KIJK. De gebalde vuist zegt alles: gehavende Jakobsen overleeft dankzij Wolfpack-ploegmaats nieuw gevecht met tijdslimiet

Overleven, overleven, overleven. Daar ging het om bij Fabio Jakobsen. Na die zware val van dinsdag was het wonden likken. Letterlijk. Hij voelde zich woensdag al slecht in de eerste Pyreneeënrit, gisteren ging het zo mogelijk nog moeizamer. Omdat Jumbo-Visma vooraan een moordend tempo oplegde, werd de tijdslimiet om binnen te komen ook een pak nipter. Maar het lukte. De Nederlander finishte op 37 minuten en 27 seconden van ritwinnaar Pogacar. Hij had nog vijf minuten overschot om niet uit de Tour de France geknikkerd te worden.

Een nieuwe zucht van opluchting. En met dank ook aan de ploegmaats van Soudal-Quick.Step. Tim Declercq, Michael Morkov en Dries Devenyns stonden hem bij in de zware opdracht. Samen bolden ze broederlijk over de finish. Knappe beelden. Een teamprestatie. De gebalde vuist bij Jakobsen zei alles. Een persoonlijke zege.

“Ik heb veel mensen met ervaring horen zeggen dat de tweede dag na de val de moeilijkste is en dat kan ik wel bevestigen”, zei Jakobsen achteraf. “Gelukkig had ik drie hele sterke ploegmaats bij me. Devenyns, Morkov en Declercq. Uiteindelijk liet ook Lampaert zich nog uitzakken.”

Jakobsen is geen opgever, zegt hij zelf. “Ik durf te zeggen dat ik op de slotklim eigenlijk de beste benen van de dag had. Dat is eigenlijk niet normaal. ‘s Ochtends zit alles vast en het duurt uren vooraleer de motor draait. Ik weet van mezelf dat ik niet ga opgeven. Die afspraak heb ik al jaren geleden gemaakt. Ik zal altijd blijven strijden en ga door zo hard als ik maar kan. Wie weet kom ik nog ver in deze Tour.” Vandaag volgt in principe een sprintkans voor de Nederlander. Al is het de vraag of hij wel hersteld is om het op te nemen tegen Philipsen en co.

Maandag is het de eerste rustdag in deze Tour. “Mijn vrouw zei me voor de rit: ‘Als je vandaag (donderdag, red.) overleeft, kom je tot maandag. (lacht) Nu gaat het vooral om het herstel. Ik hoop dat ik goed kan slapen.”

Vorig jaar voerde de Europese kampioen een nog straffere strijd tegen de tijdslimiet. In de zeventiende etappe had hij in een moordende bergrit slechts 17 seconden over. Teamgenoten Florian Sénéchal en Yves Lampaert moedigden hem aan de finish aan. Ook dat zorgde voor fraaie beelden die u hier kan herbekijken.