand tegen de druk op een diepte van 4 kilometer.

Een ander onderwerp van discussie was de romp, die opgebouwd was uit koolstofvezels en aan beide kanten werd afgesloten met titanium ringen. Ook die ringen, in het jargon ‘flenzen’ genoemd, werden bovengehaald. De flenzen zullen samen met het acrylraam het centrum van het onderzoek vormen. Vooral de verbinding tussen de flenzen en de romp zouden interessant kunnen zijn, maar daarvoor zijn ook wel brokstukken van de romp nodig.

Er werden verschillende zakken met puin op vrachtwagens gehesen, maar het is niet duidelijk of daar ook stukjes van de uit koolstofvezels bestaande romp bijzaten. Als dat zo is, kunnen de onderzoekers bekijken of er delaminatie is opgetreden in de koolstoflagen. Dat wil zeggen dat de koolstofvezellagen van elkaar zijn beginnen scheiden als gevolg van de extreme omstandigheden.

Eén van de grootste items die aan land werden getrokken, was het achterste compartiment van de Titan. Daaraan was duidelijk te zien dat de implosie voor een enorme impact heeft gezorgd. Van de ruimte die normaal bedekt wordt met een puntige staartkegel, blijft nog alleen een soort open kooi over. De antenne die normaal gesproken contact moet maken met het Iridium-satelliettelefoonnetwerk, oogt wel nog vrij intact. Verder werden ook delen van het landingsframe en de buitenbekleding van de duikboot opgevist.