Wat brengt sparen nog op? Business AM vroeg het aan econoom Geert Noels van Econopolis. Volgens hem wordt het spreekwoordelijke contract tussen de overheid en de spaarder geschonden.

Beluister hier het volledige interview met Geert Noels:

De essentie: Volgens Noels maakt de overheid het moeilijk om nog te sparen op lange termijn. Het spaargeld gebruikt wordt om het gat in de begroting te dichten. Nederland gaat verantwoordelijker met geld om, aldus de econoom.

• “De Belg spaart heel veel. Hij is ook slecht georganiseerd om zich daarin mondig te maken. Sparen wordt dan de weg van de minste weerstand. De inflatieronde die we hebben gehad, gecombineerd met een lage rente, was al een eerste manier om de spaarder te laten betalen voor de schulden”, aldus Noels. “In de afgelopen tien jaar zie je dat er telkens nieuwe spaarbelastingen worden ingevoerd om op die manier nieuwe inkomsten aan te boren voor de overheid.”
• “Het is een soort contract dat geschonden wordt. Het contract is dat je een overheid hebt die je kan vertrouwen. Als je spaart voor de lange termijn, voor een moeilijke dag, moet de overheid dat respecteren, omdat je kwetsbaar bent. Als een overheid zelf niet het goede voorbeeld geeft, maar telkens maar meer schulden maakt, dan moeten die schulden vroeg of laat betaald worden. Het spaarvermogen van de Belgen is ongeveer even groot als de schulden die de overheid zelf heeft. En dan is de link snel gelegd.”

Politieke verantwoordelijkheid

• Noels: “Je moet rekenen op verantwoordelijke politici, omdat er ook iets voor hen inzit. Het feit dat overheidsschulden relatief betaalbaar blijven, heeft te maken met de financiële gezondheid van de gezinnen in België. Internationale beleggers in Belgische schuld of het IMF of rating agencies kijken telkens ook naar de totale balans van België en weten dat het spaarvermogen van de families in België compenseert wat de overheid te veel betaalt.”
• “Dat contract wordt in het buitenland beter gerespecteerd. Nederland heeft ook een sparende bevolking, vooral dan via pensioenfondsen. De overheid respecteert dat en houdt zijn uitgaven en overheidsschuld onder controle. Je kan niet op lange termijn sparen als je geen vertrouwen hebt in de overheid. En naarmate dat dat vertrouwen wordt ondergraven, gaan mensen minder bereid zijn om langetermijncontracten zoals pensioensparen aan te gaan.”
• “Wat geldt voor de spaarder, geldt natuurlijk ook voor mensen die investeren in België. Als een overheid telkens op zoek is naar nieuwe inkomsten, dan wordt ons land ook veel minder aantrekkelijk voor buitenlandse investeerders”, waarschuwt de econoom.