De dochter van een NBA-legende, populairder dan Federer en een 18-jarig toptalent: ontdek hier de meest opvallende speelsters van het WK vrouwenvoetbal

Alisha Lehmann (24, Zwitserland)

Met meer dan twintig miljoen volgers op sociale media geldt Alisha Lemhmann als ’s werelds populairste voetbalster. Zelfs haar landgenoot Roger Federer haalt niet zo’n bereik. Meer dan door haar sportieve talent bereikt de 24-jarige Zwitserse die aantallen door haar looks en liefdesleven. Lehmann bouwde haar fanbase uit door veel beelden uit haar dagelijkse leven op Instagram te plaatsen, bikiniplaatjes inbegrepen. De biseksuele atlete haalde ook headlines door affaires met Aston Villa-middenvelder Douglas Luiz en met haar ploeggenote Ramona Bachmann. Onlangs verklaarde ze in een interview dat ze haar moeder had afgeraden om de online commentaren te lezen. Barstend van vrouwonvriendelijheid en vulgariteit, dat taaltje, vertelde ze. Je verwacht het niet.

Megan Rapinoe (38, Verenigde Staten)

Dit WK wordt ook the last dance voor Megan Rapinoe, met ruime voorsprong de meest markante voetbalster van deze eeuw. De 38-jarige aanvalster kreeg vorig jaar van Joe Biden de Presidential Medal of Freedom, de hoogste burgerlijke onderscheiding voor Amerikanen. In 2020 rangschikte het magazine Timehaar bij de honderd meest invloedrijke mensen van het jaar. Met haar verzet tegen homofobie, racisme en ongelijkheid trotseert zij al jarenlang de woede van rechts Amerika, met de onvermijdelijke Donald Trump als grootste roeptoeter. Ze verklaarde onomwonden dat ze niet van plan was de big boss na het Amerikaanse WK-succes in 2019 te vereren met een passage in Washington. “I am not going to the fucking White House”, klonk het behoorlijk expliciet. Rapinoe had ook als een van de eerste blanke atleten (m/v/x) haar solidariteit betuigd met American football-speler Colin Kaepernick, de man die als protest tegen het racisme in zijn land knielde tijdens het Amerikaanse volkslied.

Linda Caicedo (18, Colombia)

Als kind wilde ze geen pop met Kerstmis, maar vroeg ze aan papa of hij haar een voetbal en een paar schoenen kon geven. Op haar vierde begon Caicedo te voetballen in het kuststadje Candelaria. Ze was nog een prille tiener toen ze aansloot bij een profploeg in de hoogste Colombiaanse reeks. Als veertienjarige werd ze zelfs topscoorster van de competitie, maar een jaar later leek alles voorbij toen bij het wonderkind eierstokkanker werd vastgesteld. Alleen nearest and dearest waren op de hoogte van de diagnose. Een operatie verwijderde de tumor, die in een vroeg stadium was gedetecteerd. “Ik dacht dat mijn loopbaan voorbij was, zoveel operaties en behandelingen moest ik ondergaan.” Maar Caicedo herstelde snel. Ze won de Gouden Bal in de Copa América en tekende dit jaar een contract bij Real Madrid.

Cheyna Matthews (29, Jamaica)

Dit wordt ook een beetje het WK van de mama’s. Amel Majri is de eerste Franse international die na een babybreak terugkeert op het allerhoogste niveau. Ook onder meer Zweden en Oostenrijk tellen leden met pamperbeslommeringen. Het Amerikaanse team kent zelfs drie moeders, maar in de States is dat al lang geen uitzondering. Sinds het midden van de jaren negentig hebben zeventien mama’s de nationale ploeg gehaald. Bij Jamaica haalde de 29-jarige Cheyna Matthews de selectie, hoewel ze eind vorig jaar beviel van haar derde zoon.

Barbra Banda (23, Zambia)

Wat een rollercoaster heeft Barbra Banda achter de rug. In Tokio 2021 werd ze de eerste voetbalster met back to back hattricks in de olympische geschiedenis, maar een jaar later zette de Afrikaanse voetbalfederatie haar en drie ploegmaats aan de kant. Omdat het kwartet bij een gendertest te hoge testosteronwaarden had laten optekenen, mochten ze niet meedoen aan de kwalificaties van het WK en de Africa Cup. De FIFA schorste die beslissing, waardoor Banda toch kon afreizen naar Australië. Als tiener leek Banda trouwens op weg naar een loopbaan als bokster. Toen ze als amateur al haar kampen had gewonnen, en de concurrentie haar vuisten begon te ontlopen, stapte ze over naar de profrangen. Ze won prompt alle vijf haar wedstrijden, maar koos uiteindelijk toch voor voetbal.

Rebekah Stott (30, Nieuw-Zeeland)

Twee jaar geleden kreeg Rebekah Stott te horen dat ze lymfeklierkanker had. Een vier maanden durende chemotherapie redde haar leven, maar sloopte haar conditie. “Ik vreesde dat ik nooit meer negentig minuten zou kunnen voetballen”, schreef ze op Instagram. Bij haar terugkeer moest ze na elke training drie dagen recupereren, maar het vooruitzicht van een WK in eigen land loodste Stott doorheen haar donkerste uren.

Trinity Rodman (21, Verenigde Staten)

De beroemdste soccer dad van het WK is een basketter. In de spits bij het Amerikaanse team loopt Trinity Rodman, de 21-jarige dochter van het kleurrijkste verschijnsel uit de NBA-geschiedenis, Dennis Rodman. De reboundspecialist van de grote Chicago Bulls had evenwel weinig te maken met de opvoeding van zijn dochter, die haar grinta zelf toewijst aan haar moeder Michelle Moyer. Trinity werd in 2021 verkozen tot Rookie van het Jaar. Nog een primeur: als eerste voetbalster ondertekende ze een contract van meer dan een miljoen dollar, waarmee ze de best betaalde speelster in de Amerikaanse profcompetitie is.

Alèxia Putellas (29, Spanje)

Is Alèxia Putellas de beste speelster ter wereld, de vrouwelijke tegenhanger van Lionel Messi? Dat ze in 2021 en 2022 de Ballon d’Or kreeg, moet die claim ondersteunen. Op de vooravond van het EK 2022 liep ze een zware knieblessure op, maar ze was op tijd hersteld om de Spaanse selectie te halen. Als Alèxia 2.0, zoals ze zelf verklaart. Verwacht, in het geval van een Iberische triomf, weer een emotionele speech. Putellas laat geen kans voorbijgaan om haar overleden vader te eren, de man die haar naar het voetbal heeft geloodst.

Sinead Farrelly (33, Ierland)

Sinead Farrelly is een Ierse variant van Kim Clijsters. Ook Farrelly keerde na een afwezigheid van zeven jaar weer terug naar de profsport. In 2016 had een zwaar auto-ongeval haar carrière afgebroken. Farrelly liep naast een hersenschudding ook onder meer nek- en rugblessures op. Ook de mentale schade was aanzienlijk: depressies, angstaanvallen, hoofdpijn, mood swings… Pas in april van dit jaar begon ze weer op competitief niveau te voetballen. “Zoals fietsen, dat verleer je nooit.” Dat leidde al snel tot een oproeping voor de nationale ploeg. In 2021 beschuldigde Farrelly een van haar vorige coaches van seksueel misbruik, wat leidde tot een grootschalig onderzoek van wangedrag binnen het Amerikaanse clubvoetbal.