Nieuwe trajecten, nieuwe lijnnummers en andere haltes. De eerste fase van het nieuwe vervoersplan bij De Lijn is begin deze maand ingegaan. Het uitgangspunt daarvan is basisbereikbaarheid. De bus moet sneller en efficiënter van A naar B rijden over belangrijke verkeersassen zonder in elke dorpswijk halt te houden. “Want wat heb je aan een paal met een bord als daar zelden iemand opstapt”, klinkt het bij Vlaams minister van Mobiliteit Lydia Peeters (Open Vld). In het nieuwe plan sneuvelen dan ook 180 haltes. In plaats daarvan wil Peeters ‘vervoer op maat’ realiseren. Met mobiliteitsknooppunten waar reizigers van de bus kunnen overstappen op andere vervoersmiddelen zoals deelfietsen, deelauto’s of belbussen, moet iedereen alsnog op z’n bestemming geraken. Vlaanderen heeft meer dan 2.000 van die punten aangeduid. Dat er vandaag slechts 85 daarvan gerealiseerd zijn, hoewel de eerste fase van de hervorming al loopt, zorgt her en der voor problemen.

Verschillende parlementsleden hebben in de Commissie Mobiliteit hun kritiek geuit. “De uitrol in fases, die bovendien budgetneutraal moet zijn, stuit van meet af aan op z’n limieten”, zegt Vlaams parlementslid Els Robeyns (Vooruit). “Tot nu toe is niemand beter geworden van deze hervorming.” Daar sluit collega Stijn Bex (Groen) zich bij aan. Hij hekelt “het feit dat de hervorming gebeurt met gesloten portefeuille”. “Dat maakt het een bijzonder moeilijke opdracht voor iedereen die daarbij betrokken is. Maar het is vooral spijtig voor mensen die nu op een slechter aanbod aangewezen zijn dan ervoor.”

Vervoersarmoede

En ook vanuit de eigen meerderheid krijgt Peeters kritiek. “Vooral ouderen en mensen met een verminderde mobiliteit dreigen het slachtoffer te worden van deze hervorming”, zegt Vlaams parlementslid Karin Brouwers (cd&v). “Toch lijkt het dat net aan die groep het minste aandacht besteed is.” Een andere vergeten groep zijn de mensen op het platteland, volgens Brouwers. “Op den buiten woont men sowieso al wat geïsoleerder. Voor wie geen auto heeft, wordt de stap naar openbaar vervoer en bijgevolg naar sociaal contact moeilijker. Vervoersarmoede en sociale armoede gaan hand in hand. Het vervoer op maat via mobiliteitsknooppunten zou een oplossing moeten bieden, maar er is nog zeer veel onduidelijkheid.”

“Ik had ook graag gehad dat die punten al uitgerold waren”, geeft de minister toe. “Ik heb de steden en gemeenten opgeroepen om een tandje bij te steken, want zij zijn medeverantwoordelijk.”