Familie van Triamant-bewoners erg ongerust: “Voor 2.037 euro per maand mag mama toch zorg krijgen?”

Ooit was Triamant een bruisende campus in het landelijke Velm. Jonge gezinnen laten verbroederen met ouderen in 123 serviceflats, met op dezelfde site ook een woonzorgcentrum voor 132 bejaarden. Keurige bloemperkjes, dagelijkse activiteiten, senioren die brieven schreven met leerlingen uit het zesde leerjaar én een inwonende tachtiger die furore maakte in een VTM-programma. Triamant had de toekomst, of zo leek het toch.

Vandaag schiet daar niets meer van over. Het woonzorgcentrum is sinds vorig jaar in handen van zorggroep Orelia. Het lijkt vandaag hun redding. De bloemperkjes vermengen zich met de paadjes en behalve de Ronde van Frankrijk op tv is er geen enkele activiteit te bespeuren. Aan het onthaal treffen we, naast twee rolstoelgebruikers, ook een thuisverpleegkundige. “Nee, het is niet de bedoeling dat ik hier op deze plek zit. Ik denk dat je zelf conclusies kan trekken waarom dat toch zo is.”

Geen gehoor

De voorbije dagen kroop het personeel al in hun pen. In een statement aan Het Belang van Limburg haalden ze aan dat de betaling van hun loon al maanden moeilijk verloopt. In juni bleef de rekening leeg. Het moet de druppel geweest zijn, waardoor een aantal van hen de voorbije week het werk neerlegde. Niemand die dat on the record wil bevestigen. Maar bewoners van serviceflats die de afgelopen dagen op het noodknopje om hun pols duwden, dreigden geen gehoor te krijgen. Dat bevestigt zowel het stadsbestuur als de Eerstelijnszone Haspengauw.

“Toen m’n vader nog thuis woonde, waren we ’s nachts nooit gerust. En nu we dit horen, zijn we dat ook niet meer.”

Zoon van een 93-jarige bewoner

“Mijn 93-jarige vader is enkele dagen geleden gevallen in zijn flat”, zegt een ongeruste zoon, die ons aanspreekt op de parking. “Hij wilde naar het toilet gaan, maar viel met z’n borst op de wastafel. Hij is met alle moeite van de wereld recht geraakt en heeft dus gelukkig zijn noodknop niet nodig gehad. Het zou de eerste keer zijn in de twee jaar dat hij hier woont. Die noodknop is voor ons de enige reden dat hij hier zit. Thuis kon hij ook z’n plan trekken, met familiehulp en eten dat aan huis geleverd werd. Maar ’s nachts waren we niet gerust. En nu we dit horen, zijn we dat ook niet meer.”

Geen verrassing

Hoe schrijnend ook, toch komen de wantoestanden in Triamant voor de bewoners niet als een verrassing. “Het gonst hier al maanden van de geruchten”, zegt de dochter van een 87-jarige flatbewoonster. “Die gaan over wanbeheer, en over geld dat op verkeerde plaatsen uitgegeven wordt. Mijn moeder betaalt hier elke maand 2.037 euro, en dat met een pensioen van 1.536 euro. Voor dat geld heeft ze niet eens vol pension. Op weekdagen krijgt ze een warme maaltijd van een extern bedrijf, waarvoor we dus nog extra betalen. Verder krijgt ze voor dat geld een tv met slechte ontvangst en een wifi-verbinding zonder ontvangst. Ze betaalt hier dus veel. Heel veel. Dan mogen we toch hopen dat ze geholpen wordt als ze in nood is.”

“Mijn moeder betaalt hier elke maand 2.037 euro, en dat met een pensioen van 1.536 euro. Voor dat geld heeft ze niet eens vol pension.”

Dochter van een 87-jarige bewoonster

Ongerust. Het is een woord dat vaak valt wanneer het over de situatie van hun ouders gaat. “Ik ben zelf vrijdag op vakantie vertrokken”, gaat de dochter verder. “Uit voorzorg heb ik het alarmsysteem de dag ervoor nog getest. Ik moet toegeven dat er toen wel iemand kwam. Maar op andere uren was er niemand bereikbaar. Ook op andere manieren was het heel moeilijk om personeel vast te krijgen.”

En zo vrezen de bewoners en hun familie dat Triamant in Velm “een zinkend schip” is. In hun achterhoofden speelt nu al een plan B of zelfs plan C. “Als het moet, neem ik haar in huis”, zegt de vrouw. “Maar ik hoop eerlijk gezegd dat Orelia ook de serviceflats van Triamant kan overnemen. Dat hebben ze met het woonzorgcentrum ook gedaan en daar zitten de kamers nu vol.”