Bilbao grijpt felbevochten ritzege in Issoire na ware spektakeletappe waarin ook Van Aert zich weer uitleeft

Wat een dagje rust al niet kan doen. Het peloton stond op uitbarsten bij de start van de tiende rit in Vulcania. Van Aert en Teuns waren de eersten die vuur spuwden, een klim van derde categorie meteen na de start nodigde alleen maar uit voor meer.

Niet alleen het peloton was chaud, ook de thermometer kleurde met 38 graden dieprood. Het resultaat was een zinderende ouverture in de Auvergne. De ene aanvalsgolf volgde de andere op en dan moest het strafste nog komen.

Want ook Vingegaard en Pogacar roerden zich in het tumult. Voor Van Aert, Van der Poel, Gaudu en Bardet ging het veel te snel. In wat nog van het peloton overbleef moesten Bora-hansgrohe en Ineos-Grenadiers orde op zaken stellen.

Dat lukte, vooral omdat de aanvallers vooraan de benen stilhielden door de aanwezigheid van Pogacar en Vingegaard. Na een nieuwe reeks erupties dan toch een kopgroep van 14 die in twee schuifjes ontstond. De rust kon eindelijk terugkeren.

Het bleek geen overbodige luxe met een half peloton op apegapen. Van Aert, Van der Poel en zelf Philipsen keerden terug. Met Bilbao - 11de in het klassement - mee vooraan kon de riem er niet af. Veel meer dan drie minuten kregen de aanvallers niet.

De gedoodverfde favorieten om deze etappe te winnen offerden zich dan maar op. Van Aert en Van der Poel bepaalden het tempo tot ze plots een gaatje bonus kregen en prompt de handen in elkaar sloegen. Peppi en Kokki op avontuur, wat een etappe.

Even brandde de hoop los, maar het bleek niet meer dan een intermezzo. Vooraan ontspon zich het gevecht om de ritzege met een bedrijvige Neilands in de hoofdrol. De Let viel tot twee keer toe aan. Op de slothelling had hij even een halve minuut, tevergeefs.

De Let vocht dat het een lieve lust was, maar op drie kilometer van de meet vielen Bilbao, Zimmerman, Pedrero, O’Connor en Chaves hem op de nek. In een bloedstollend slot waren ook Alaphilippe en Kwiatkowski nog niet helemaal uitgeteld.

Uiteindelijk zorgde een demarrage voor Zimmerman onder de vod voor de beslissing. Bilbao sprong als enige op het wiel, liet de rest terugkeren om dan vanop de kop het sprintje te regelen. De Spanjaard haalde met zijn ritzege ook een voorlopige plaats in de top vijf van het klassement binnen.

Een dollemansrit: dat betekende ook vechten om in de Tour te blijven voor sprinters Fabio Jakobsen en Caleb Ewan. Het duo zat snel 20 minuten achter op de koplopers. Jakobsen had met Morkov en Devenyns twee steunpilaren mee. Ewan kon rekenen op Frison en Vermeersch. Dankzij hen bereikten de twee met tien minuten overschot op de tijdslimiet de meet. Morgen kunnen ze dus gewoon weer van start gaan.

Na twee Giroritten heeft Pello Bilbao nu ook zijn eerste etappezege in de Ronde van Frankrijk te pakken. “We hadden op de rustdag de eerste veertig kilometer verkend en begonnen supergefocust aan de rit”, vertelde de 33-jarige Bask in het flashinterview. “Omdat we wisten dat dit een hele zware dag zou worden meteen na de rustdag.

“Aanvankelijk zaten we met z’n vijven in de eerste groep van vijftig, vervolgens raakten we met twee voorop. Matej (Mohoric, red.) viel constant aan. Iedereen zette het verstand op nul, het was gewoon vol gaan. Ik wist dat mijn moment moest afwachten, tot de concurrentie op de limiet zat. Het was een sterke aanval van Neilands, maar ik denk dat hij met de wind in het nadeel net iets teveel heeft verbruikt - hij werkte ook al heel hard mee in de vlucht. Eenmaal Krists gegrepen, wist ik mezelf de snelste van de kopgroep. Vanuit het wiel van O’Connor sprong ik naar de zege.”

Pello Bilbao verzamelde deze Tour al 1.374 euro in voor een organisatie die zich inzet om ontbost land in Afrika te kopen en dat opnieuw te beplanten. Hij vergaarde dat bedrag door telkens 1 euro te doneren voor elke renner die in een rit achter hem eindigt. Een nobel initiatief van de Bask van Bahrain-Victorious.

Hij haalde daarvoor zijn mosterd bij zijn overleden ex-ploegmaat Gino Mäder en dat was eigenlijk de grootste motivatie voor Bilbao om de rit naar Issoire te winnen. Bilbao en Mäder waren goed bevriend. De hond van Mäder heette zelfs Bilbao. Toen de Zwitser een kleine maand geleden stierf na een zware val in de Ronde van Zwitserland, was Bilbao daar dan ook logischerwijs kapot van.

“Je kan al wel raden aan wie ik die opdraag... ‘a special one’... (met stokkende stem) Deze is voor Gino (Mäder, red.). Hij was de enige reden waarom ik vandaag meegleed in de lange vlucht. (geëmotioneerd) Het was ook de wens van de familie: dat we ‘iets moois’ zouden doen voor Gino in deze Tour. Even dacht ik dat mijn klassement een probleem zou vormen, dat ik geen ruimte zou krijgen. Blij dus dat het me gelukt is.”

Ook voor Spanje is het succes van Bilbao welgekomen. Het was 100 etappes geleden dat een Spanjaard een Tourrit kon winnen. De laatste die daar in slaagde was Omar Fraile op 21 juli 2018 (14de rit met aankomst in Mende). Bilbao: “Mijn eerste Tourritzege in dertien jaar profbestaan: dit is een heel speciaal moment voor mij.”

Ben jij een wielerliefhebber? Speel dan mee met de Gouden Tour en maak kans op 7.000 euro!