KIJK. Alweer net niet voor Van Aert: “Of ik de moed stilaan laat zakken? Daar heb ik nog nooit last van gehad”

“Ik ben heel blij eigenlijk. Er zat niet meer in”, vertelde Van Aert na zijn tweede plek. Eén man was te sterk. Poels. “Ik kon er velen die 20 kilogram lichter wegen achterlaten. Ik heb er ook lang in geloofd, maar op de laatste klim spraken de benen. Tot dan heb ik het goed aangepakt en mijn kansen gegrepen om de laatste klim met een voorsprong te kunnen aanvatten. Alleen was er één iemand een pak beter. Poels ging veel te snel. Het was een lange klim, ik mocht me zeker niet opblazen. Dus koos ik snel voor mijn eigen tempo. Ik bleef een tijdje hangen en bij de afdaling kon ik me herzetten. Je weet nooit dat Poels zomaar zou stilvallen. Maar ik brak als eerste.”

En dus weer geen overwinning. Wout stapelt de ereplaatsen op. “Maar ik heb nog steeds veel moraal. De moed laten zakken, daar heb ik nog nooit last van gehad.” En Van Aert reed dus voor de zoveelste keer in de aanval. “Dat is het liefst wat ik doe. Met de fiets rijden en koers maken. De Tour wordt ook elke dag zwaarder, de betere renners komen dan automatisch naar boven. Dáár het plezier elke dag in vinden, dat is de sleutel tot succes.”