Biker Friends Mol, aangevuld met heel wat andere motorclubs met een groot hart, reden ’s morgens met zo’n honderd motoren van het rouwcentrum in Deurne naar Wilrijk. Het was kippenvel om te zien hoe ze de lijkwagen naar Wilrijk begeleidden. Ook zo’n 25 Amerikaanse wagens van All American Cars en de Antwerpse Moto Seingevers (AMS), die vaak goede doelen steunen, reden mee in de indrukwekkende rouwcolonne. Achttien motards van de politie en een combi escorteerden de stoet.

Lievelingskleuren geel en roze

De familie had gevraagd om Jades lievelingskleuren geel of roze te dragen tijdens de dienst. Het was muisstil toen haar kleine witte kistje mee door haar ouders Glenn en Yasmine werd binnengedragen, op de tonen van Wanneer zie ik jou terug van K3. Op haar kist lag Jades knuffelvos. Haar klasgenootjes van het tweede kleuterklasje van haar schooltje Koekatoe in Deurne hadden een vlinderboom voor Jade geknutseld die vooraan stond.

Op 30 juli 2021 kregen haar ouders het slechte nieuws dat Jade epithelioid angiosarcoma had, tumoren in de cellen van de bloedvaten. De prognose was niet zo gunstig, maar Jade onderging alle zware behandelingen moedig en vierde op 23 januari dit jaar haar vijfde verjaardag met een groot feest, omdat ze genezen leek. De kankercellen keerden echter razendsnel terug en veel agressiever dan voordien.

Mama Jasmine en papa Glenn namen zelf het woord. “Lieve kleine schat, vanaf de eerste dag al ben jij mijn hele wereld”, zei Jasmine. “Onze zotte doos waar we zo van genoten. (...) Tot je laatste dagen kon je nog mensen laten lachen. Jij won alle gekkebekkenwedstrijden met de dokter, verpleegsters en familie. Mama’s kleine engeltje, wat zal ik je ongelooflijk missen. De vuile beestjes kunnen je nu niks meer doen, je hebt genoeg afgezien. Je snuffeltje zal altijd dicht bij ons zijn, mama en papa zullen er goed voor zorgen. Ik hou van jou, tot aan de maan, tweeduizend keer daarrond, en terug.”

Papa Glenn noemde Jade zijn kleine superheld. “Ooit zien wij je blauwe oogjes en glimlach terug.”

Jades meter vertelde hoe trots ze was toen ze hoorde dat ze meter mocht worden. “Je was zo snel in alles, je was zo’n slimme meid. Toen we hoorden dat je ziek was, dachten we dat je wel ging winnen. En we hadden gewonnen, want het stond 1-0. We gaven een feestje. Maar toen kwamen de vieze beestjes terug en zagen we je op het einde veranderen van het altijd goedlachse meisje naar een meisje dat nergens meer zin in had. Je hebt gestreden tot je niet meer kon. Ik ga jouw neefjes elke dag vertellen over jou. Slaap zacht, klein engeltje. Wees daarboven maar een flinke grote zus voor je sterrenbroertje of -zusje”, verwees ze naar het ongeboren kindje dat haar ouders verloren kort voor Jade ziek werd.

Mega Mindy

Er volgden veel getuigenissen van vrienden en vriendinnen, met verwijzingen naar de trouwdag op 15 april toen SuperJade en haar ouders met hun drietjes trouwden. Ook Jade kreeg toen een ringetje. Of over het bezoekje van Mega Mindy. Niemand mocht nadien van Jade nog op die stoel zitten, want Mega Mindy, haar superheld, had daar gezeten.

Heel aangrijpend was de getuigenis van juffrouw Evi van schooltje Koekatoe, waar Jade in het tweede kleuterklasje zat. Juf Evi, helemaal in het roze gekleed, herinnerde zich hoe haar papa Jade op 1 september 2022 als eerste in de klas had afgezet. Ze gaf haar nieuwe juf direct een knuffel en het leek alsof ze elkaar al lang kenden. Hoewel ze toen al een neussonde droeg, behandelden al haar klasgenootjes haar als een gewoon meisje. Niet echt een gewoon meisje, want Jade was wel speciaal. Ze was slim en kon alles als de beste. Jade vertelde haar juf over haar lieverdjes, ingebeelde vriendjes die zo klein waren dat ze in haar zak konden kruipen. En ook over haar neefjes vertelde ze vaak. “Nooit hebben we je horen zeuren of klagen.”

Haar laatste feestje in de klas was met carnaval dit jaar. “Je verkleedde je als dokter. En hoewel je toen al pijn aan je beentjes had, heb je zo goed meegevierd.”

Nadien kon Jade niet meer komen, maar ze bleef heel aanwezig in de klas. Elke ochtend kwam ze ter sprake. Ook haar klasgenootjes spraken nog voortdurend over haar.

“Op 21 juni vierden we de vakantiejarigen in de klas. Toen kwam ineens het berichtje: ‘Jade is een ster.’ We gingen net Lang zal ze leven zingen en hebben dat ook gedaan, met jouw foto in onze kring. Je was zo dicht bij ons op dat moment. Jade, jij zit in de harten van al je klasgenootjes en alle juffen. Vrijdag op de laatste dag van het schooljaar hebben we ballonnen opgelaten voor jou.”

Tijdens de viering werden heel veel schattige baby-, peuter- en kleuterfoto’s getoond en er zat echt geen enkele bij waarop ze niet lachte. Het liedje Slaap zacht, slaap zacht, Mega Mindy houdt de wacht speelde enkele keren achter elkaar in de aula toen iedereen nog een laatste groet bracht aan SuperJade.

Tussen een erehaag van mensen werd haar kistje buitengedragen en in de lijkwagen gelegd. De motards lieten als eerbetoon hun motoren brullen. Alsof het allemaal geregisseerd was, begon het dan ook nog eens te regenen.