‘Ons leven met baby zou niet zo erg verschillen van het leven zonder baby’, dachten de makers van de serie ‘Babyproof’

Het idee voor Babyproof ontstond in het holst van de nacht. “Ik stond voorovergebogen boven het babybedje van ons zoontje Rocco”, vertelt Marie De Hert. “Na een huilbui die maar bleef duren was hij eindelijk in slaap gesukkeld. Maar net op het moment dat ik hem – uiterst voorzichtig – neer wou leggen, begon het gekrijs opnieuw.” Hoewel er op dat moment weinig te lachen viel, zag De Hert toch komisch televisiepotentieel. Ze zette zich aan het schrijven en trok haar man Stig Junes – net als zij televisiemaker van beroep – mee in het bad. Het resultaat is een komische miniserie over het prille ouderschap die vanaf vandaag op VRT MAX te zien is.

“Toen Marie zwanger was van Rocco waren wij er, net als het koppel waarin het in Babyproof om draait, van overtuigd dat ons leven met baby niet zo heel erg zou verschillen van het leven zonder baby”, legt Junes uit. “Maar dat bleek dus behoorlijk tegen te vallen. De verwachtingen die we hadden voor de geboorte van Rocco en de realiteit achteraf vormen het uitgangspunt voor de reeks.”

De Hert en Junes putten voor de scenario’s niet alleen uit eigen ervaring, maar gaven ook hun ogen en oren de kost tijdens bezoekjes aan vrienden of familie met een kroostrijk gezin. “We zijn omgeven door mensen die heel open en sappig kunnen vertellen over het ouderschap en de groeipijnen die daarmee gepaard gaan”, vertelt De Hert. “Die verhalen hebben we gestolen om zo tot een reeks te komen die hopelijk herkenbaar is voor zo veel mogelijk jonge ouders.”

Verdampt seksleven

In Babyproof zien we Nora en Viggo onder andere worstelen met bemoeizuchtige ouders, een wel heel strikte familie & baby-arts, hun als sneeuw voor de zon gesmolten sociale leven en hun al even spectaculair verdampte seksleven. Want Babyproof mag dan in eerste instantie een komische reeks zijn, De Hert en Junes wilden er toch op subtiele wijze een boodschap in binnensmokkelen. “Wanneer het over ouderschap gaat, komt daar nogal vaak een roze wolk bij kijken”, vertelt Junes. “Maar veel ouders krijgen die nooit te zien, laat staan dat ze er automatisch op belanden.”

“We wilden een eerlijker, meer herkenbare realiteit schetsen”, vult De Hert aan. “Kijk, een baby krijgen is zalig, het is heerlijk, maar tegelijk is het ook heel uitdagend. Het zijn gewoon een heleboel ambigue emoties bij elkaar op een hoop gegooid. Daar moet je als ouders tussen zien te laveren. En dat terwijl er van buitenaf heel wat druk op je wordt gelegd door social media en zo. Iedereen wil het als ouder zo goed mogelijk doen, terwijl je tegelijk weet dat de perfecte ouders niet bestaan.”

Opmerkelijk, dat proces in beeld brengen gebeurt in Babyproof zes afleveringen lang zonder een echte baby voor de camera. Pas in de allerlaatste, zevende aflevering, wordt de babypop waar kersverse ouders Nora en Viggo in de afleveringen daarvoor mee rondhossen, vervangen door een kind van vlees en bloed. Geen bewuste strategie om het bij alle tv- en filmopnames gevreesde trio baby’s-beesten-boten te vermijden, zo blijkt. Wel opnieuw een poging om de reeks zo herkenbaar mogelijk te maken.

“We hebben er bewust voor gekozen om de baby in kwestie onzichtbaar te houden”, legt De Hert uit. “Dat maakt het de kijker makkelijker om er zijn of haar eigen babyverhaal op te projecteren. Om diezelfde reden hebben we er trouwens voor gekozen het kindje geen echte naam te geven. De baby wordt zeven afleveringen lang consequent ‘baby’ genoemd.”

Maar die baby moest in de allerlaatste aflevering toch een gezicht krijgen, vindt De Hert. “We wilden Nora en Viggo toch ook eens aan een echt kindje laten snuffelen. Om tastbaar te maken dat het krijgen van zo’n baby niet alleen maar zoeken en balanceren is, maar bij momenten ook echt gewoon zalig voelt.”

Beginnelingen

Voor het koppel dat de reeks samen schreef en regisseerde, is Babyproof hun allereerste fictieproject. Daarvoor waren zowel De Hert als Junes bezig met het eerder serieuzere documentaire werk. “Maar fictie stond wel al langer op ons verlanglijstje”, klinkt het. “Alleen was het wachten tot het juiste project passeerde.”

Babyproof vinkte alle vakjes aan. “Het is een thema dat ons nauw aan het hart ligt en het draait vooral om menselijke emoties en alles wat daarbij komt kijken. In die zin is het een project waarmee we heel trouw blijven aan wie we zijn.” Dat het om een miniserie gaat, met zeven korte afleveringen, was nog een extra troef. “Dat hield het voor fictiebeginnelingen als wijzelf toch behapbaar.”

Het maakproces viel zo hard mee dat het koppel al luidop van een fictievervolg durft te dromen. Al hoeft dat niet per se met elkaar. “Als koppel zo’n reeks samen schrijven en regisseren is heel intens”, legt Junes uit. “Dat hele proces heeft een aantal heel goede, maar ook mindere fases gekend. Waarmee ik zeker niet wil zeggen dat we niet meer gaan samenwerken. Dat wil ik zeker nog vaker doen, maar dat hoeft niet meer per se op diezelfde intense manier. Ik denk niet dat we dat nog snel opnieuw zullen doen.”

Al staat ook dat niet in steen gebeiteld, laat De Hert weten. “We zijn flexibel. (lacht) Wanneer er een tweede seizoen van Babyproof besteld wordt, dan slaan we met plezier de handen weer in elkaar.”

Babyproof, vanaf 14/7 op VRT MAX.