Antwerpse acteur Maarten Bosmans verliest nu alle tenen en een deel van zijn linkervoet na eerdere amputaties
De Antwerpse acteur Maarten Bosmans zal alle tenen en het voorste deel van zijn linkervoet verliezen. Begin volgende week zal hij geopereerd worden. Dat is de derde keer in een maand tijd. Door een trombose stroomt er niet genoeg bloed naar zijn voet. "Ik hoop echt dat er daarna licht aan het eind van de tunnel komt en ik aan mijn revalidatie kan beginnen", zegt hij van op zijn ziekenhuisbed.
Maarten Bosmans moet begin volgende week opnieuw onder het mes in het Sint-Augustinusziekenhuis in Wilrijk. Hij ligt al een maand in het ziekenhuis. Het begon met wat een infectie leek aan een van zijn tenen. Intussen werden al twee tenen weggenomen en nu werd beslist om nog meer te amputeren.
"Alle tenen en een stukje voorvoet zullen ook naar de eeuwige jachtvelden vertrekken", vertelt hij vanop zijn ziekenhuisbed. Een week geleden werd na de tweede operatie een vacuümpomp op zijn voet gezet, die het herstel zou moeten bevorderen. "Helaas is gebleken dat die niet het verwachte resultaat oplevert."
Voetbalcarrière voorbij
"Mijn voetbalcarrière is nu wel echt voorbij", houdt hij er nog met een lach de moed in. "Het is traditie dat we zondagmiddag in de tuin met de neven tegen elkaar spelen, de Bosmansen tegen de andere kant van de familie. Hoewel ik rechtshandig ben, ben ik linksvoetig. Ik zal dan scheidsrechter moeten worden zeker."
Met aangepast schoeisel zal ik normaal kunnen blijven stappen. Dat is het positieve en belangrijk voor de moraal
Hij kreeg ook te horen dat hij nog altijd normaal zal kunnen blijven stappen. "Met aangepast schoeisel moet dat lukken. Dat is het positieve aan het verhaal en belangrijk voor de moraal. Er zijn ook wel protheses, maar die zijn in dit geval alleen esthetisch, voor het zicht, en niet functioneel."Â
Salami-effect
Uiteraard hoopt hij vanuit de grond van zijn hart dat het de laatste amputatie zal zijn. "De dokter hoopt dat we niet op weg zijn naar een zogeheten salami-effect, dat er dus altijd wat meer wegmoet. Ik hoop ook dat de derde operatie de laatste zal zijn en dat er dan eindelijk wat licht aan het eind van de tunnel komt. Op dit moment sta ik nog altijd even ver als een maand geleden en nu wil ik echt aan mijn revalidatie beginnen. Door wat me nu overkomt, ben ik ook extra alert voor kleine wondjes of schrammen."
De vele steunberichten die hij kreeg, doen hem wel deugd. "Zo kreeg ik er ook van een vereniging voor mensen met een amputatie. In het begin dacht ik nog dat dat niets voor mij was, maar ik ben nu toch aan het overwegen om die eens te contacteren. Het kan misschien toch interessant zijn om ervaringen te delen en te voelen dat je niet alleen bent."
