Van de ene dag op de andere kunnen jaren progressieve strijd ongedaan gemaakt worden

Het valt moeilijk te ontkennen dat België alles wel beschouwd een land is waar de strijd van de regenboogbeweging zijn vruchten heeft afgeworpen. In de jaarlijkse ranking van organisatie Rainbow Europe – waar 49 landen geëvalueerd worden op onder meer gelijke rechten voor lgbtq+-personen – bezet ons land bijvoorbeeld de tweede plaats. Mensen die tot die groep behoren kunnen in België rekenen op een wetgeving die hen relatief goed beschermt tegen discriminatie.

Toch zou het fout zijn ervan uit te gaan dat de strijd voor gelijke rechten en gelijke behandeling daarmee gestreden is. Zeker nu in Vlaanderen een beweging opstaat die steeds nadrukkelijker de pridegemeenschap – en daarmee iedere vorm van seksualiteit die niet strikt heteronormatief is – probeert af te schilderen als perverse criminelen.

Sinds enkele maanden voert Dries Van Langenhove met zijn rechts-conservatieve Schild & Vrienden een openlijke campagne om de pridevlag te verketteren. “Genderideologie is pedofilie”, schreeuwen zijn aanhangers op protestacties, terwijl ze borden dragen waarop te zien is dat de pridebeweging en de regenboogvlag gestopt moeten worden. Op hun sociale media plaatsen ze filmpjes waar ze die vlag sans gêne vertrappelen.

De regenboogvlag in één beweging associëren met pedofilie heeft een duidelijk en onmiskenbaar doel. Het is een nauwelijks verholen manier om mensen die niet aan hun heteronorm voldoen te degraderen tot uitschot van de samenleving. Het is een terugkeer naar een tijd waarin homo’s maar beter hun geaardheid voor zich konden houden als ze gaven om hun job en hun familieleven.

De ironie is dat Van Langenhove en de kornuiten van Schild & Vrienden net bewijzen dat de strijd van de pridegemeenschap vandaag nog niet achterhaald is. Progressieve verwezenlijkingen en verworven rechten zijn niet eeuwigdurend. Sterker nog: internationaal groeit in het Westen een hyperconservatieve beweging om die rechten terug te schroeven. Kijk naar de manier waarop het Amerikaanse Hooggerechtshof de abortuswetgeving verstrengde. Van de ene dag op de andere kunnen jaren progressieve strijd ongedaan gemaakt worden.

Laten we toch maar niet vergeten dat de Vlaamse exponent van die beweging, Dries Van Langenhove, nog niet zo lang geleden door Vlaams Belang het federaal parlement ingeloodst werd. Laten we niet vergeten dat VB-voorzitter Tom Van Grieken Van Langenhoves vertrek uit de Kamer oprecht betreurde.

Officieel is geaardheid voor Vlaams Belang geen issue meer. In de buik van de partij zijn er nog steeds genoeg mensen te vinden die ervan overtuigd zijn dat bijvoorbeeld homo’s het niet moeten uithangen door in het straatbeeld hand in hand te lopen of elkaar te kussen. Het openlijk gekoketteer van Vlaams Belang – in de peilingen de grootste partij van Vlaanderen – met Schild & Vrienden toont nog maar eens aan dat lgbtq+-rechten in ons land nog niet in steen gebeiteld staan.