Geel: Jonas Vingegaard

Groen: Jasper Philipsen

Bollen: Giulio Ciccone

Wit: Tadej Pogacar

Hoe kwam de zege tot stand?

De slotetappe van de Tour de France loopt doorgaans niet over van de wedstrijdfeiten. Maar niet als Victor Campenaerts aan de start staat. De Supercombatif demarreerde van bij de start, tot grote consternatie van zijn collega’s die zich hadden opgemaakt voor een uurtje freewheelen richting Parijs. Enfin, het bleek meer gein dan ernst en al even snel liet Campenaerts zich opnieuw inlopen door het peloton. Waarna de klassieke défilé kon beginnen. Fotootjes van de winnende ploeg, foto’s van de vier winnaars van de truien, prentjes van de landgenoten van de Tourwinnaar. Enfin, u kent de beelden. Giulio Ciccone pakte ook nog het laatste bergpuntje mee net voor het binnenrijden van Parijs. Nathan Van Hooydonck loodste zijn ploegmaats richting het hart van de Lichtstad waarna het spektakel kon beginnen. Frederik Frison was de eerste die wat ruimte kreeg.

En plots was daar Tadej Pogacar. De Sloveen kreeg eerst Nathan Van Hooydonck mee. De twee leiders kregen versterking van onder meer Cort Nielsen, Politt en Yves Lampaert. Alpecin-Deceuninck en Jayco-AlUla beseften dat er zich een gevaarlijke situatie aan het ontwikkelen was en wilden de vluchters zo snel als mogelijk tot de orde roepen. Wat volgde was een spervuur aan demarrages die uiteraard allemaal gecounterd werden. Sprinten dus en daarin was Jordi Meeus (25) de verrassende winnaar, voor de groene trui van zijn Limburgse gouwgenoot Jasper Philipsen.

Wat deden de Belgen?

Victor Campenaerts was de eerste om aan te vallen maar dat was meer voor de grap. Op het lokale circuit op de Champs Elysées zagen we aanvallen van Frederik Frison, moest Nathan Van Hooydonck een aanval van Tadej Pogacar counteren en zagen we Yves Lampaert in de spits opduiken en ging Frederik Frison nog eens een tweede keer in de aanval. Ook Dries Devenyns wilde niet onopgemerkt de Tour te verlaten en ging in de tegenaanval op de groep met onder meer Frederik Frison. Uiteraard moest ook Victor Campenaerts in de slotronde nog eens de neus aan het venster te steken, samen met Tim Declercq. Maar het was toch vooral uitkijken naar de spurt van Jasper Philipsen. Die zette zijn spurt misschien een tikkeltje te laat in zodat hij er niet meer in slaagde zijn Limburgse vriend Jordi Meeus te kloppen. Met een ruime banddikte verschil boekte Jordi Meeus de mooiste overwinning van zijn carrière.

Wat deden de favorieten?

Overeind blijven is doorgaans de hoofdtaak en daar zijn ze in geslaagd. Maar Tadej Pogacar wilde meer. Het nummer twee van het algemeen klassement besloot aan te vallen. De Sloveen maakte een kloof en werd prompt gecounterd door Nathan Van Hooydonck die de benen stilhield in dienst van kopman Jonas Vingegaard. De knecht van Vingegaard kreeg uiteindelijk toch toestemming om zijn deel van het werk te doen. Er kwam nog wel wat versterking maar uiteraard bleef de vlucht niet voorop. Jai Hindley kende nog materiaalpech maar ook hij keerde nog tijdig terug in het peloton.

Nog iets dat u moet weten?

Eigenlijk niet. Iedereen bleef overeind, af en toe reed er nog iemand lek maar het was toch vooral ‘rien à signaler’.

Rituitslag:

1. Jordi Meeus

2. Jasper Philipsen

3. Dylan Groenewegen (Ned)

4. Mads Pedersen (Den)

5. Cees Bol (Ned)

6. Biniam Girmay (Eri)

7. Bryan Cocquard (Fra)

8. Sören Warenskjold (Noo)

9. Corbin Strong (NZl)

10. Luca Mozzato (Ita)

Algemeen klassement:

1. Jonas Vingegaard (Den)

2. Tadej Pogacar (Slo) op 7’29”

3. Adam Yates (GBR) op 10’56”

4. Simon Yates (GBR) op 12’23”

5. Carlos Rodriguez (Spa) op 13’17”

6. Peio Bilbao (Spa) op 13’27”

7. Jai Hindley (Aus) op 14’44”

8. Felix Gall (Oos) op 16’09”

9. David Gaudu (Fra) op 23’08”

10. Guillaume Martin (Fra) op 26’30”