Alleen maar lof voor Wout, maar voorts snapt Armstrong niets van plannetje: “Jumbo-Visma kreeg wat het verdiende”

Al na enkele minuten ging het over Wout van Aert. En zijn beukwerk. “Ook vorig jaar viel Van Aert een paar keer aan vanaf kilometer 0. Of het nu voor zichzelf en de ritzege was, of om vooruitgestuurd te worden om later de kopman bij te staan - zoals gisteren”, zegt Johan Bruyneel. “Wat was Wout weer ongelofelijk sterk, zeg. Crazy, crazy, crazy. George Hincapie vult aan. “Van Aert reed de hele Tourmalet op kop. Hij vroeg zelfs niet naar een overname. Hoeveel kilometer zou hij op kop gesleurd hebben? 60? Die kerel is een absoluut beest.”

Het bracht het gezelschap naar de tactiek van Jumbo-Visma. Bruyneel: “Hun moraal kreeg een boost nadat Vingegaard zijn grote rivaal had kunnen lossen in rit 5. Dus deden ze wat ik verwacht had: opnieuw aanvallend koersen in de hoop om meer schade aan te richten. Ze wilden de Tour nu al in zijn plooi leggen. Ze stuurden Van Aert op pad als eerste aanvaller, in de hoop dat hij Vingegaard op sleeptouw zou kunnen nemen als die Pogacar had kunnen lossen op de Tourmalet. Op die Tourmalet is Jumbo-Visma ook gaan versnellen en op 2 kilometer van de top plaatste Vingegaard zijn versnelling, maar in tegenstelling tot een dag eerder kon Pogacar reageren.”

Vanaf dan liep het volgens Bruyneel mis. Jumbo-Visma had moeten schakelen. “Toen had Jumbo eigenlijk moeten inzien dat hun plannetje niet ging werken. Je voelt gewoon of je tegenstander zich comfortabel voelt of niet. Dat was duidelijk het geval bij Pogacar, maar toch bleef Vingegaard doorgaan. Ik weet niet of dat zijn beslissing was of die van de ploeg, waarschijnlijk dat laatste, maar in mijn ogen was het toch een fout.”

Lance Armstrong hield zich al die tijd in. Want hij begreep niets van het plannetje van Jumbo-Visma. Maar dan liep hij leeg: “We weten toch allemaal dat Pogacar geen pannenkoek is? Die gast slaat áltijd terug. Vingegaard had helemaal niet moeten aanvallen. En ze hadden hun mannen niet de hele dag op kop moeten laten sleuren. Jonas had in etappe 5 al een geweldige voorsprong van 50 seconden op Pogacar. Oké toch? Want wat heb je nu gedaan? Een hele dag energie verspeeld en Pogacar rustig in je wiel laten zitten. Zonder ook maar eventjes in overweging te nemen dat hij misschien beter zou kunnen zijn dan woensdag. We spreken hier niet over een of andere sukkelaar hé. Wel over een van de beste uit z’n generatie. Jumbo-Visma kreeg wat het verdiende. Simpel.”