“Ik ben hier niet om mij te amuseren”: hoe iedereen tevreden is bij Jumbo-Visma, maar niet Wout van Aert

Moesten ze nu blij zijn of vloeken bij Jumbo-Visma? Wout van Aert, die wist het wel. Dag één in de nieuwe Tour was niet zijn idee van succes, vanwege niet gewonnen. Terwijl zijn ploegmaats en de teamleiding het hadden over een geslaagde dag, stak Van Aert zijn teleurstelling niet onder stoelen of banken. Hij heeft zijn zinnen op deze Tour gezet en zijn ambitie is duidelijk: “Ik wil zoveel mogelijk ritten winnen.”

Rit één, wist Van Aert, was een kans die hij moest grijpen. Zelfs al was het parcours niet wat je op zijn lijf geschreven noemt. Neem de Côte de Pike, de slotklim van de dag: twee kilometer lang, gaat gemiddeld tien procent omhoog en in de laatste vijfhonderd meter werd dat zelfs 15,6 procent. “Dat is niet echt iets voor een renner zo groot en zwaar als ik”, zei Van Aert.

Hij ging zich vrijdag nog eens testen, pakte de zogenaamde King Of the Mountain op Strava en wist dat het goed was. Al wist hij tegelijk dat die KOM niets voorstelde: “Zaterdag zal het veel harder gaan.” Vingegaard en Pogacar gingen zaterdag als eersten over de top en ook de Fransman Victor Lafay. Wout van Aert haalde in een derde groepje de top. Hij had zijn ploegmaats Wilco Kelderman en Sepp Kuss bij zich en hij wist dat het in de afdaling speelbaar was om weer tot bij Vingegaard en co te geraken.

Van Aert: “Ik was blij dat ik met de besten over de top was geraakt. De laatste twee, drie beklimmingen gingen heel snel en er was veel stress in het peloton. Op de Côte de Pike moest ik alles geven om positie te houden.” Van Aert dacht dat hij het ergste had gehad. Met een scenario dat de tweelingbroers Adam en Simon Yates — de eerste voor UAE, de tweede voor Jayco Alula — nog voorop zouden gaan rijden, had hij geen rekening gehouden.

“Op een bepaald moment sloegen ze een groot gat. Dat vond ik echt straf”, zei Van Aert. “Wilco en Sepp deden er werkelijk alles aan om die twee terug te pakken. Ze reden voor Jonas en voor mij. We hebben echt niet geaarzeld. We hebben snel gereden, maar niet snel genoeg. Châpeau voor de broers Yates. Adam heeft verdiend gewonnen.”

Ploegleider Arthur van Dongen vond dat er wel een geurtje zat aan de kloof die de broers Yates konden maken en houden. “Dit is geen verwijt naar de Yates broers, maar ik hoor van mijn renners dat ook de motor een rol heeft gespeeld. Dat is niet de eerste keer in de koers. Het scheelt wel als een motor tien meter voor je rijdt of niet. Dat is helaas te veel part of the game.”

Bleef voor Wout van Aert nog slechts de sprint voor de derde plaats. Die werd gewonnen door Tadej Pogacar. Van Aert deed niet mee en reed als elfde door de streep. “Op twee-, driehonderd meter voor de streep begonnen de benen pijn te doen. Toen ik besefte dat we het niet zouden halen kon ik ineens niet meer. Toen was het ook mentaal op. Het is echt zuur.”

Van Aert kreeg schouderklopjes alom. “We hebben gezien in welke volgorde de renners over de Côte de Pike zijn gegaan, hoe de mannen boven kwamen en hoe de verschillen toen al waren. Het was heel knap van Wout dat hij daar überhaupt nog bij zat”, zei Arthur van Dongen. Dat vond ook Merijn Zeeman. “Dat doet me ook wel plezier”, zei Wout van Aert. “Maar ik ben niet hier om mij te amuseren. Ik ben hier om te winnen. Zo bekeken is het jammer.”

Zondag dan maar. Het parcours van de tweede etappe met aankomst in San Sebastian is een kleine copy paste van rit één in de Tour. Met dit keer de Jaizkibel als ultieme scherprechter. De klim is 8,1 kilometer lang en gaat gemiddeld 5,3 procent omhoog. Nergens wordt het steiler dan 7,8 procent. Dat is dus vier keer langer dan de Côte de Pike, maar milder. De top van de Jaizkibel ligt op 16,5 kilometer van de finish.

“Zondag doen we hetzelfde scenario”, zegt Wilco Kelderman. “En hopelijk hebben we dan wat meer controle.”

Meer lezen over de Ronde van Frankrijk? Bekijk hier alle uitslagen en klassementen. En op deze pagina vindt u al het Tour de France-nieuws, en alles wat u wil weten over hoofdpersonages als Van Aert, Van der Poel, Pogacar en Vingegaard.