LEES OOK. Pogacar mept terug en halveert zijn achterstand ten opzichte van nieuwe leider Vingegaard

Wat is er in 24 uur gebeurd dat je er weer helemaal staat?

“(lacht) Ik weet het zelf niet. Nu, toch even aanstippen: ik was woensdag best goed, alleen was Jonas nog veel en veel sneller. En eerlijk gezegd, toen Jumbo begon te rijden op de Tourmalet, dacht ik al: als dit weer zo wordt als gisteren, dan kan ik evengoed mijn koffers pakken en naar huis gaan. Maar deze keer slaagde ik er wel in om in hun wiel te blijven en heb ik het slim kunnen uitspelen. Gelukkig. Ik ben echt super- superhappy. Mijn vorm wordt elke dag beter. Zo wil ik tot het einde rijden. Al weet ik dat het nog een groot, groot gevecht tot de laatste dag gaat worden.”

Kan het dat we je op de Tourmalet even met Jai Hindley zagen praten?

“Ah dat… Halverwege de Tourmalet waren we allebei aan het vechten om in het wiel van Jonas te zitten. Uiteindelijk heb ik het dan maar aan de gele trui gegund. Waarna we nog even hebben gebabbeld over hoe we ons voelden. Wat op dat moment niet al te best was, zo bleek. Best confronterend hoe zwaar onze benen voelden. (grijnst) Daarom zit ik graag met Jai in een wedstrijd. Het is prettig babbelen met hem terwijl je afziet.”

Was je bezorgd toen er op de Tourmalet nog zoveel renners van Jumbo-Visma vooraan zaten: Küss en Kelderman bij Vingegaard, Wout van Aert daar nog voor.

“Wie zou niet bezorgd zijn? Geloof mij, tegen Wout is niks te beginnen op een dag als deze. Als de geneutraliseerde start wordt opgeheven rijdt hij zo snel als de rode wagen (die van voor het peloton wegsnelt als de officiële start wordt gegeven, red). Ongelooflijk. Zodra ik merkte dat hij in de ontsnapping zat, wist ik dat het snoeihard zou gaan op de Tourmalet gaan en we hem op de laatste klim weer zouden tegenkomen. Daarom heb ik mij gewoon de hele tijd op het wiel van Jonas gefocust. Op de finale col zou het dan tussen mij, Jonas en Wout gaan. Had ik een meter moeten laten op de Tourmalet, had ik een groot probleem gehad. Gelukkig had ik goede benen op de Tourmalet en kon ik het dan zelf afmaken op de laatste klim.”

Woensdag had Jumbo-Visma geen plan, improviseerde het vooral en verloor jij tijd. Deze keer had het wel een plan en win jij tijd. Wat kies jij voortaan: Jumbo met of zonder plan?

“Haha. Dat is wielrennen. Je kan plannen hebben zoveel je wil: plan A, plan B, plan C… het hele alfabet voor mijn part. Wij hadden woensdag ook een plan, maar dan zie je dat dat volledig mislukt. In de koers gebeuren elke dag honderd dingen, je kan niet met alles rekening houden. Vandaag kan je niet eens zeggen dat Jumbo zijn plan niet gevolgd heeft, het heeft alleen niet goed uitgepakt. Ach, tactiek in het wielrennen laat zich zo moeilijk uitdokteren. Niemand weet of iets gaat werken of niet.”

Had je gemerkt dat Vingegaard het moeilijk had toen je aanviel op circa 2,5 kilometer van de finish?

“Al op vier kilometer van de finish was ik aan het denken: zou ik niet eens aanvallen? Maar vanuit de volgauto bleven ze maar in mijn oortje roepen: just follow Jonas, stay smart, stay smart! Gewoon Jonas volgen, blijf slim, blijf slim. Terwijl het misschien net slimmer was geweest om vroeger aan te vallen. Anderzijds: ik heb nu al afgezien tot de finish. Als ik vroeger ga, ontploffen mijn benen misschien op het laatste vlakke deel. Plus: je moet wel ballen hebben om op het einde zo aan te vallen.”

Hoe goed kende je de laatste klim naar Cauterets? Je leek je moment perfect te kiezen?

“(blaast voor zich uit) Euh, geen idee… (kijkt rond). Ik weet eigenlijk niet of ik hier ooit geweest ben. (kijkt naar woordvoerder) Hebben we deze klim ooit eerder gedaan? Hij leek mij toch een beetje bekend voor te komen. In ieder geval: ik had goede info vanuit de auto. Hoe steil het was, waar de vlakke stukken waren, daardoor kon ik het netjes volhouden tot het einde. (droogjes) Eigenlijk was het best een prettige klim.”

Hoe voelt het om op je 24ste tien ritzeges te hebben in Tour?

“Geweldig. Ik heb er net al een grap over gemaakt: ‘Ik kom eraan, Mark Cavendish!’ Maar die heeft er nog een paar meer, zeker? En het klinkt misschien wat arrogant. Weet je, zelfs maar één ritzege pakken is geweldig. Dat vond ik al ongelooflijk. Dat is nooit veranderd. Ik ben vandaag nog even gelukkig als drie jaar geleden in rit 9 (zijn eerste ritzege, red). Winnen blijft altijd bijzonder in de Tour.”