Belgische aanvallers blijven keer op keer met lege handen achter: “Mijn vader was hier, maar ik heb op mijn moeder geroepen”

Had u ook een zalig Belgisch gevoel in de Tour? Dapper voorop in de strijd, gingen we. Meesters in het sleur- en beukwerk, nodig om in de steeds weerkerende chaos van de openingsfase een sterke kopgroep te vormen die het verhaal van de rit kan schrijven en - als het even meezit - kans op slagen heeft. Je kan onze landgenoten veel verwijten, maar niet dat ze zich niet mee in het zweet zwoegen voor dat vleugje eeuwige roem. Tiesj Benoot, Wout van Aert, Jasper Stuyven, Victor Campenaerts en Dylan Teuns. Zij bleven na ‘a hard day at the office’ in Belleville-en-Beaujolais achter met lege handen.

Teuns deed nochtans alles volgens het boekje. “Conservatief koersen in het begin, mijn pijlen niet té hard verschieten. En uiteindelijk zélf de ontsnapping forceren.” Interessant scenario, zo leek het. Tot de kopgroep in de finale verbrokkelde en Teuns wat wegzakte. “Goeie benen, maar helaas geen superbenen”, voelde hij. Als achtste liep hij binnen. “Mooi. Maar niet waar ik voor gekomen ben. Dit is niet het verhaal dat ik wilde”, klonk het doodeerlijk. Israel-ploegleider Rik Verbrugghe vond ook niet dat zijn renner er het maximum had uitgehaald. “Hij kon net niet mee met Izagirre, so be it. Maar in het groepje daarachter, dat voor de tweede plaats streed, had hij wel mee kunnen zijn.”

Minder evident was het voor Campenaerts en Stuyven, die na een stevige achtervolging met Alaphilippe als laatste zijn karretje had aangehaakt. “Het was al een cartouche die ik moest opgebruiken. Eenmaal voorin aangesloten, kwam de volgende klim er redelijk rap aan. (lacht) Dat viel tegen.” Het siert Stuyven dat hij ondanks een slechte nacht in een muf hotel het probeerde in een etappe die hem weinig of geen winstperspectief bood. “Ja, maar het was mijn enige kans nog deze week.” Dat laatste ging ook op voor Campenaerts, die zich al vaker offensief roerde in deze Tour. “Deze rit had ik al in april aangestipt. Mijn vader was hier ook speciaal aanwezig, maar ik heb, net als veel andere renners, op mijn moeder geroepen. (grijnst) Geen idee of ze mij heeft gehoord tot in België, maar... dit was brutaal. Het was vreselijk moeilijk om er iets van te maken, want er zaten een pak betere klimmers in de groep.” Tiende, was zijn plek. “Meer zat er echt niet in.”

Zo wordt het contrast met de vier riante sprintzeges van Jasper Philipsen, tot nader order dé Belgische held van deze Tour, wel heel erg schril. Was aanvallen en scoren de voorbije vier jaar dan niet zo’n beetje onze ‘core business’ geworden? De Gendt in Saint-Etienne (2019), Teuns op La Planche des Belles Filles (2019) en in Le Grand-Bornand (2021), Van Aert in Malaucène (2021) en Calais (2022). Feit is dat het succes anno 2023 niet voor het grijpen ligt. Hard moet worden bewerkt. Waarbij elke meter vrijheid tonnen energie kost. “Zot, die eerste uren”, zuchten Campenaerts en Stuyven. “Je zou de waarden eens moeten checken die iedereen heeft getrapt. Indrukwekkend.” Onze positieve boodschap: niet opgeven, jongens, hou vol! Teuns is alvast ‘mee’. Verbrugghe: “Dylan groeit in deze Tour, wordt met de dag beter. Zijn rol is nog niet uitgespeeld.” Dat belooft.

Meer lezen over de Ronde van Frankrijk? Bekijk hier alle uitslagen en klassementen. En op deze pagina vindt u al het Tour de France-nieuws, en alles wat u wil weten over hoofdpersonages als Van Aert, Van der Poel, Pogacar en Vingegaard.