‘Nu gaan we volledig voetballen naar mijn filosofie’: Steven Defour wil met KV Mechelen de limieten opzoeken

Een zonovergoten middag op het Mechelse oefencomplex. T2 Fred Vanderbiest verdeelt de ploegen voor enkele korte wedstrijdjes. Krijgen een blauw truitje: Sandy Walsh, Daam Foulon, Julien Ngoy, Dirk Asare en ... Steven Defour. “Af en toe gebeurt het dat ik inspring. Het gaat toch iets moeilijker dan vroeger.” (lacht) Defour doet zijn uiterste best - die winnaarsmentaliteit krijg je er niet uit - maar zit in het verliezende kamp. Gedisciplineerd en als een voorbeeldspeler pompt hij tien keer. Ook dat is vintage Defour.

Verwacht je van jouw spelers evenveel toewijding?

“Ze moeten doen wat ze moeten doen. Vorig jaar gaf ik de spelers bijvoorbeeld veel vrijheid in ontbijt- en lunchkeuze. Maar dan zag je dat daarvan geprofiteerd werd. Sommigen trainden snel wat bij in de gym, aten al even snel en vertrokken. Of ze namen het eten in een doosje mee naar huis - waarvan we dan niet zeker waren of ze het wel degelijk opaten. Kortom: de vrijheden waren te los. Dat heb ik vanaf dit seizoen teruggeschroefd. Nu wordt er verplicht samen gegeten.”

Ben jij in die eerste zes maanden de coach geweest die je wil zijn?

“Voor een groot deel wel. Van bepaalde principes die ik graag wilde zien, zag ik soms zaken terug. Maar om de ploeg volledig volgens mijn ideeën te laten voetballen, had ik gewoon geen tijd. Ik werd erin gesmeten en moest direct resultaten halen.”

Mogen we dan nu een KV Mechelen verwachten dat volledig voetbalt naar jouw filosofie?

“Ja, met dominant voetbal. Zullen wij alle wedstrijden kunnen domineren? Nee. Maar er zullen veel wedstrijden zijn die we naar onze hand kunnen zetten. Mijn spelers zijn zich niet altijd bewust van de kwaliteiten die ze hebben.”

Spreek ons tegen als het niet zo is, maar het leek dat jouw ambities niet strookten met de kwaliteiten van je ploeg.

(twijfelt lang) “Ik vind dat de spelers en de club in het algemeen meer ambitie mogen tonen. Het is niet omdat iedereen zegt dat KV Mechelen een play-off 2 ploeg is, dat we dat ook moeten blijven. Hoog mikken is één ding, er geraken is nog iets anders. Dat besef ik ook wel. Vorig seizoen was het evenwicht er niet tussen de ambities en het spelersmateriaal. Er zijn dan ook verschillende discussies geweest binnen de club. Wie wil waar naartoe? De richting die we nu opgaan - met de inspanningen die zijn geleverd en de versterkingen - zie ik graag gebeuren.”

Een karakter als Steven Defour neemt dan ook niet opnieuw vrede met plek dertien, lijkt me.

“Absoluut niet. En daar zullen we zeker nog een gesprek over hebben met de spelersgroep. Er moet progressie in zitten. Ook al zijn het maar babystapjes. Je moet durven vooruitgaan als club. Je moet durven investeren op een bepaald moment.”

Maar er is de gekende financiële situatie van de club. Hoe moeilijk is dat werken voor jou?

“Dat is niet simpel. Al kan je de stiel misschien zo wel het beste leren. Als je eerste job Manchester City is – wat redelijk onwaarschijnlijk is – kan je gewoon zeggen: ‘Ik wil zo spelen en ik wil dit profiel, dit profiel en dit profiel.’ En je zal alle A-profielen hebben. Hier is het lijstjes maken van vijf spelers. Speler A wil ik – te duur. Speler B wil ik – die kiest voor een andere ploeg. Op een bepaald moment moet je keuzes maken. Ga ik eerst voor een nummer negen of eerst voor een nummer zes? Met budgetbeperkingen is het constant kijken wat kan en niet kan.”

Is de stiel van hoofdcoach moeilijker dan je had gedacht?

“Ergens wel. Alles komt op mijn nek terecht. Of het nu goed of slecht gaat. Als assistent heb ik lang genoeg kunnen nadenken of ik dat wel wilde. Mijn lot ligt nu in de handen van anderen. Bovendien moet je rekening houden met 25, 30 spelers. Je moet ook slecht nieuws kunnen vertellen. Als speler was ik kwaad als ik niet speelde, maar het kan zijn dat iemand anders, anders reageert. Die reacties moet je in een bepaald perspectief kunnen plaatsen. Daar moet je in groeien.”

‘Ik blijf enkel voor KV Mechelen in het voetbal’, zei je voor je hoofdcoach werd. Hoe kijk je nu naar die uitspraak?

(denkt na) “Ongeveer hetzelfde, denk ik.”

Ongeveer?

“Ik zie me geen trainer worden bij een andere Belgische ploeg. Als het is om in België te blijven, kan ik nergens beter zitten dan hier. Met de frustraties die dat soms met zich meebrengt. Dan heb ik het onder meer over de ambities en infrastructuur. Maar uiteindelijk... Ik moet niet meer hebben. Ik ben dicht bij mijn familie en vrienden. Ik woon in Antwerpen.”

Ik dacht dat je ambitieuzer was.

“Je kan ook ambitieus zijn met Mechelen.”

Maar hier zal je toch op een bepaald moment tegen een limiet botsen?

“Maar als je bij Mechelen op een bepaald moment tegen je limieten botst, zijn naast Belgische topclubs, ook buitenlandse ploegen geïnteresseerd. Toch zal ik Mechelen alleen verlaten voor een fantastisch project. Financieel, sportief en familiaal - het volledige plaatje moet kloppen. In mijn spelerscarrière heb ik genoeg moeten opgeven.”

Zondag speel je opnieuw voor een prijs. De Supercup winnen en met 0 op 6 starten in de competitie of de Supercup verliezen en met 4 op 6 starten. Wat verkies je?

“4 op 6, zonder enige twijfel. Dit is een veredelde oefenwedstrijd. Ook omdat we de Supercup in onze schoot geworpen hebben gekregen. We zijn geen landskampioen of bekerwinnaar.”

In de eerste vier competitiewedstrijden volgen onder meer Club Brugge, AA Gent en Union.

(onderbreekt) “We spelen play-off 1. (lacht uitbundig) Neen, serieus. Je weet hoe er naar een competitiestart gekeken wordt. Tegelijk draait het om scorebordjournalistiek. Als wij met 0 op 15 beginnen, is dat helemaal anders dan wanneer je midden in het seizoen 0 op 15 haalt. De start is hyperbelangrijk. Dat beseffen we maar al te goed.”